NSA potwierdza, że dla uzyskania płatności rolnik musi faktycznie władać działką rolną, a nie mieć jedynie tytuł prawny. Zarzuty proceduralne i merytoryczne skarżącego nie wykazały błędów w postępowaniu i decyzji niższych instancji.

Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza, że decyzje o zwrocie nienależnie pobranych płatności mogą być podejmowane niezależnie od prawomocności decyzji przyznających te płatności, o ile dowody wskazują na brak właściwego posiadania lub prowadzenia działalności rolniczej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że powołanie asesora sądowego przez Prezydenta RP, mimo potencjalnych nieprawidłowości w procedurze Krajowej Rady Sądownictwa, nie narusza przepisów prawa unijnego i krajowego dotyczących niezależności sądów. Decyzja o ustaleniu nienależnie pobranych płatności jest prawidłowa i samodzielna względem decyzji o przyznaniu płatności.

NSA uznał za prawidłowe orzeczenie WSA, stwierdzające, że dla przyznania płatności ONW konieczne jest wykazanie rzeczywistego użytkowania gruntów. Ustalono, że skarżący nie spełnił tego wymogu, co uzasadniało odmowę przyznania płatności.

Osoba pobierająca stypendium sportowe podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, mimo posiadania statusu członka rodziny ubezpieczonego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 23 ustawy o świadczeniach. Z tego obowiązku nie zwalnia art. 66 ust. 2 tej ustawy.

Wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 2025 r., sygn. akt I OSK 1234/25: Wyrok TSUE może być podstawą wznowienia postępowania administracyjnego zgodnie z art. 145 § 1 pkt 7 k.p.a., nawet bez bezpośredniego wskazania tej podstawy we wniosku o wznowienie.

Decyzja organów inspekcji sanitarnej w przedmiocie uznania trwałego ubytku słuchu za chorobę zawodową spowodowaną hałasem w środowisku pracy została utrzymana przez NSA, który uznał zakres i charakter przeprowadzonego postępowania dowodowego za prawidłowe.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak zawiadomienia stron o wyznaczeniu posiedzenia niejawnego zgodnie z ustawą covidową pozbawia je możności obrony praw, co stanowi przesłankę nieważności postępowania.

W świetle art. 183 p.p.s.a., skarga kasacyjna podlega oddaleniu, jeśli brak jest skutecznych zarzutów co do niewłaściwej subsumcji przepisów prawa materialnego do stanu faktycznego oraz brak wykazania wpływu proceduralnych dysfunkcji na wynik sprawy.

Skarga kasacyjna A. M. została oddalona, jako że zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego wobec decyzji o odmowie przyznania płatności bezpośrednich były niezasadne. Sąd potwierdził prawidłowość decyzji organów administracji publicznej, nakładając na skarżącego obowiązek pokrycia kosztów postępowania.

Uchylenie decyzji administracyjnych w trybie wznowienia postępowania nie jest zasadne, jeśli nie spełniono przesłanek z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., tj. nowe okoliczności nie były nieznane organowi w momencie wydania ostatecznej decyzji. NSA oddala skargę kasacyjną, podtrzymując uchylenie decyzji administracyjnych decyzją WSA.

Decyzja o odmowie przyznania płatności obszarowych dla skarżącego jest prawidłowa. Brak wykazania posiadania gruntu oraz brak wpływu zarzucanych naruszeń proceduralnych na wynik sprawy skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej. NSA potwierdza obowiązek wykazania faktycznego władania gruntem przez beneficjenta.

Uchylenie wyroku WSA z uwagi na naruszenie art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a., spowodowanej brakiem doręczenia skargi i powiadomienia strony o posiedzeniu niejawnego. NSA uznał nieważność postępowania i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.