Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej wynika z faktu rejestracji odbiornika RTV, a nie faktycznego korzystania z niego. Domniemanie odbioru programu zarejestrowanym urządzeniem uzasadnia należność, chyba że dokonano formalnego wyrejestrowania.

Skarga kasacyjna nie spełnia wymogów formalnych art. 174 i 176 PPSA, a zarzuty naruszenia przepisów proceduralnych i materialnych są nieuzasadnione; decyzja o odmowie płatności obszarowych utrzymana przez WSA jest prawidłowa, z uwagi na niewystarczające przygotowanie działki do rolniczego wykorzystania.

Umorzenie zaległych składek na ubezpieczenie społeczne jest wyjątkiem zarezerwowanym dla sytuacji nadzwyczajnych; NSA, potwierdzając prawidłowość postępowania ZUS, oddalił skargę kasacyjną, uznając brak przesłanek uzasadniających takie umorzenie.

Skarga kasacyjna dotycząca umorzenia opłaty planistycznej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości została oddalona z uwagi na brak przesłanek "ważnego interesu zobowiązanego", co jest konieczne do zastosowania ulgi w spłacie należności budżetowych.

NSA uchylił wyrok WSA z uwagi na niewłaściwe rozpoznanie legitymacji procesowej ZOZ oraz proceduralne uchybienia, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania w celu pełnego zbadania interesu prawnego i oceny możliwości uchylenia uchwały po upływie roku.

W postępowaniu sądowoadministracyjnym umorzenie należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne wymaga wykazania braku możliwości ich spłaty przez skarżącego. Organ rentowy nie jest obarczony obowiązkiem dowodzenia przesłanek do umorzenia, które winny być wykazane przez wnioskodawcę.

Pozbawienie strony możliwości obrony swoich praw przed sądem z powodów proceduralnych, w tym możliwości osoby będącej stroną w sprawie na rozpoznanie jej stanowiska, sankcjonuje nieważność postępowania sądowego.

Decyzja rejestracyjna pojazdu wydana bez wymaganej homologacji narusza art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. oraz rozporządzenie 167/2013. WSA i NSA zgodnie uznały naruszenie za oczywiste i rażące, podtrzymując uchylenie decyzji SKO.

Brak dokumentu homologacyjnego przy rejestracji pojazdu sprowadzonego spoza UE stanowi uchybienie oczywiste, jednak nie rażące, o ile nie wywołuje nieakceptowalnych skutków społeczno-gospodarczych. W przypadku decyzji rejestracyjnych brak rażącego naruszenia uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Stwierdzenie utraty dobrej reputacji przewoźnika drogowego, w świetle proporcjonalności oraz w kontekście ochrony bezpieczeństwa transportu publicznego, jest uzasadnione niezależnie od działań naprawczych podjętych przez przedsiębiorcę, które okazały się niewystarczające.

NSA jest uprawniony do cofnięcia koncesji bez odszkodowania, gdy przedsiębiorca nie usunie naruszeń zagrażających środowisku naturalnemu, zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 1 Prawa geologicznego i górniczego.

Przesłanki stwierdzenia rażącego naruszenia prawa muszą obejmować ewidentność uchybienia, jednoznaczność przepisu oraz skutki społeczno-gospodarcze powodujące nieakceptowalność decyzji. Przy braku jednej z przesłanek, nie można mówić o kwalifikowanym naruszeniu prawa uzasadniającym stwierdzenie nieważności decyzji.

NSA stwierdza nieważność postępowania przed WSA z powodu pozbawienia strony możliwości obrony swych praw, co skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż naruszenie przepisów o rejestracji pojazdu, polegające na braku dokumentów homologacyjnych, było oczywiste, lecz nie rażące; tym samym oddalając skargę kasacyjną, podtrzymał decyzję WSA dotyczącą uchylenia decyzji.

NSA utrzymuje, iż wykonawca przejazdu ma obowiązek zapewnienia uiszczenia opłaty elektronicznej za użycie drogi, a wadliwości systemu czy późniejsze uiszczenie opłaty nie zwalniają z odpowiedzialności administracyjnej.

Decyzja administracyjna o rejestracji pojazdu naruszająca art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. jest nieważna, jeśli naruszenie skutkuje rażącymi konsekwencjami gospodarczymi, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie. Skarga kasacyjna oddalona.