Decyzja w przedmiocie zwrotu dotacji ma charakter deklaratoryjny i podlega pięcioletniemu przedawnieniu od otrzymania dotacji. Skarga kasacyjna oparta na zarzutach naruszenia przepisów materialnych i procesowych była bezzasadna z uwagi na prawidłowość ustaleń faktycznych organów i brak skutecznych kontrdowodów.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż skarga kasacyjna dotycząca odmowy przyznania świadczeń związanych z ochroną miejsc pracy jest bezzasadna, bowiem zarzuty braku spełnienia warunków prawnych uzasadniających jej uchylenie nie zostały potwierdzone.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie wobec braku wykazania błędów wykładni prawa i uchybień proceduralnych w orzeczeniu pierwszej instancji. Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę, uznając prawidłowość decyzji organu oraz sądu niższej instancji.

Zobowiązanie do zwrotu dotacji nie wygasło przez przedawnienie ani nie zostało naruszone postępowanie procesowe. Dotacje zostały użyte niezgodnie z przeznaczeniem przypisanym przez przepisy prawa, uzasadniając decyzję o ich zwrocie do budżetu.

Sąd orzekł, że M.O. Sp. z o.o. nie spełnia wymogów formalnych związanych z przyznaniem wsparcia na ochronę miejsc pracy, co uzasadnia odmowę Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy oraz brak podstaw do uchylenia orzeczenia WSA w Łodzi.