Obowiązek wspólnika spółki z o.o. do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, nałożony przez umowę spółki w myśl art. 176 § 1 Kodeksu spółek handlowych, musi być dokładnie określony co do rodzaju i zakresu tych świadczeń, a ich charakter musi mieć cechy periodyczności. Świadczenia o charakterze ciągłym lub stałym, nie spełniające tych przesłanek, nie mieszczą się w ramach tego przepisu.

W ramach konstrukcji ogólnego odesłania do odpowiedniego stosowania do kar pieniężnych, o których mowa w rozdziale 10 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (art. 91 u.g.h.), przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (o.p.), nie mieści się operacja tak bezpośredniego, jak i zmodyfikowanego stosowania przepisów o odpowiedzialności podatkowej osób trzecich (art

Skoro nie doszło do zgodnego z wymogami Kodeksu postępowania administracyjnego doręczenia decyzji organu pierwszej instancji, nie rozpoczął bieg termin na złożenie odwołania, a w konsekwencji postępowanie w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania jest bezprzedmiotowe.

Uzasadniony sprzeciw zarządcy drogi dotyczący zawiadomienia o planowanym przejeździe pojazdu nienormatywnego przez drogę publiczną nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu wykładni przepisów ustawy o ruchu drogowym i w konsekwencji nie przysługuje od niego odwołanie w trybie przewidzianym przez Kodeks postępowania administracyjnego.

1. Po stronie urządzającego gry hazardowe nie powstaje przed wydaniem decyzji w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej żadna skonkretyzowana powinność zapłaty tej kary. Do momentu wydania takiej decyzji na stronie nie ciąży żaden, nawet abstrakcyjny i ogólny obowiązek prawny zapłaty kary – co wynika z samej natury sankcji administracyjnej i jest zasadniczą okolicznością odróżniającą zobowiązanie z tytułu

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy pracownika niepublicznego przedszkola, wypłacony w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, ma charakter wynagrodzenia za pracę i jako taki stanowi wydatek bieżący związany z realizacją zadań organu prowadzącego placówkę, a zatem może być sfinansowany z dotacji przyznanej na dofinansowanie realizacji zadań w zakresie kształcenia, wychowania i

Skarga kasacyjna w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym musi precyzyjnie wskazać naruszone przepisy prawa materialnego lub proceduralnego oraz konkretyzować na czym polegało to naruszenie, jednocześnie wykazując istotny wpływ zarzucanego naruszenia na wynik sprawy; ogólnikowe twierdzenia i brak konkretnej argumentacji nie spełniają wymogów stawianych skardze kasacyjnej i nie mogą skutkować

Granice skargi kasacyjnej stanowią wiążącą podstawę rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny, a ostateczność i prawomocność decyzji administracyjnych determinują zakres kontroli sądu administracyjnego, który nie może na etapie kasacyjnym rewidować stanu faktycznego przyjętego na wcześniejszych etapach postępowania.

Prawidłowe zastosowanie przepisu art. 81a § 1 k.p.a., zasady in dubio pro tributario, polegającej na rozstrzyganiu niedających się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego na korzyść strony, jest istotne w sytuacji, gdy zebrany materiał dowodowy nie pozwala na jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego mającego wpływ na wynik sprawy, co stanowi podstawę do uchylenia decyzji przez sąd administracyjny

Zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy o PROW, w postępowaniach dotyczących płatności regulowanych przez tę ustawę, ciężar dowodu spoczywa na osobie wnioskującej o płatność, a organ administracyjny nie jest zobowiązany do ustalania prawdy obiektywnej, przez co wyłączona jest zastosowanie art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a., które statuują zasadę prawdy obiektywnej w postępowaniu administracyjnym. Dlatego zarzut naruszenia

W ocenie prawidłowości decyzji administracyjnych dotyczących przyznania pomocy finansowej producentowi rolnemu, sąd administracyjny powinien skupić się na ocenie kompletności i wiarygodności materiału dowodowego przedstawionego przez organy administracyjne oraz skarżącego, przy jednoczesnym uwzględnieniu zasad prawidłowego postępowania administracyjnego, a dowody alternatywne przedstawione przez skarżącego