Zatwierdzenie organizacji ruchu nie może być czynnością arbitralną i wymaga przeprowadzenia merytorycznej analizy projektów w odniesieniu do zajętych ograniczeń w swobodzie korzystania z dróg, z uwzględnieniem interesów gospodarczych uczestników ruchu.

W postępowaniu wznowieniowym dotyczącym decyzji ostatecznej, opartej na fałszywych dowodach, organ administracji publicznej nie jest zobowiązany do wezwania do uzupełnienia braków formalnych pierwotnego wniosku, ani do sanowania nieprawdziwego zaświadczenia, które nie może być podstawą ustaleń faktycznych co do uprawnień do kierowania pojazdami.

Decyzja o uchyleniu uprawnień do kierowania pojazdami na podstawie fałszywych dokumentów, których prawdziwość została podważona w prawomocnym wyroku karnym, jest zgodna z prawem, a przepis art. 64 § 2 k.p.a. nie znajduje zastosowania w postępowaniu wznowieniowym, w którym braki formalne nie mogą być uzupełniane w postępowaniu dotyczącym przywrócenia praw.

W postępowaniu wznowieniowym nie można zastępować pierwotnych dowodów, które okazały się fałszywe, nowymi; jest to postępowanie mające na celu weryfikację zgodności z prawem wcześniejszej decyzji, a nie sanowanie jej braków.

W postępowaniu wznowieniowym, jeżeli stwierdzono fałsz dokumentu kluczowego dla wydania decyzji administracyjnej, organ nie ma obowiązku wezwania do uzupełnienia braków, ponieważ podstawy postępowania wznowieniowego wykluczają taką możliwość. Wznowienia dotyczące fałszywych dowodów nie podlegają naprawie przez uzupełnienie dokumentacji.

Uchylenie nadanych uprawnień administracyjnych w trybie wznowienia postępowania jest zgodne z prawem, jeżeli wyrok karny stwierdzający fałszerstwo dokumentu stanowiącego podstawę wydania decyzji administracyjnej jest prawomocny, a brak formalny lub merytoryczny dokumentu uniemożliwia weryfikację rzetelności podstaw do wydania decyzji.