Naczelny Sąd Administracyjny, analizując skargę kasacyjną, stwierdza nieskuteczność zarzutów dotyczących naruszenia prawa materialnego i proceduralnego przez sąd pierwszej instancji, podtrzymując odmowę zawarcia umowy o przyznanie świadczeń na ochronę miejsc pracy.

Skarga kasacyjna M. Sp. z o.o. od wyroku WSA w Łodzi zostaje oddalona. Podstawy zarzutów kasacyjnych, dotyczące błędnej subsumpcji i wykładni prawa, nie zostały wystarczająco wykazane, co uniemożliwia ich uwzględnienie.

NSA oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając zgodność odmowy przyznania świadczeń z przepisami o ochronie miejsc pracy. Skarżąca nie wykazała istotnych naruszeń prawa materialnego ani procesowego, co potwierdza zasadność odmowy przez WUP.

NSA uznał, że oddalenie skargi kasacyjnej M. Sp. z o.o. było uzasadnione ze względu na brak wykazania błędów w wykładni przepisów dotyczących przyznania wsparcia na ochronę miejsc pracy, potwierdzając prawidłowość decyzji administracyjnych organów niższej instancji.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na niewłaściwe sformułowanie zarzutów naruszenia prawa materialnego i procesowego oraz brak wykazania istotnego wpływu zarzutów na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną P. Sp. z o.o., uznając, że przedłużenie roszczenia o zwrot nienależnie pobranych płatności nie zostało przedawnione, a sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował przepisy prawne.

Sąd podzielił stanowisko WSA i uznał, że środki dotacyjne przeznaczone na działania poza działalnością oświatową były wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem, co zgodnie z art. 90 ust. 3d ustawy o systemie oświaty uzasadniało decyzję organów o żądaniu ich zwrotu.

Uchybienie obowiązkowi samodzielnej i merytorycznej oceny sprawy przez organ odwoławczy, które prowadzi do naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania, uzasadnia uchylenie decyzji administracyjnej ze względu na naruszenie art. 107 § 3 KPA.

Stwierdzenie naruszenia procedur zamówień publicznych przez ograniczenie możliwości składania ofert przez konsorcja uzasadnia nałożenie korekty finansowej. Miarkowanie wysokości korekty wymaga uwzględnienia wagi naruszenia i charakteru sprawy, co organ musi ponownie rozważyć.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną spółki odmawiając uznania błędów materialnoprawnych i proceduralnych, potwierdzając zasadność odmowy przyznania świadczeń na ochronę miejsc pracy przez organ administracyjny.

Wykładnia i zastosowanie przepisów odnoszących się do przyznania świadczeń pandemii COVID-19 przez Wojewódzki Sąd Administracyjny były prawidłowe, a decyzja Dyrektora WUP o odmowie zawarcia umowy jest zgodna z prawem. Skarga kasacyjna M. Sp. z o.o. jest więc niezasadna.

Prokurator posiada uprawnienie do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie skierowania na badania lekarskie, pomimo braku jego wymienienia w przepisach materialnych, ze względu na przepisy proceduralne przyznające mu takie prawo.

Przyczepa wchodząca w skład kolejki turystycznej, jako element pojazdu nowego, wymaga uzyskania dopuszczenia jednostkowego przed rejestracją, a brak przedłożenia wymaganego dokumentu uzasadnia odmowę jej rejestracji.

Diagnosta traci uprawnienia, gdy stwierdzono, że wydano zaświadczenie techniczne niezgodne z faktami, niezależnie od odpowiedzialności karnej, na podstawie art. 84 ust. 3 pkt 2 p.r.d.

Kwota zwrotu dotacji unijnej stanowi publicznoprawne zobowiązanie beneficjenta, w związku z czym właściwe jest stosowanie przepisów o finansach publicznych, a nie cywilnoprawne podejście do wynikających z umowy działań.

Skarga kasacyjna M. Sp. z o.o. na odmowę przyznania świadczeń na ochronę miejsc pracy została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny z powodu nieprawidłowo sformułowanych zarzutów oraz braku dowodów na błędne zastosowanie i interpretację przepisów prawa materialnego i proceduralnego przez organy i sądy niższej instancji.

Art. 135 p.p.s.a. obliguje sądy administracyjne do wyjścia poza granice skargi w sytuacji, gdy uchybienie proceduralne dotyczy w/w spraw. Naczelny Sąd Administracyjny dopuszcza wsteczne działanie art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, gdy służy to ochronie praw jednostki.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał odmowę przyznania skarżącej spółce świadczeń ochronnych w związku z pandemią, uznając zarzuty kasacji za niezasadne oraz niedostatecznie udowodnione naruszenia prawa materialnego i proceduralnego.

Skarga kasacyjna M. Sp. z o.o. nie wykazała naruszenia prawa materialnego ani procesowego w zaskarżonym wyroku, stosownie do przepisów ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zważywszy na poprawność przyjętych ustaleń faktycznych i prawidłową wykładnię regulacji dotyczących przyznania wsparcia na ochronę miejsc pracy, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż oddalenie przez WSA skargi G. Sp. z o.o. było zasadne, albowiem utworzenie przez nią sztucznych warunków do uzyskania unijnej pomocy finansowej na wspieranie grup producentów rolnych nie spełniało celów regulacji art. 60 rozporządzenia UE 1306/2013 ani art. 4 rozporządzenia Rady WE nr 2988/95.