Odmowa wszczęcia postępowania podatkowego jest uzasadniona, gdy przepisy wyraźnie wskazują formę działania administracyjnego, a inne przyczyny, w tym brak wyraźnej normy prawnej, uzasadniają odmowę wszczęcia postępowania, co potwierdza art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego wystarcza do zawieszenia biegu przedawnienia podatkowego, nawet jeśli nie podjęto dalszych czynności procesowych. Skarga kasacyjna musi precyzyjnie wskazywać błędną wykładnię oraz wykazać wpływ na wynik sprawy.

Opłaty z tytułu udzielania gwarancji na realizację inwestycji budowlanych stanowią koszty pośrednie w świetle art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., a nie koszty bezpośrednio związane z przychodami. Zalicza się je do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, a nie z chwilą uzyskania przychodu z inwestycji.

Błąd podatnika co do rzeczywistej powierzchni przedmiotów opodatkowania, ujawniony na skutek późniejszych oględzin nieruchomości, może stanowić nową okoliczność faktyczną w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, jeżeli wpływa na prawidłowość wcześniejszej decyzji podatkowej.

Nieruchomości, które są formalnie przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, muszą być opodatkowane według stawek dla działalności gospodarczej, nawet gdy nie są obecnie w pełni wykorzystywane do działalności i służą czasowo innym celom.

Sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczającym kryterium do uznania jej za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej – konieczne jest wykazanie jej rzeczywistego lub potencjalnego wykorzystania w działalności gospodarczej.

Warunkiem skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej w podatku od nieruchomości jest nie tylko prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług zdrowotnych, ale przede wszystkim związanie budynków lub ich części z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

Nie uwzględniając nowych dowodów z oględzin nieruchomości, organ II instancji naruszył art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Prawidłowe postępowanie wznowieniowe wymaga uwzględnienia rzeczywistej powierzchni opodatkowania, ujawnionej po dacie wydania pierwotnej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA z powodu błędów proceduralnych w uzasadnieniu i nakazuje ponowne rozpoznanie sprawy, z uwzględnieniem szczegółowych wskazań dot. oceny dowodów oraz podstaw opodatkowania.

Ograniczenia art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p. nie mają zastosowania do dochodów i kosztów działalności prowadzonej w SSE, co wynika z odesłania art. 15e ust. 4 do art. 7 ust. 3, wyłączającego opodatkowanie tych dochodów.

Usługi pośrednictwa w sprzedaży, które nie są doradztwem, badaniem rynku czy reklamą, nie podlegają ograniczeniom z art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p.; dochody z działalności w SSE zwolnione są z tych ograniczeń, zgodnie z art. 15e ust. 4 i art. 7 ust. 3 u.p.d.o.p.

Nowy dowód ujawniający rzeczywistą powierzchnię gruntów i budynków może stanowić podstawę wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, jeżeli dowód ten istniał w chwili wydania decyzji, ale nie był znany organowi i dotyczy okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Uchwała w zakresie ustalenia stawek za odpady komunalne została podjęta z naruszeniem prawa z uwagi na brak rzetelnej kalkulacji wysokości stawek, co uzasadnia stwierdzenie jej nieważności.

Nieprawidłowości w ocenie dowodów skutkują brakiem uzasadnionej oceny dochowania należytej staranności. Należy przeprowadzić pełną weryfikację dowodową w zakresie świadomości uczestnictwa w nielegalnym procederze podatkowym przez P.M.

Decyzja WSA o uchyleniu decyzji podatkowej z 2017 r. w związku z odkryciem nowych okoliczności była prawidłowa, bowiem organ zignorował obowiązek uwzględnienia korekty i nowych dowodów w świetle zasad postępowania podatkowego.

Faktura VAT nie dowodzi koniecznie kosztów uzyskania przychodów; wymagane jest rzeczywiste istnienie transakcji oraz jej udokumentowanie. W przypadku braku rzeczywistej działalności gospodarczej przez wystawcę faktur, koszty z nimi związane nie mogą obniżać podatku dochodowego.

Osoba fizyczna dokonująca budowy i sprzedaży domów w ramach działań inwestycyjnych działa jako podatnik VAT nawet bez formalnej rejestracji, jeśli okoliczności wskazują na prowadzenie działalności gospodarczej. Zwolnienie z opodatkowania VAT przy sprzedaży takich nieruchomości nie ma zastosowania.

Przy braku faktycznej dostawy towarów, wykazanych w zakwestionowanych fakturach VAT, podatnik nie jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Transakcje muszą odzwierciedlać rzeczywisty obrót gospodarczy, a nie samą wymianę dokumentacji handlowej.

W przypadku, gdy faktury VAT dotyczą czynności niedokonanych, a podatnik świadomie się nimi posłużył, odliczenie podatku naliczonego nie przysługuje, nawet jeśli podatnik później poddał się dobrowolnie odpowiedzialności karnej za związane z tym przestępstwo skarbowe.