Nieprzedstawienie wymaganych dokumentów w przewidzianym miesięcznym terminie od daty sprzedaży towaru uniemożliwia zwolnienie zabezpieczenia celnego zgodnie z art. 75 ust. 5 rozporządzenia 2017/891, niezależnie od istniejących okoliczności, jak i stosowanych przez organy praktyk.

Skarga kasacyjna E. Sp. z o.o. na decyzję o długu celnym okazała się niezasadna. Wspomniane uchybienia prawne i procedury przez WSA nie miały krytycznego wpływu na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał zaskarżony wyrok, oddalając roszczenia skarżącej w całości.

NSA jest związany podstawami kasacyjnymi, a ich uchybienia wpływające na wynik sprawy muszą być wykazane. Sankcje przewidziane w unijnych rozporządzeniach są stosowane i nie mogą być zmieniane przez prawo krajowe. Organy sądowe akceptują jedynie te zarzuty proceduralne, które wpływają na wynik kasacji.

Do zwrotu środków nienależnie pobranych tytułem refundacji składek na ubezpieczenia społeczne stosuje się 5-letni okres przedawnienia z art. 70 § 1 o.p., a nie 10-letni okres z rozporządzenia nr 659/1999, co NSA potwierdził w oddaleniu skargi kasacyjnej.

W przypadkach niedotrzymania terminu przewidzianego na przedłożenie dokumentów potwierdzających spełnienie warunków cenowych przez importera, zgodnie z art. 75 ust. 5 rozporządzenia nr 2017/891, zabezpieczenie celne ulega przepadkowi, a argumenty odwołujące się do pandemii COVID-19 lub wcześniejszej praktyki organu nie uzasadniają innego rozstrzygnięcia.

Terminy zawarte w unijnym rozporządzeniu delegowanym dotyczące zwolnienia z zabezpieczenia celnego są terminami prawa materialnego, które muszą być ściśle przestrzegane. Przepisy dotyczące COVID-19 nie modyfikują tych terminów, a ich niedochowanie skutkuje utratą prawną zabezpieczenia.

Niezachowanie terminu z art. 75 ust. 5 rozporządzenia 2017/891 skutkuje utratą zabezpieczenia celnego, niezależnie od okoliczności związanych z pandemią i zasadą zaufania do organów, gdyż unijne regulacje celne mają pierwszeństwo.

Przekroczenie unijnego terminu jednego miesiąca na przedłożenie dokumentacji handlowej skutkuje utratą zabezpieczenia celnego z mocy prawa art. 75 ust. 5 rozporządzenia 2017/891, niezależnie od regulacji krajowych związanych z COVID-19. Zastosowanie unijnych przepisów jest nadrzędne i niezależne od wszelkich praktyk krajowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargi kasacyjne Głównego Inspektora Farmaceutycznego oraz A. Sp. z o.o. w W., uznając decyzję Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za prawidłową i uzasadnioną, potwierdzając konieczność kompleksowego wyjaśnienia przez organy istotnych kwestii dotyczących cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki.

Umowa o wykonanie opinii habilitacyjnej, zawarta przez członka komisji habilitacyjnej, stanowi umowę o dzieło w rozumieniu art. 627 k.c., niwelując obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego. W konsekwencji decyzja administracyjna Prezesa NFZ, kwalifikująca umowę jako staranne działanie, była niezgodna z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, iż decyzja o ustaleniu opłaty podwyższonej za wydobycie kopaliny bez koncesji była zgodna z prawem, a zastosowane techniki pomiarowe były właściwe. Zarzuty nieważności decyzji oraz naruszeń procesowych nie znalazły potwierdzenia.

W przypadku naruszenia przepisów ustawy SENT przez zgłoszenie danych niezgodnych ze stanem faktycznym przez podmiot odbierający, nie występują przesłanki do odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej na podstawie interesu publicznego, gdy odpowiedzialność ma charakter obiektywny.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w przypadku naruszeń w zgłoszeniach SENT, kara pieniężna może być złagodzona przy oczywistym błędzie, lecz odstąpienie od jej nałożenia wymaga wykazania ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, czego w analizowanej sprawie nie wykazano.

Umowa o przygotowanie prezentacji na potrzeby edukacyjne, nazwana umową o dzieło, w istocie stanowi umowę o świadczenie usług, gdyż nie prowadzi do powstania indywidualnego, weryfikowalnego rezultatu w rozumieniu art. 627 k.c., lecz wymaga starannego działania właściwego umowom zlecenia.

Skarga kasacyjna była zasadna. WSA błędnie stwierdził brak legitymacji skargowej, nie uznając pełnomocnictwa żony, co uzasadnia uchylenie wyroku i ponowne rozpoznanie sprawy z poprawnym uzupełnieniem braków formalnych.

Działalność dydaktyczna prowadzona poprzez wykłady, nawet bazujące na własnych materiałach, nie tworzy rezultatów umowy o dzieło podlegających ubezpieczeniom zdrowotnym, lecz jest umową o świadczenie usług. Nazwa „umowa o dzieło” nie definiuje jej charakteru prawnego.

Decyzja organu administracyjnego doręczona w formie skanu bez podpisu kwalifikowanego nie wchodzi do obrotu prawnego, uniemożliwiając skuteczne wniesienie odwołania (art. 210 § 1 pkt 8 O.p.; Naczelny Sąd Administracyjny).

Nielegalne wydobywanie kopalin bez koncesji wiąże się z nałożeniem opłaty podwyższonej, której nałożenie, przy prawidłowo ustalonym stanie faktycznym, jest zgodne z prawem geologicznym, a zarzuty naruszenia procedur administracyjnych są nieuzasadnione, jeśli nie wykazano ich wpływu na wynik sprawy.

Z uwagi na zmieniony art. 99 ust. 4 Prawa farmaceutycznego, nie można zmieniać terminu ważności promesy zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej przez spółkę kapitałową w trybie art. 155 k.p.a., gdy nowy stan prawny wyklucza ich uzyskanie przez te podmioty.

Kontrola apteki bez uprzedniego zawiadomienia, na podstawie art. 37at ust. 6 u.p.f., jest prawidłowa przy podejrzeniu naruszenia przepisów. Sprzeciw przedsiębiorcy nie zasadny w kontekście wskazanych zarzutów.