Opłata za składowanie odpadów jest związana z ich faktycznym umieszczeniem na składowisku, co determinuje partia odpadów jako podstawę badań. Nie wymagane są badania dla okresów bez fizycznego składowania odpadów.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Gminy [...], potwierdzając zasadność wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za nieosiągnięcie przez Gminę wymaganego poziomu redukcji masy biodegradowanych odpadów w roku 2017, wobec bezwzględnie obowiązujących przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku.

Świadczenie pielęgnacyjne nie może być przyznane, jeśli strona posiada inne uprawnienia do świadczeń opiekuńczych, przy czym okres obowiązywania tych świadczeń determinuje okres przyznania nowego świadczenia [art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b uśr, art. 27 ust. 5 pkt 3 uśr]. Skarga kasacyjna w całości oddalona.

NSA uchyla wyrok WSA, uznając, że na władającym nieruchomością spoczywa obowiązek wykazania braku posiadania odpadów; ogólne twierdzenia o dostępności terenu są niewystarczające do obalenia domniemania z art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o odpadach.

Organ wydający decyzję ma obowiązek dokładnego zbadania i zastosowania aktualnych definicji prawnych dotyczących ścieków oraz uwzględnienia zwolnień z opłat za usługi wodne, opierając się na brzmieniu art. 279 pkt 3 Prawa wodnego z 2017 r., stosując zasady wykładni korzystnej dla strony.

Za składowanie odpadów bez wymaganej decyzji zatwierdzającej instrukcję podmiot ponosi opłaty podwyższone. Brak takiej decyzji rodzi obowiązek uiszczenia dodatkowych opłat, a ich wymiar podlega dwuinstancyjnej kontroli administracyjnej.

Regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków Rady Gminy Z. w sposób istotny narusza prawo, nie spełniając wymogów art. 19 ust. 5 u.z.z.w., co uzasadnia stwierdzenie jego nieważności w całości z uwagi na przekroczenie delegacji ustawowej.

Gazociąg średniego podwyższonego ciśnienia DN 300, planowany na terenach rolniczych, spełnia wymóg niezbędności dla obsługi planowanej zabudowy, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Skarga kasacyjna B.K. została oddalona jako bezzasadna.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż gmina ma obowiązek zapewnić dzieciom niepełnosprawnym bezpłatny transport do placówki szkolnej, zgodnie z art. 39 ust. 4 Prawa oświatowego, chyba że na wniosek rodziców zostanie zawarta umowa o zwrot kosztów transportu. Brak zawarcia takiej umowy nie zwalnia gminy z obowiązku zapewnienia dowozu.

Podmiot korzystający ze środowiska bez uzyskania decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska ponosi opłatę podwyższoną do momentu wydania decyzji o zamknięciu składowiska lub jego kwatery. W odniesieniu do odpadów składowanych w latach wcześniejszych, wyliczenie opłaty wymaga uwzględnienia indywidualnych decyzji o zamknięciu poszczególnych części składowiska.

Gazociąg DN 300 jako urządzenie infrastruktury technicznej może być zlokalizowany na terenach rolnych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Odwołano skargę kasacyjną ze względu na brak zasadności zarzutów dotyczących naruszenia przepisów planistycznych i materialnych.

Rodzice dziecka umieszczonego prawnie w instytucjonalnej pieczy zastępczej są zobowiązani do ponoszenia opłat, nawet mimo fizycznej nieobecności dziecka w placówce, o ile nie jest ono urlopowane do rodziców, a umieszczenie w pieczy formalnie nie zostało uchylone.

Bezczynność organu administracji w rozpoznaniu wniosku o odszkodowanie za szkody związane z inwestycjami publicznymi stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające oddalenie skargi kasacyjnej od wyroku przyznającego stronie odszkodowanie procesowe.