Czynności wykonywane przez wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie umowy, o charakterze ciągłym i stałym, podlegają przepisom dotyczącym zlecenia. W związku z tym wspólnik zobowiązany jest do opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne, gdyż takie czynności nie stanowią periodycznych świadczeń niepieniężnych w rozumieniu art. 176 k.s.h.

Odsetki bankowe powstałe ze środków dotacji celowej dla Powiatu, stanowią dochód publiczny, który powinien być zwrócony do budżetu państwa. Nieważność procedury sądowoadministracyjnej uzasadnia uchylenie wyroku i ponowne rozpoznanie sprawy przez Sąd I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że niewykorzystanie dotacji zgodnie z prognozą realizacji zadań stanowi podstawę do jej zwrotu wraz z odsetkami, jeżeli wysokość dotacji nie pokrywała faktycznie zrealizowanych zadań.

W przypadku świadczeń ciągłych i stałych wspólnika spółki z o.o., których charakter nie wpisuje się w ramy art. 176 k.s.h., należne wynagrodzenie powoduje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 ustawy o świadczeniach zdrowotnych.

Oddalenie skargi kasacyjnej ze względu na brak wystarczających podstaw, precyzyjnych podstaw kasacyjnych oraz nieprawidłowe uzasadnienie zarzutów naruszenia prawa materialnego i procesowego.

Dopuszczenie organizacji społecznej do postępowania administracyjnego uzależnione jest od wykazania interesu społecznego, który musi być indywidualnie zbadany. Arbitralne wykluczenie na podstawie domniemania jest nieuzasadnione i narusza art. 31 § 1 pkt 2 k.p.a.

Odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego z powodu braku materialnoprawnej podstawy uzasadniona jest jednorazowym charakterem regulacji art. 15 ustawy nowelizującej, której nie można stosować do absolwentów sprzed nowelizacji.

Na ponowne wszczęcie postępowania egzekucyjnego po umorzeniu dotychczasowego zastosowanie mają przepisy obowiązujące od 30 lipca 2020 r., co wyklucza stosowanie przepisów przejściowych ustawy nowelizującej z 2019 r.

Organ administracyjny nie miał obowiązku uwzględnienia późniejszego dołączenia dokumentów przez wnioskodawcę; wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za zgodność wniosku z wymaganiami formalnymi.

Art. 43 ustawy o drogach publicznych nie ma zastosowania do lokalizacji urządzenia w pasie drogowym, a rozstrzygnięcie odmawiające zezwolenia winno bazować na art. 39 ust. 3 pkt 1 u.d.p., określającym warunki odmowy, z wykluczeniem odniesienia do art. 43 jako podstawy decyzji odmownej.

W przypadku umorzenia postępowania sprzeciwowego w sprawach z zakresu własności przemysłowej nie zachodzi obowiązek orzekania o kosztach w sentencji decyzji administracyjnej, ponieważ art. 152²³ ust. 2 Prawa własności przemysłowej przewiduje ich zniesienie, co eliminuje konieczność odrębnego rozstrzygania o kosztach.

Przesłanka interesu społecznego uzasadniająca dopuszczenie organizacji społecznej do postępowania administracyjnego nie została w pełni zgłębiona i oceniona przez organy administracyjne oraz sąd, co uzasadnia uchylenie wydanych postanowień i konieczność ponownego rozważenia sprawy.