1. Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. 2. Obywatel polski, dokonujący zgłoszenia pojazdu nabytego od cudzoziemca do odprawy celnej, staje się stroną postępowania z uwagi na własny interes prawny, wynikający z uiszczenia cła.

1. Adnotacja, że skarżący stawił się i poproszony o zapoznanie się z jego treścią, odmówił przeczytania i podpisania protokołu, podpisana przez dwóch pracowników urzędu skarbowego spełnia wymóg z art. 10 par. 1 Kpa. 2. Zgodnie z art. 73 par. 1 Kpa w każdym stadium postępowania organ administracji państwowej obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek i

Regułą obowiązującą w procedurze administracyjnej, różną od obowiązującej w sprawach cywilnych /art. 6 Kc/, jest to, że ciężar udowodnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia w sprawie spoczywa na organie administracyjnym. Wiąże się to z istotą postępowania administracyjnego, na etapie którego organ administracyjny nie jest stroną, lecz organem władczym. Reguła ta jednak nie może obowiązywać bez

Skoro więc przywieziony towar musi zostać poddany procesowi obróbki /próbnej produkcji/, to nie ma on cech materiału reklamowego. Zatem niewielka nawet ilość materiału nie ma w takim przypadku znaczenia. Inna kwestia tkwi w samej treści normy prawnej art. 14 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./. Skoro bowiem ustawodawca expressis verbis wskazuje

Skoro skarżący dowiedzieli się o błędnym samoobliczeniu zobowiązania w podatku dochodowym, to w ich własnym interesie było /dla uniknięcia dalszej zwłoki i związanych z nią odsetek/ dokonanie korekty w zeznaniu podatkowym i uiszczenie należności na rzecz właściwego urzędu skarbowego. Obowiązek prawidłowego obliczenia podatku i jego zapłaty spoczywa na podatnikach. Organ podatkowy ma na sprawdzenie

1. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ, co zobowiązuje Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych do zwrócenia się do stowarzyszenia właściwego dla określonego rodzaju działalności

Brak w aktach potwierdzenia, że doręczyciel pocztowy pozostawił na drzwiach mieszkania adresata lub w skrzynce pocztowej informację o złożeniu decyzji w urzędzie pocztowym pocztowo-telekomunikacyjnym na okres siedmiu dni, bowiem "potwierdzenie odbioru" nie zostało przez niego w sposób wyczerpujący i wystarczający do uznania "awiza" za skuteczne, wypełnione. W tym stanie rzeczy brak było podstaw do

W razie gdy decyzja "zaliczkowa" nie uprawomocniła się przed końcem roku podatkowego, postępowanie administracyjne w tej sprawie powinno zostać umorzone, bowiem po zakończeniu roku przedmiotem postępowania wymiarowego może być już tylko określenie zobowiązania podatkowego za rok podatkowy /obecnie zaległości podatkowej lub nadpłaty - por. art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja

Konstrukcja przepisu art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie opiera się na przesłance winy podatnika, a zatem nie mają znaczenia okoliczności, które spowodowały, że w ewidencji podatkowej nastąpiło zawyżenie podatku naliczonego.

W egzekucji administracyjnej brak prawnych przeszkód, aby jeden tytuł wykonawczy obejmował dwie decyzje. Art. 26 par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 38 poz. 161 ze zm./ wskazuje jedynie, że wierzyciel, jeśli jest jednocześnie organem egzekucyjnym, przystępuje z urzędu do egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego przez siebie wystawionego

Obniżenie przez podatnika podatku należnego o podatek naliczony przed otrzymaniem faktury danej operacji gospodarczej, tj. w miesiącu otrzymania towaru, a nie w miesiącu otrzymania faktury stanowi naruszenie obowiązków z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, a w konsekwencji obciążenie go sankcjami z art.

W przypadku obliczenia dochodu, od którego następuje odliczenie darowizn /art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, ustawodawca wyraźnie wykluczył możliwość sumowania dochodów opodatkowanych podatkiem dochodowym i dochodów uzyskiwanych ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i zwolnionych

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług przekazania przez podatnika na potrzeby reklamy wykonanych uprzednio na jego zamówienie kalendarzy reklamowych znajduje uzasadnienie w art. 2 ust. 3 pkt 1 w związku z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

1. Organy prowadzące postępowanie, przywiązując zasadnicze znaczenie do poprawności formalnej dowodu, zamiast do wyjaśnienia, czy koszt został poniesiony i czy miał na względzie uzyskanie przychodu naruszają przepisy postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7, art. 75 par. 1, art. 77 par. 1, art. 80, art. 107 par. 3 Kpa, nie wyjaśniając i nie rozważając w dostatecznym stopniu okoliczności

Zgodnie z zasadą in dubio pro tributario, stosowaną w myśl art. 6 i art. 7 przepisów konstytucyjnych obowiązujących w 1994 r., wątpliwości dotyczące wykładni przepisów podatkowych nie powinny być interpretowane na niekorzyść podatnika.

Znany jest powszechnie fakt, iż z dniem 5 lipca 1993 r. wprowadzony został podatek od towarów i usług, a podatek obrotowy przestał funkcjonować. Zatem przyjęcie przez organ podatkowy I instancji deklaracji w dniu 1 lipca 1993 r.w postaci formularza nakładu urzędowego "deklaracja w sprawie zgłoszenia obowiązku podatkowego w podatku obrotowym za okres od 5.07.1993 r. do 31.12.1993 r." uprawnia do przyjęcia

1. Organy podatkowe dokonały prawidłowej interpretacji art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ uwzględniając definicję prawa budowlanego dla określenia wymogów, jakim powinien odpowiadać budynek mieszkalny, aby wydatek poczyniony na jego wybudowanie mógł być odliczony od dochodu. 2. Skoro w ustawie o podatku dochodowym

Ulga z tytułu wyszkolenia uczniów przysługuje wspólnikom spółki cywilnej przy spełnieniu innych przesłanek, jeżeli tylko jeden ze wspólników posiadał odpowiednie kwalifikacje pedagogiczne.

Aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną jego część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa

Istota poniesionych przez skarżącą w 1992 r. wydatków inwestycyjnych nie polegała na wytworzeniu czy też nabyciu środka trwałego /tj. budynku mieszkalnego, w którym część lokali przeznaczona jest do prowadzenia w nich działalności gospodarczej lub jest przedmiotem najmu/. Rodzaj poniesionych przez skarżącego nakładów dowodzi, że poniosła ona w roku podatkowym wydatki na ulepszenie, modernizację i adaptację

Nabycie niezabudowanej nieruchomości w trybie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie będącej gruntem leśnym, położonej na terenach miejskich przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe i wybudowanie na takiej działce mieszkań dla pracowników nadleśnictwa nie zmienia charakteru działki i nie czyni jej

Skorzystanie przez małżonków z uprawnienia z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wywołuje skutki, które może odwrócić wyłącznie ich rozłączne opodatkowanie w drodze decyzji wydanej w trybie art. 45 ust. 6 tej ustawy i to tylko z tej przyczyny, iż nie spełniali oni przepisanych warunków do łącznego opodatkowania. Konsekwencją

Przepis art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala organowi podatkowemu określić wartość niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania. Ograniczenie się do niejasnego zresztą wyliczenia marży handlowej nie może być uznane za określenie wartości niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania.

Kwota będąca różnicą między podatkiem naliczonym a podatkiem należnym nie stanowi nadpłaty podatku w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/. Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jako lex specialis, w sposób jednoznaczny określają sytuacje