Zaskarżony wyrok WSA podlega oddaleniu; składający skargę kasacyjną nie wykazał błędów proceduralnych ani materialnoprawnych mających wpływ na zgodność rozstrzygnięcia z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że właściwe obliczenie terminu do złożenia protestu przez beneficjenta programu finansowego powinno uwzględniać przepisy k.p.a. w odniesieniu do terminu czternastodniowego, co skutkowało oddaleniem skargi spółki A jako niezasadnej.

W sprawie o zwrot części subwencji oświatowej, subwencja dla jednostek samorządu jest prawidłowa, jeśli oparta o wymogi zakwaterowania wychowanków według stanu na określony dzień, przy trafnym zastosowaniu przepisów rozporządzenia o wagach P42 i P43.

Postanowienia informacyjne nie stanowią decyzji administracyjnych i nie przysługuje na nie środek zaskarżenia, nawet w przypadku błędnego określenia ich charakteru przez stronę.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że firma audytorska naruszyła przepisy o biegłych rewidentach oraz rozporządzenia unijne, co uzasadniało nałożenie kary pieniężnej przez Polską Agencję Nadzoru Audytowego. Zaskarżenie decyzji zostało uznane za niezasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że posługiwanie się urządzeniem poboru opłat viaBOX, bez prawidłowej aktualizacji danych w systemie viaTOLL, w braku wyraźnej podstawy ustawowej, nie stanowi podstawy do nałożenia kary administracyjnej z tytułu naruszenia obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej.

W sprawach dotyczących przyznania świadczeń na ochronę miejsc pracy kluczowe jest zgodność działalności gospodarczej na podstawie danych z rejestru REGON z wymaganymi kodami PKD, co jest wiążące przy ocenie uprawnienia do świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Oddalenie skargi kasacyjnej wobec nieudokumentowania przez skarżącą naruszeń prawa materialnego oraz procesowego przez WSA w Łodzi, które wpłynęły na odmowę przyznania świadczeń ochrony miejsc pracy przez Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy.

Żądanie skargi kasacyjnej M. Sp. z o.o. w L. względem wyroku WSA w Łodzi dotyczącego odmowy zawarcia umowy na przyznanie świadczeń na ochronę miejsc pracy jest niezasadne, gdyż nie wykazano uchybień w stosowaniu prawa materialnego i postępowania przez organy oraz sąd pierwszej instancji.

Nałożenie kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej w wyniku użycia viaBox przypisanego do innego numeru rejestracyjnego pojazdu było niezasadne, wobec braku wyraźnych podstaw ustawowych do aktualizacji umowy zgodnie z obowiązującymi regulacjami administracyjnymi.

NSA uchylił wyrok WSA z powodu istotnych naruszeń proceduralnych wpływających na ocenę merytoryczną sprawy dotyczącej kary nałożonej przez KNF, i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji.

Złożenie podpisu przez pracownika organu na decyzji administracyjnej nie równoznaczne jest z jego merytorycznym uczestnictwem w jej wydaniu, co wyłącza zastosowanie art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a., jeśli nie miał rzeczywistego wpływu na decyzję.

Rzeczywiste przyczyny braku uiszczenia opłaty elektronicznej, wynikające z nieprawidłowości systemu poboru opłat, wykluczają nałożenie kary administracyjnej, jeżeli użytkownik drogi nie naruszył uprzednich obowiązków administracyjnoprawnych.

Zmiana danych pojazdu w systemie viaTOLL, niezwiązana z obowiązkiem prawnie narzucanym, nie uzasadnia nałożenia kary administracyjnej zgodnie z art. 13k ust. 1 pkt 2 ustawy o drogach publicznych. Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania celem wyjaśnienia istoty sprawy.

Skarga kasacyjna Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości dotycząca dopuszczalności sądowego zaskarżenia rozstrzygnięcia o odmowie dofinansowania złożona w trybie nadzwyczajnym uznana została za niezasadną. NSA potwierdził kognicję sądu administracyjnego w takich sprawach oraz uprawnienie wspólnika spółki cywilnej do bycia beneficjentem dotacji.

W przypadku ubiegania się o świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy, niewykazanie zgodności przeważającej działalności gospodarczej z wymogami wynikającymi z aktu prawnego, ustalane na podstawie rejestru REGON, uzasadnia odmowę przyznania tych świadczeń (art. 15gga ustawy o COVID).

Skarżąca nie może skutecznie podważyć rozstrzygnięcia oddalającego wniosek o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy na podstawie niewłaściwego ujawnienia przeważającej działalności gospodarczej w rejestrze REGON. W takiej sytuacji uchybienia w rejestracji leżą po stronie wnioskodawcy, co stanowi uzasadnioną podstawę do odmowy przyznania wsparcia. Skarga kasacyjna została oddalona jako bezzasadna

NSA uznał, że przy ocenie naruszenia obowiązków w zakresie uiszczania opłat elektronicznych należy stosować przepisy obowiązujące w czasie zdarzenia, a nie późniejsze nowelizacje, co skutkuje nieważnością decyzji administracyjnej niepopartej wyraźną regulacją ustawową.

W przypadku zmiany numeru rejestracyjnego pojazdu przed 1 lipca 2020 r., brak jego aktualizacji w systemie viaTOLL, z wyłącznym poleganiem na umowie cywilnoprawnej, nie uprawnia do nałożenia kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej.

W sprawie o sygn. I SA/Sz 26/21, dobrowolna spłata zobowiązań nie stanowi "wyegzekwowania wykonania obowiązku" w rozumieniu art. 64c § 6a pkt 1 lit. a) u.p.e.a., a złożenie wniosku przez zobowiązanego należy oceniać na podstawie art. 64c § 6a pkt 1 lit. b) u.p.e.a.