Celem art. 14 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r.- Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie było ograniczenie prawa do zwolnienia od cła przysługującego na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 tej ustawy osobom przesiedlającym się z zagranicy w celu stałego zamieszkania w kraju, lecz przedłużenie okresu, w którym z tego prawa osoba przesiedlająca się będzie mogła skorzystać.

1. Zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej, a w konsekwencji ustalenie nieprawidłowej wysokości cła, może być uznane, jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, uzasadniające stwierdzenie nieważności decyzji. 2. Fakt, iż w wyniku stwierdzenia nieważności decyzji osoba, będąca adresatem decyzji, ponosi szkodę materialną, nie stanowi okoliczności wyłączającej możliwość stwierdzenia

Naliczanie odsetek od zaciągniętych kredytów mieszkaniowych, jak i od innych środków finansowych przekazanych na spółdzielcze budownictwo mieszkaniowe, nie następuje w formie decyzji administracyjnej /art. 104 par. 1 Kpa/.

Nie jest do pogodzenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego /art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej/ uznanie, że rażąco narusza prawo jedynie zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej na niekorzyść Skarbu Państwa, natomiast nie narusza rażąco prawa zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej na niekorzyść strony.

Zastosowanie do podstawy wymiaru cła stawek określonych w taryfie celnej, ale z pominięciem konsekwencji związanych z brakiem "klauzuli najwyższego uprzywilejowania", stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Dochodem z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód faktycznie osiągnięty, to jest przedstawiony do dyspozycji podatnika /art. 15 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym - Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./. Sposób zadysponowania tym dochodem nie ma znaczenia dla istniejącego z mocy prawa /art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz.

W sprawach o odwołanie wojewody, o wydanie mu świadectwa pracy oraz opinii /art. 97 i 98 Kp/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Określone w art. 138 par. 1 i 2 Kpa rodzaje rozstrzygnięć są bezwzględnie wiążące dla organu odwoławczego w tym znaczeniu, że decyzja, która nie mieści się w ramach tego przepisu, stanowi rażące naruszenie prawa.

Skarga na postanowienie Wojewody w sprawie zawieszenia postępowania egzekucyjnego podlega kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego. Prawo do wniesienia zażalenia ma postanowienie o zawieszenie postępowania egzekucyjnego powinno przysługiwać osobie, która posiadała przymiot strony w postępowaniu orzekającym.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ dopuszczają odliczenie. od podstawy opodatkowania tym podatkiem m.in. wydatków na zakup lokalu mieszkalnego, ale tylko od osób, które ten lokal wybudowały w ramach prowadzonej działalności gospodarczej /art. 26 ust 1 pkt 5 lit. "d" ustawy/.

1. Złożenie zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 37 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, stanowi materialnoprawny warunek udzielenia zezwolenia na złożenie towaru w składzie celnym. 2. Określenie zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 37 prawa celnego, powinno być zawarte w treści decyzji zezwalającej na złożenie towaru do składu celnego

Oddelegowanie funkcjonariusza Służby Więziennej do ściśle określonego i czasowego pełnienia służby w innej jednostce /art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej - t.j. Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./, nie jest decyzją administracyjną zaskarżalną do sądu administracyjnego lecz poleceniem służbowym - przeto skarga jako niedopuszczalna na zasadzie art. 204 par. 1 Kpa ulega

Decyzja organu odwoławczego utrzymująca w mocy decyzję organu pierwszej instancji w czasie, gdy obowiązywały już zmienione przepisy prawa materialnego, wprowadzające nowe przesłanki rozstrzygnięcia sprawy, byłaby decyzją wadliwą w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

W świetle treści art. 61 Kpa datą wszczęcia postępowania w sprawie o nadanie stopnia naukowego jest dzień podjęcia przez radę wydziału uczelni /szkoły wyższej/ uchwały otwierającej przewód o nadanie stopnia naukowego.

Zwolnienie z części podatku obrotowego wynikające z par. 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 1991 r. /Dz.U. nr 68 poz. 290/ jest zwolnieniem warunkowym. Ulga podatkowa przysługiwała osobom, które w dacie sprowadzenia z zagranicy samochodu dotknięte były określonym w tym przepisie rodzajem inwalidztwa i to bez względu na to, czy powyższy fakt został udokumentowany bezpośrednio

Delegowanie funkcjonariusza mianowanego do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej na czas ściśle oznaczony, dopuszczony przez ustawę /art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej - Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./, nie zmienia statusu funkcjonariusza, wynikającego z aktu mianowania go na określone stanowisko i miejsce służbowe, lecz dotyczy jego służbowych obowiązków

Artykuł 80 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie upoważnia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą do określenia terminu, w jakim dopuszczalne jest złożenie wniosku o zwrot cła /par. 2 rozporządzenia tego Ministra z dnia 31 sierpnia 1990 r. w sprawie trybu zwrotu należności celnych pobranych od towarów przywiezionych z zagranicy i zużytych przy

Postępowanie w sprawach zwolnienia ze służby w Państwowej Straży Pożarnej /ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej - Dz.U. nr 88 poz. 400/ jest dwuinstancyjne.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie przewiduje możliwości ograniczenia bądź zaniechania poborów zaliczek w ciągu roku podatkowego od podatników innych niż wymienieni w art. 44 ust. 1, a tym samym nie pozwala zaniechać poboru zaliczek (...) chociażby przysługiwały podatnikowi odliczenia z art. 26.

Organ administracji nie jest władny w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej dokonywać samodzielnych ustaleń dotyczących przejścia prawa własności z mocy przepisów o zasiedzeniu.

Do sądu administracyjnego mogą być zaskarżone tylko te postanowienia organu odwoławczego, które są wymienione w art. 196 par. 3 Kpa. Wśród wymienionych w tym przepisie postanowień nie ma postanowień wydawanych przez Konserwatora Zabytków w oparciu o art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./.

Jeżeli akt prawny zawiera elementy określone w art. 107 par. 1 Kpa, akt ten jest decyzją administracyjną a nie opinią, bez względu na to, czy został wydany przez organ administracyjny uprawniony do takiego rozstrzygnięcia i czy został wydany w sprawie, której załatwienia przepisy nie przewidują w formie decyzji.