Orzeczenie TSUE z 16 października 2019 r. nie wpływa na ostateczną decyzję organów podatkowych, co wyklucza podstawy wznowienia postępowania zgodnie z art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej.

Stosowanie stawki VAT 5% dla sprzedaży posiłków wewnątrz lokalu i w systemie "drive in" wymaga analizy czynności pod kątem przepisów Dyrektywy 112 oraz oceny faktycznych warunków sprzedaży, z uwzględnieniem wytycznych TSUE i praktyki organów podatkowych.

Świadome uczestnictwo w „karuzeli podatkowej” wyklucza prawo do zwrotu VAT w przypadku, gdy transakcje są częścią procederu oszustwa, nawet jeśli towary fizycznie opuściły UE.

Skargę kasacyjną oddalono, uznając, że skarżący uczestniczył świadomie w oszustwie podatkowym typu karuzela VAT, co wyklucza odliczenie VAT. Brak przesłanek do uchylenia wcześniejszego wyroku.

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego uchylająca wyrok WSA i przekazująca sprawę do ponownego rozpoznania na posiedzeniu jawnym, wskazuje na obowiązek respektowania zasady jawności posiedzenia, także przy ograniczeniach związanych z COVID-19.

Nieprzedstawienie faktur dokumentujących rzeczywistych transakcji gospodarczych uniemożliwia ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym. Skarga kasacyjna oddalona z powodu braku wykazania istotnych uchybień prawnych.

Odliczenie podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie nieruchomości położonej w K. przy ul. S. przez B. LTD sp. z o.o. S.K.A., które prowadzi do uzyskania nieuzasadnionej korzyści podatkowej, stanowi nadużycie prawa – skarga kasacyjna oddalona.

Podatnikowi przysługuje prawo do zastosowania stawki VAT 0%, jeżeli towary faktycznie opuściły UE, niezależnie od formalnych nieprawidłowości w dokumentacji, pod warunkiem braku zamiaru popełnienia oszustwa podatkowego.

Wyrok TSUE wydany wobec porządku prawnego innego państwa członkowskiego nie uzasadnia wznowienia postępowania podatkowego, gdy brak jest odpowiedników tych przepisów w prawie krajowym; trwałość decyzji administracyjnych nie jest uchylana poprzez orzeczenia Trybunału bez bezwzględnej kompatybilności regulacyjnej.

Uchwała: I. sp. z o.o. świadomie uczestniczyła w karuzeli podatkowej, a transakcje dokumentowane fakturami VAT nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, co uzasadnia odmowę prawa do odliczenia podatku VAT.

Spółka I. sp. z o.o. uczestniczyła w karuzeli podatkowej jako broker, co wyklucza prawo do odliczenia VAT z pozornych transakcji. Wobec powyższego, zasadnie uznano, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny zatwierdza oddalenie skargi kasacyjnej, co potwierdza prawidłowość ustaleń organu podatkowego odnośnie braku podstaw do uznania określonych wydatków jako koszty uzyskania przychodu w świetle art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., potwierdzając konieczność rzeczywistości wykonania usługi.

Wznowienie postępowania podatkowego nie może się odbyć na podstawie orzeczenia TSUE, które nie wpływa istotnie na treść ostatecznej decyzji. Decyzja końcowa wymaga wykazania, że orzeczenie TSUE wymusza zmianę rozstrzygnięcia, co nie zaszło w przedmiotowej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przepisy art. 11 u.p.d.o.p. z 2015 r. nie uprawniały organów podatkowych do recharakteryzacji transakcji ani do pomijania wynikających z niej skutków podatkowych w wyniku powiązań osobowych i kapitałowych.

Dostawa towarów, spełniająca przesłanki przeniesienia kontroli ekonomicznej nad towarem, stanowi dostawę opodatkowaną VAT, niezależnie od oszustwa i braku zapłaty.