Świadczenie usług utrzymania dróg na podstawie umowy z GDDKiA nie stanowi usługi kompleksowej; usługi te są odrębnymi świadczeniami opodatkowanymi właściwymi indywidualnie stawkami podatku VAT.

Usługi świadczone przez podatnika na rzecz GDDKiA nie stanowią świadczenia kompleksowego; są to odrębne i niezależne usługi, co uzasadnia stosowanie różnych stawek VAT. Brak jest podstaw do traktowania ich jako jednolitego świadczenia opodatkowanego jedną stawką.

Skarga kasacyjna wniesiona przez D.S. nie miała podstaw prawnych do uwzględnienia z uwagi na brak wykazania przesłanek zawieszenia postępowania egzekucyjnego zgodnie z art. 56 § 1 u.p.e.a. oraz prawidłowość postępowania proceduralnego oceny pierwszej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje skargę kasacyjną za zasadną, stwierdzając naruszenie przepisów postępowania przez WSA mające istotny wpływ na wynik sprawy, co skutkuje uchyleniem wyroku WSA i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Skarga kasacyjna Ś. S.A. została oddalona, gdyż Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że przesłanki naruszeń proceduralnych nie zostały spełnione, a organ odwoławczy prawidłowo przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Skarga kasacyjna, która nie przywiązuje dostatecznej wagi do uzasadnienia zarzutów i wykazania związku przyczynowego między uchybieniami proceduralnymi a wynikiem sprawy, podlega oddaleniu z uwagi na niewystarczające podstawy do podważenia wyroku sądu niższej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak było podstaw do wznowienia postępowania podatkowego, gdyż orzeczenie TSUE nie miało wpływu na decyzję wymiarową, a skarga kasacyjna była niezasadna.

Przekształcenie zajęcia zabezpieczającego w egzekucyjne następuje z mocy prawa, zgodnie z art. 154 § 4 pkt 1 u.p.e.a., bez konieczności dodatkowego informowania zobowiązanego. Organy skarbowe nie miały obowiązku wydawać dodatkowych zawiadomień poza doręczeniem tytułu wykonawczego.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA została oddalona, gdyż zakwestionowane faktury VAT nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a tym samym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Zawieszenie postępowania podatkowego na podstawie art. 201 § 1b pkt 1 o.p. jest zasadne, gdy organ potrzebuje niezbędnych informacji od zagranicznych organów w celu ustalenia zobowiązania, a brak jest innych okoliczności do rozstrzygnięcia.

Gmina ma prawo stosować własną metodę kalkulacji prewspółczynnika VAT, o ile lepiej odzwierciedla specyfikę jej działalności, niż metoda ustawowa, przy czym musi ona być obiektywna i reprezentatywna, co zgodne jest z art. 86 ustawy o VAT.

Jedną z naczelnych zasad postępowania podatkowego jest działanie organów na podstawie przepisów prawa, a więc organy zawsze zobowiązane są uwzględnić zmianę stanu prawnego, jaka następuje w toku postępowania i orzekać na podstawie przepisów obowiązujących w dacie wydania decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że odsetki od pożyczki na zakup akcji mogą być ujęte jako koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży akcji, nawet jeśli zapłata nastąpiła po sprzedaży, z uwagi na ich funkcjonalny związek z uzyskanym przychodem.

Przychód uzyskany wskutek przeniesienia akcji jako świadczenia niepieniężnego należy kwalifikować jako zyski kapitałowe zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p., nawet jeżeli przeniesienie to następuje w ramach datio in solutum.

Samochód marki Toyota [...], pomimo dokonanych adaptacji na potrzeby przewozu towarów, od momentu produkcji był zasadniczo przeznaczony do przewozu osób, co uzasadniało jego klasyfikację do kodu CN 8703 i opodatkowanie podatkiem akcyzowym jako samochód osobowy.

Urządzenia techniczne, jak sprężarki i agregaty sprężające, mogą być uznane za budowle, jeśli są powiązane z siecią gazową i ich funkcjonowanie jest niezbędne dla przesyłu gazu, a ich kwalifikacja prawnopodatkowa opiera się na definicjach z ustawy o podatkach lokalnych oraz Prawa budowlanego.

W sytuacji wynajmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe, mimo prowadzenia tej działalności w ramach działalności gospodarczej, nieruchomości te nie są uznawane za zajęte na działalność gospodarczą, a tym samym podlegają niższej stawce podatkowej z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l.

Podatnik ma prawo zastosować indywidualną metodę kalkulacji prewspółczynnika, wykazując, że jest ona bardziej reprezentatywna, niż metoda przewidziana w rozporządzeniu, o ile precyzyjnie odzwierciedla faktyczne wykorzystanie mienia.