Skarga kasacyjna na wyrok WSA w Łodzi w przedmiocie odmowy zawarcia umowy o świadczenia na ochronę miejsc pracy zostaje oddalona. Zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego i proceduralnego są niezasadne. Sąd I instancji nie popełnił błędów w wykładni przepisów dotyczących wsparcia pandemicznego.

W skardze kasacyjnej skarżąca M. Sp. z o.o. nie wykazała naruszenia przepisów prawa materialnego ani proceduralnego, co skutkowało oddaleniem skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny. Przepisy dotyczące przyznawania świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy zostały prawidłowo zastosowane.

Oddalając skargę kasacyjną, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo ocenił brak podstaw prawnych do przyznania świadczeń skarżącej spółce, zgodnie z przewidzianymi kryteriami w rozporządzeniu o wsparciu dla przedsiębiorców dotkniętych pandemią COVID-19.

Skarga kasacyjna jest oddalona. Skarga na czynność egzekucyjną nie może obejmować zarzutów dotyczących zasadności egzekucji, a jedynie jej legalności i uchybień w działaniach egzekucyjnych.

Skarga kasacyjna M. Sp. z o.o. na wyrok WSA w Łodzi dotyczący odmowy przyznania świadczeń na ochronę miejsc pracy została oddalona; zarzuty skargi kasacyjnej nie wykazały naruszenia prawa mogącego wpłynąć na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał oddalenie skargi kasacyjnej M. Sp. z o.o. za słuszne, potwierdzając prawidłowość działań urzędowych i odmowę przyznania świadczeń na ochronę miejsc pracy za zgodne z przepisami związanymi z COVID-19.

W sprawach dotyczących zwrotu środków PFRON, terminy przedawnienia określone w krajowej Ordynacji podatkowej mają zastosowanie nad przepisami unijnymi, przy czym obowiązuje pięcioletni termin przedawnienia zgodny z art. 67 u.f.p oraz art. 70 § 1 o.p.

Oddalenie skargi kasacyjnej wniesionej przez spółkę wobec odmowy przyznania świadczeń, ze względu na niespełnienie wymogów prawnych dotyczących rodzaju działalności gospodarczej przewidzianych w przepisach dotyczących wsparcia w związku z COVID-19.

Odmowa przyznania świadczeń na ochronę miejsc pracy w związku z pandemią COVID-19, uzasadniona prawidłową wykładnią art. 15gga i art. 15ggb ustawy o COVID-19 oraz zgodnością z § 1a rozporządzenia o wsparciu, nie narusza przepisów procedury administracyjnej; skarga kasacyjna oddalona.

Odmawia się uchylenia wyroku WSA w Łodzi i oddala skargę kasacyjną M. Sp. z o.o., uznając zarzuty proceduralne i materialne za niezasadne, w tym błędną wykładnię przepisów rozporządzenia o wsparciu oraz ustawy COVID.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że rozszerzenie przez organ odwoławczy zakresu kontroli decyzji administracyjnej poza jej zaskarżone elementy stanowi rażące naruszenie prawa i uzasadnia stwierdzenie nieważności tej decyzji.

Skarga o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem, oparta na zarzutach o naruszenie przepisów materialnych i proceduralnych przez organy administracji publicznej, podlega oddaleniu, jeśli skarżący nie udowodni, że decyzje naruszające przepisy unijne i krajowe w istocie spowodowały nieuprawnione korzyści.

Skarga kasacyjna wniesiona przez spółkę została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny z uwagi na brak uzasadnionych podstaw do jej uwzględnienia, oraz nieprzychylenie się do zawartych w niej zarzutów naruszenia prawa materialnego i procesowego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpatrując skargę kasacyjną, potwierdził prawidłowość wyroku WSA, stwierdzając brak zasadności zarzutów dotyczących błędnej wykładni i zastosowania przepisów prawa materialnego oraz proceduralnego w kontekście odmowy przyznania świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy.

Nałożenie grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku poddania małoletniej córki skarżącej obowiązkowym szczepieniom ochronnym jest zgodne z prawem; grzywna stanowi środek egzekucji wtórny i akcesoryjny wobec obowiązku niepieniężnego. Skarga kasacyjna oddalona.

Jeżeli przeważająca działalność przedsiębiorcy nie spełnia wymogów ustawowych na dzień określony w przepisach, organ może odmówić zawarcia umowy o przyznanie świadczeń na podstawie danych rejestru REGON. Zarzuty błędnej wykładni prawa muszą jednoznacznie wykazywać naruszenia prawne, by być skuteczne w skardze kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny, postulując wykładnię ścisłą, oddalił skargę kasacyjną M. Sp. z o.o. kierowaną przeciwko dyrektorowi urzędu pracy, uznając zastosowanie wymogów formalnych określonych w rejestrze REGON za uzasadnione.

Skarga kasacyjna jest oddalona, ponieważ brak faktycznego wystąpienia przeważającej działalności zgodnej z wymogami przepisów PKD uniemożliwił przyznanie świadczeń na ochronę miejsc pracy. Dane z rejestru REGON są rozstrzygające dla przyznawania świadczeń.

Nieuzasadniono skargi kasacyjnej M. T. P. Sp. z o.o. w L. od wyroku WSA w Łodzi; skarga oddalona. Brak wykazania naruszenia prawa materialnego i procesowego przez WSA oraz brak zasadności przyznania świadczeń według zaskarżonej decyzji.

Działanie podmiotu, który nie spełnia zasad konkurencyjności i przejrzystości przy udzielaniu zamówień publicznych, skutkując naruszeniem regulacji umowy finansowanej z funduszy UE, uzasadnia nałożenie korekty finansowej z tytułu nieprawidłowego wykorzystania środków unijnych.