Wygaśnięcie decyzji zabezpieczającej zobowiązanie podatkowe, spowodowane doręczeniem decyzji określającej jego wysokość, skutkuje bezprzedmiotowością postępowania odwoławczego i uzasadnia jego umorzenie, zgodnie z art. 233 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.

Bezzasadna odmowa wykonania żądania organu podatkowego okazania przedmiotu oględzin, pomimo działania organu zgodnie z zasadami postępowania dowodowego, uzasadnia nałożenie kary porządkowej, a nienaruszalność mieszkania nie stanowi wystarczającej przesłanki odmowy w tym kontekście.

Były członek zarządu, pełniący funkcję prezesa, ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki w sytuacji, gdy nie złożono we właściwym czasie wniosku o jej upadłość, mimo zaistnienia przesłanek niewypłacalności.

NSA oddala skargę kasacyjną, uznając za nieuzasadnione przesłanki ostatecznej bezskuteczności egzekucji wobec spółki oraz niedostateczne rozpatrzenie braku winy Skarżącego, jako przesłanki egzoneracyjnej, w niezgłoszeniu upadłości.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną uznając, że nie spełniono przesłanek do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, gdyż faktury od I.S. nie dokumentowały rzeczywistych transakcji. Potwierdzono naruszenie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u.

Obowiązek podatkowy z tytułu przychodów z działalności gospodarczej w transparentnej podatkowo spółce osobowej powstaje na zasadzie memoriałowej, zgodnie z art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., w momencie uzyskania przez spółkę przychodu, a nie w momencie otrzymania faktycznego przysporzenia (dywidendy) przez wspólnika.

Umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 2 u.p.e.a. jest prawidłowe, gdy brak majątku dłużnika uniemożliwia skuteczne ściągnięcie środków przekraczających koszty egzekucji. Organ nie narusza prawa, umarzając egzekucję w takich okolicznościach.

Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowi, że postępowanie wznowieniowe może objąć postanowienia referendarza sądowego w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej, jeśli są one oparte na niekonstytucyjnych przepisach, co realizuje prawo do wzruszenia takich orzeczeń zgodnie z art. 190 ust. 4 Konstytucji RP.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził brak możliwości odliczenia podatku VAT przez podatnika E. P. na podstawie faktur uznanych za "puste", posługując się zasadą analizy rzeczywistego charakteru transakcji oraz obowiązku dochowania należytej staranności w ramach stosunków handlowych.

Odstępne z tytułu odstąpienia od umowy przedwstępnej nie stanowi opodatkowanego VAT świadczenia usługi, gdyż nie zachodzi wzajemność świadczenia. Rekompensata nie spełnia przesłanek odpłatności, co wyklucza opodatkowanie ową sumą.

Orzeczenie TSUE w sprawie C-189/18 nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania w sprawie podatku VAT w Polsce, gdyż przepisy krajowe nie naruszają unijnych zasad poszanowania prawa do obrony.

Ograniczenia dotyczące kosztów finansowania oraz kosztów usług niematerialnych, wynikające z art. 15c i art. 15e u.p.d.o.p., nie mają zastosowania do kosztów działalności zwolnionej z opodatkowania prowadzonej na terenie SSE, z uwagi na odesłanie do art. 7 ust. 3 u.p.d.o.p.

Nie jest możliwe pominięcie dokumentu jako dowodu kosztów uzyskania przychodów bez jednoznacznego wykazania jego nierzetelności, w szczególności niezgodności stron transakcji z rzeczywistością. Organy podatkowe muszą wykazać, że podmioty wymienione w umowach nie są faktycznymi sprzedawcami.

Brak odniesienia się przez organ podatkowy do całości zagadnienia przedstawionego przez wnioskodawcę, w szczególności pominięcie jednego z możliwych skutków podatkowych danego zdarzenia przyszłego, skutkuje naruszeniem art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej i uzasadnia uchylenie wydanej interpretacji indywidualnej.

Lokale mieszkalne wynajmowane na cele mieszkalne przez przedsiębiorcę powinny być opodatkowane stawką właściwą dla budynków mieszkalnych, a nie podwyższoną stawką dla działalności gospodarczej, jeśli służą one zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.