Art. 110 Kpa odnosi się do stabilizacji /trwałości/ treści rozstrzygnięcia konkretnej sprawy, kończącej wszelkie wahania co do jej załatwienia i uniemożliwia organowi zmianę własnego stanowiska wyrażonego w już doręczonej lub ogłoszonej decyzji, o ile przepisy tego kodeksu nie stanowią inaczej. Nie daje jednak podstaw do przyjęcia, że stanowisko wyrażone przez organ w jednej konkretnej sprawie, wiąże

Nie można przyjąć, aby wydatki dokonane przez spółkę ponad kwotę wynikającą z faktur na zakup materiałów - płyt meblowych, a udokumentowane jedynie wekslami i dowodami ich wykupu spełniały wymagania stawiane dowodom księgowym przez par. 7 rozporządzenia z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości - Dz.U. nr 10 poz. 35, a co więcej - brak jest dowodu, aby poniesione zostały

Określenie ustawowe "wartość handlowa" to cecha towaru celnego dająca się wyrazić równoważnikiem pieniężnym lub innym środkiem płatniczym, odnosząca się do handlu jako obrotu towarów polegającego na kupnie-sprzedaży. Przyjmując powyższe określenie należałoby stwierdzić, że jest to pojęcie zbliżone do pojęcia ceny rozumianej jako wartość przedmiotu wyrażonego w pieniądzu jako środku zamiennym, z tym

1. Wykazana w fakturze data jej wystawienia jest wiążąca zarówno dla podatnika wystawiającego fakturę, jak i dla nabywcy, czyli podatnika otrzymującego tę fakturę, bowiem od tej daty dla tych podatników ustawa przewiduje określone skutki prawne. Skoro więc z przedmiotowej faktury wynika, że została wystawiona w dniu 1 lutego 1994 r., to logicznym wydaje się rozumowanie, że nie mogła być doręczona przed

1. Zarzut, iż marże wynikające z księgi podatkowej są niższe niż wynikające z remanentu na dzień 31 grudnia, nie może być podstawą pominięcia ksiąg podatkowych jako dowodu w postępowaniu podatkowym, gdyż nie mieści się w katalogu przyczyn uzasadniających takie pominięcie. W szczególności zaś nie jest to wynikająca z księgi sprzeczność pomiędzy poszczególnymi składnikami działalności gospodarczej, bowiem

1. Sprzedaż ruchomości stanowiących własność skarżącego dokonana została przez komornika sądowego w postępowaniu egzekucyjnym. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, obowiązek podatkowy w tym podatku ciąży na osobie wykonującej we własnym imieniu i na własny rachunek czynności podlegające opodatkowaniu

Zastrzeżenie zawarte w art. 30 par. 1 Kpa wyklucza ocenę zdolności prawnej spółki cywilnej jako strony postępowania podatkowego według unormowań zawartych w przepisach kodeksu cywilnego. Zdolność administracyjnoprawną spółki cywilnej w zakresie poszczególnych podatków /lub jej brak/ określają ustawy regulujące zasady opodatkowania.

Fakt, iż ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ lub inne przepisy podatkowe nie określają rodzaju wydatków, które można zaliczyć do kosztów reprezentacji i reklamy, nie świadczy o tym, iż każdy wydatek może być uznany za ten koszt. Charakter wydatków na koszt reprezentacji i reklamy winien być na tyle związany z prowadzoną działalnością

W zaskarżonej decyzji nie wskazano, jakie konkretnie okoliczności faktyczne, istotne w świetle art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, zostały ustalone, które z nich wzięte zostały pod uwagę przez organ odwoławczy jako uzasadniające częściowe umorzenie zaległości podatkowych, dlaczego organ uznał za uzasadnione umorzenie zaległości

Przekształcenie formy prawnej, o której mowa w art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, następuje wtedy, gdy jeden podmiot posiadający osobowość prawną ulega przekształceniu w inny podmiot, również posiadający osobowość prawną. Nie można zatem mówić o przekształceniu formy prawnej jednostki, która nie posiada pełnej podmiotowości

Szczególny tryb postępowania w sprawach rozgraniczeniowych /możliwość dwóch stadiów: administracyjnego i sądowego/ przejawia się także w tym, że tylko w stadium sądowym możliwe jest korzystanie z wszelkich środków dowodowych /w tym również z zeznań świadków i opinii biegłych/ zaś w stadium administracyjnym postępowanie dowodowe ogranicza się z mocy art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo

Przy stosowaniu przepisu art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy stosować regułę lex benignior nakazującą uznać za wiążącą ustawę bardziej łaskawą dla sprawy czynu naruszającego prawo.

Podjęcie decyzji o zwrocie nieruchomości /art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie jest uzależnione od stwierdzenia wygaśnięcia prawa zarządu ustanowionego na tej nieruchomości. Wydanie decyzji o zwrocie nieruchomości uzasadniać będzie stwierdzenie wygaśnięcia, jako bezprzedmiotowej, decyzji o oddaniu

1. Art. 107 Kpa zalicza do części składowych decyzji administracyjnej m.in. uzasadnienie faktyczne i prawne. Uzasadnienie stanowi zatem integralną część wyjaśnienia rozstrzygnięcia, stanowiącego dyspozytywną część decyzji. Pominięcie w uzasadnieniu decyzji okoliczności faktycznych, mogących mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, stwarza przesłankę do uznania naruszenia przez organ przepisów

Postępowanie organów podatkowych prowadzące do ograniczenia udziału strony w postępowaniu i niewyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy i stanowi naruszenie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

Bezwzględnym warunkiem odzysku podatku importowego jest zużycie produktu, od którego został pobrany podatek importowy do wyprodukowania wyrobu, który został następnie wyeksportowany. W tym zakresie podmioty gospodarcze nie mają żadnej swobody w zakresie rozliczeń. Natomiast podmioty mają swobodę, w wyniku braku uregulowań ustawowych, w zakresie terminu odzyskiwania podatku importowego.

Nie ma podstaw do zakładania a priori, iż darowizna uczyniona na rzecz własnego dziecka stanowi wykonanie obowiązku alimentacyjnego rodziców. Darowizna taka może bowiem pokrywać potrzeby dziecka inne niż usprawiedliwione /np.: uznawane za luksusowe/, albo też wykraczać poza zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczony przez możliwości zarobkowe i majątkowe rodziców. Sam przecież fakt, że rodzice posiadają

Strony poczyniły nakłady na remont budynku, w którym wprawdzie mieszkały, ale który nie stanowił ich własności, a w związku z tym nie mogły korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 23 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/.

1. W rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, mieści się w sposób niewątpliwy pojęcie miejsca postojowego, a więc jest to urządzenie budowlane podlegające przepisom prawa budowlanego. 2. Samowolne zbudowanie blokad na miejsca postojowe dla samochodów wypełniają dyspozycję art. 66 pkt 3 prawa budowlanego, bowiem ich użytkowanie zagraża życiu

Z dniem 1 stycznia 1997 r. zmieniła się wysokość sankcji za brak ewidencjonowania obrotu za pomocą kas fiskalnych; utrata prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony określona w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, została ograniczona do 30 procent podatku naliczonego. Organy podatkowe orzekające

Jednolity Dokument Administracyjny SAD sam w sobie nie jest decyzją administracyjną. Decyzją administracyjną jest jedynie ta część tego dokumentu, która wynika z art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ i tylko ta część Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD może być korygowana w trybie art. 155 Kpa.

Zarówno raport, jak i opinia, sporządzone przez biegłych rewidentów, nie mają charakteru twórczego /w rozumieniu prawa autorskiego/ ze względu chociażby na to, że opracowane zostały zgodnie z powszechnie obowiązującymi wszystkich biegłych rewidentów zasadami sporządzania opinii i raportów, a indywidualna jest jedynie treść w takim zakresie, w jakim dotyczy konkretnego zakładu.

W postępowaniu egzekucyjnym nie stosuje się przepisów ogólnej procedury administracyjnej o zawieszeniu postępowania, w tym art. 97 Kpa, określającego przesłanki takiego zawieszenia.

W zakresie zawieszenia postępowania egzekucyjnego organ egzekucyjny związany jest treścią art. 56 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji Dz.U. 1991 nr 16 poz. 161 ze zm./, zawierającą enumeratywnie wymienione przesłanki zawieszenia postępowania. Argumentacja skarżącego przedsiębiorstwa o ewentualnym zaspokojeniu wierzycieli poza postępowaniem egzekucyjnym