Lakoniczne i niewystarczające uzasadnienie wyroku I instancji, powielające argumentację organu bez pełnego odniesienia do zarzutów skarżonej spółki, uzasadnia uchylenie wyroku i ponowne rozpatrzenie przez sąd I instancji.

Skarga kasacyjna F. S.A. dotycząca odmowy wyłączenia z gminnej ewidencji zabytków została oddalona jako niezasadna, bowiem spełnione były przesłanki dla utrzymania ochrony zabytkowej w rozumieniu ustawy o ochronie zabytków.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł o oddaleniu skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji, podzielając zasadność wykładni sądu I instancji, iż wtórna niekonstytucyjność art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody do zastosowania konstytucyjnego przelicznika ekwiwalentu (1/21) za niewykorzystany urlop.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uzasadnia zastosowania niekonstytucyjnego mnożnika 1/30 w obliczaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, obowiązujące są zasady z uwzględnieniem przelicznika 1/21 zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.

Oddalenie skargi kasacyjnej. Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie reguluje wysokości ekwiwalentu, lecz zasady jego ustalania. Ustalenie ekwiwalentu powinno uwzględniać wymiar urlopu i jego ekwiwalentny charakter, zgodnie z wyrokiem TK.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2020 r. nie wyklucza stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu do spraw zaistniałych przed 2020 r., jeśli chodzi o ustalanie ekwiwalentu pieniężnego za urlop, uzasadniając tym samym oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2020 r. nie wyklucza stosowania zmienionego art. 115a ustawy o Policji do stanów faktycznych sprzed dnia 1 października 2020 r., co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż sąd pierwszej instancji prawidłowo rozstrzygnął, że zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop winny być stosowane według aktualnych regulacji ustawy o Policji bez naruszenia domniemania konstytucyjności przepisów prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że zaskarżony wyrok WSA, mimo błędnego uzasadnienia dotyczącego wtórnej niekonstytucyjności, odpowiada prawu. Skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji została oddalona z powodu zgodności z prawem nowelizacji ustawy, która ostatecznie zapewnia poprawne ustalanie ekwiwalentu.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej odnosi się do zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego, a nie jego wysokości. Sąd uznał art. 115a ustawy o Policji za prawnie stosowalny do ustalania ekwiwalentu mimo wcześniejszych orzeczeń Trybunału, oddalając kasację.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie odnosi się do wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, lecz kształtuje zasady ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop związane z wymiarem urlopu przed i po jego wejściu w życie, co w ocenie sądu NSA nie uzasadniało uwzględnienia skargi kasacyjnej.

Wykonanie elementów budowlanych ingerujących w część wspólną budynku bez zgody współwłaścicieli stanowi samowolę, uniemożliwiającą legalizację, co uzasadnia obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Wspólnota Mieszkaniowa jest właściwym adresatem obowiązków związanych z utrzymaniem części wspólnych budynku, zgodnie z art. 62 ust. 3 Prawa budowlanego, i oddalił skargę kasacyjną w całości, potwierdzając prawidłowość rozstrzygnięć sądów niższej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość decyzji organu nadzoru budowlanego, nakazując usunięcie nieprawidłowości technicznych budynku na podstawie art. 66 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, odrzucając konieczność jego rozbiórki.

Sąd administracyjny, rozpatrując skargę kasacyjną, uznaje za prawidłowe wszczęcie i przeprowadzenie postępowania legalizacyjnego oraz decyzję o rozbiórce obiektu, gdy inwestor nie spełnił obowiązków z art. 48 uPb, nie dostarczając dokumentów w przewidzianym terminie.

Inwestor, nie spełniając obowiązku przedłożenia dokumentów legalizacyjnych na czas, powoduje, że organ nadzoru budowlanego ma obowiązek orzeczenia o rozbiórce obiektu budowlanego postawionego bez pozwolenia, zgodnie z art. 48 ust. 1 prawa budowlanego.

W przypadku samowoli budowlanej, gdy inwestor nie przedłoży w wyznaczonym terminie dokumentów koniecznych do legalizacji obiektu, organ nadzoru budowlanego jest uprawniony do orzeczenia nakazu rozbiórki zgodnie z art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.

Decyzja o umorzeniu postępowania wydana z rażącym naruszeniem prawa może skutkować uchyleniem przez sąd, jeśli towarzyszą jej istotne skutki ekonomiczne, nawet w ramach postępowania nadzwyczajnego.

Brak prawnych podstaw do wydania zaświadczenia o służbie w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu uniemożliwia podwyższenie emerytury funkcjonariusza Policji. Organy muszą opierać decyzję na niepodważalnych dowodach i ewidencjach.