Nałożenie kary pieniężnej na fundusz inwestycyjny za przekroczenie limitu emisji obligacji jest prawidłowe, jeśli uwzględnia się wycenę aktywów netto na podstawie ich wartości godziwej, z ominięciem statystycznych dni wyceny. Sankcje muszą być również proporcjonalne do naruszenia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że ze względu na niespełnienie przesłanek ustawowych, w szczególności przewidzianych w art. 28 ust. 3a u.s.u.s., odmowa umorzenia należności przez ZUS była zgodna z prawem. Pomoc de minimis, choć dopuszczalna, nie mogła zostać przyznana z uwagi na brak nadzwyczajnych okoliczności.

Unieważnienie przetargu telekomunikacyjnego nie skutkuje automatycznie uchyleniem decyzji rezerwacyjnej; wymaga to wykazania zmiany wyników przetargu jako konsekwencji unieważnienia.

Samoistny posiadacz lokalu, wynajmując tylko część powierzchni innemu podmiotowi, nie traci posiadania i podlega odpowiedzialności na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy o grach hazardowych, jednak organ musi rozważyć możliwość odstąpienia od kary pieniężnej zgodnie z art. 189f k.p.a.

Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym bez wcześniejszego zawiadomienia stron narusza prawo do obrony i skutkuje nieważnością postępowania (art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.).

Przepis art. 356 § 1 k.s.h. nie ustanawia samodzielnie obowiązku powtarzających się świadczeń niepieniężnych; ich prawna kwalifikacja może wymagać zastosowania przepisów kodeksu cywilnego dla stwierdzenia obowiązku ubezpieczeniowego.

Umowa o świadczenie usług edukacyjnych, realizująca cel dydaktyczny, nie może być uznana za umowę o dzieło w rozumieniu art. 627 k.c.; tym samym podlega ona obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Skarga kasacyjna na orzeczenie WSA w przedmiocie uchylenia kary pieniężnej za nielegalne urządzanie gier hazardowych przy terminalach komputerowych została oddalona z uwagi na formalne braki skargi kasacyjnej i nieuzasadnione naruszenia przepisów procesowych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza nieważność postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym, uznając za istotne proceduralne uchybienia naruszające prawo do obrony, i uchyla zaskarżony wyrok, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania przez WSA.

Postępowanie sądowe, w którym strona nie została powiadomiona o posiedzeniu niejawnym, jest nieważne z uwagi na pozbawienie jej możliwości obrony swoich praw, co narusza zasadę jawności procesu sądowego oraz prawo do sądu.

Skarga kasacyjna M. M. od wyroku WSA w Poznaniu, uznająca ją za "urządzającego gry", podlega oddaleniu. Czynności skarżącej spełniały definicję urządzania gier na automatach, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej zgodnie z ustawą o grach hazardowych.

Umowa polegająca na przeprowadzeniu zajęć dydaktycznych nie stanowi umowy o dzieło, lecz o świadczenie usług, gdzie umowy te obejmują obowiązek starannego działania, do których stosuje się przepisy o zleceniu. Skarżący podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Uchwała Rady Miejskiej w Wieluniu z dnia 23 listopada 2023 r. w przedmiocie gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii ma charakter aktu wewnętrznego, nie wymagającego ogłoszenia, jako że adresuje się jedynie do struktur administracyjnych gminy, zgodnie z prawem materialnym i proceduralnym.

Kara pieniężna za urządzanie gier na automatach poza kasynem, oparta o art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych, jest prawidłowa nawet bez notyfikacji przepisu do Komisji Europejskiej; brak możliwości miarkowania kary nie narusza zasady proporcjonalności.

Sądy prawidłowo uznały, że R.S. był posiadaczem zależnym lokalu, w którym prowadzono nielegalne gry hazardowe; oddalono skargę kasacyjną jako bezpodstawną.

Karze administracyjnej za posiadanie lokalu z niezarejestrowanymi automatami do gry podlega faktyczny posiadacz zależny lokalu, nie zaś poprzedni najemca, który oddał lokal w podnajem innemu podmiotowi.

Bezczynność Prezesa Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych w zakresie wniosku A.Sp. z o.o. o wykreślenie z rejestru nie stanowiła rażącego naruszenia prawa, co ugruntowało oddalenie skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną, uznając, że Minister Finansów słusznie uznał brak podstaw prawnych do wydania interpretacji indywidualnej w ramach ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Procedura dotyczyła kwestii poza zakresem danin publicznych zgodnie z prawem przedsiębiorców.