1. Gminie przysługuje w postępowaniu administracyjnym status strony tylko wówczas, gdy zakres rozstrzygnięcia obejmuje sferę jej interesu prawnego. 2. Z faktu przyznania gminie kompetencji do uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie można wyprowadzić jej uprawnień do zaskarżenia decyzji administracyjnych naruszających ustalenia tego planu. 3. Organ ustawowo powołany do współdecydowania

1. Zamieszczone w art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ sformułowanie "jeżeli od dnia odprawy celnej nie minęło więcej niż 12 miesięcy" stanowi powtórzenie jednego z warunków przewidzianych w art. 20 prawa celnego, a nie zakreślenie terminu do złożenia wniosku o zwrot cła. 2. Z wnioskiem o zwrot cła strona może wystąpić w każdym czasie, a o skuteczności

1. Założenie racjonalnego ustawodawcy nakazuje przyjąć, że jeżeli ten różnicuje wadliwość uchwał organów gminy to czyni to w celu zróżnicowania skutków prawnych dla poszczególnych rodzajów wadliwości. 2. W odróżnieniu od uchwały nieważnej, wywołującej skutki prawne ex tunc, uchwała niezgodna z prawem może być podstawą do wydawania decyzji administracyjnych do czasu stwierdzenia jej niezgodności z prawem

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ skarżący mógł być zwolniony od tego podatku pod warunkiem złożenia urzędowi skarbowemu stosownego oświadczenia w terminie 60 dni po wejściu w życie ustawy /art. 48 cyt. ustawy/. W związku z tym, iż skarżący nie złożył w terminie oświadczenia o wyborze zwolnienia

Podatnik oświadczenie o wyborze zwolnienia od podatku VAT-6 złożył na ręce pełnomocnika, który podjął się przekazania go do Urzędu Skarbowego. Faktycznie oświadczenie to nie wpłynęło do Urzędu Skarbowego. Przedstawienie przez pełnomocnika dowodów nadania na Poczcie przesyłek poleconych adresowanych do Urzędu Skarbowego bez wskazania jakie dokumenty przesyłki te zawierały, nie zobowiązywało Urzędu Skarbowego

1. Opłaty dodatkowe za korzystanie z mienia Skarbu Państwa - naliczone, lecz których płatność została odroczona do dnia 16 kwietnia 1993 r. stanowiły koszty uzyskania przychodu. Począwszy od tej daty kosztu takiego nie stanowią stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania

1. Błędne jest twierdzenie, że nie pobieranie odrębnej ceny za karty do gry, dołączone do gazety, pozbawia je cech losu, gdy w istocie obojętne było, czy owa karta była formalnie bezpłatnym dodatkiem, czy też jej cena ukryta była w podwyższonej cenie gazety. 2. Zasada uznania administracyjnego nie ma zastosowania w sprawie, której przedmiotem jest wyłącznie kwestia interpretacji konkretnych przepisów

Naruszenie obowiązków wynikających z art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa przez organy podatkowe polegające na niedołożeniu starań w wyjaśnieniu faktów i dowodów w sprawie powoduje nieważność decyzji i uchylenie jej przez NSA.

Decyzje administracyjne o ustaleniu opłaty adiacenckiej /art. 44 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, skierowane do osób, które nie mają przymiotu strony w rozumieniu art. 28 Kpa w tym postępowaniu /byli właściciele/, są nieważne z mocy art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji o oddaniu w użytkowanie wieczyste gruntu, wszczętym po przeniesieniu przez użytkownika wieczystego swych praw na inną osobę, stroną postępowania prowadzonego w trybie art. 157 par. 2 Kpa jest ta osoba. Prowadzenie postępowania w tej sytuacji z udziałem użytkownika wieczystego wskazanego w decyzji o oddaniu działki w użytkowanie, a następnie skierowanie

Wezwanie podmiotu kontrolowanego do usunięcia uchybień /art. 22 ust. 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, dokonane w wyniku kontroli, jest jedynie aktem postępowania kontrolnego. Dopiero niezastosowanie się do takiego wezwania stanowi przesłankę do wydania w trybie procesowym decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, rozstrzygającej o cofnięciu

Przepisy ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach /Dz.U. 1991 nr 2 poz. 5/ ani przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 marca 1991 r. w sprawie opłat paszportowych /Dz.U. 1993 nr 67 poz. 327/ nie dają podstaw organom paszportowym do orzekania w formie decyzji administracyjnej w przedmiocie zwolnienia od opłat paszportowych.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1993 r. w sprawie zakresu stosowania przepisów ustawy o radcach prawnych do radców prawnych i aplikantów radcowskich jednostek organizacyjnych podległych Ministrom Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych oraz jednostek organizacyjnych więziennictwa /Dz.U. nr 3 poz. 14/ nie wyłącza stosowania art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych

Uchwała samorządu adwokackiego, wzywająca adwokata do zaprzestania prowadzenia na podstawie art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ działalności gospodarczej, nie rozstrzyga o istocie sprawy w sposób władczy i stanowczy, a wobec tego nie ma charakteru decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 Kpa; na tego rodzaju uchwałę skarga do sądu

1. Okresy służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej liczone na podstawie art. 12 i 13 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin /Dz.U. nr 53 poz. 214/, mają zastosowanie tylko przy przyznawaniu świadczeń, o których mowa w art. 2 tej ustawy. 2. Do okresu

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1993 r. w sprawie zakresu stosowania przepisów ustawy o radcach prawnych do radców prawnych i aplikantów radcowskich jednostek organizacyjnych podległych Ministrom Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych oraz jednostek organizacyjnych więziennictwa /Dz.U. nr 3 poz. 14/ nie wyłącza stosowania art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych

Prawo do uwzględniania strat poniesionych przez poprzednika przez jego następcę dla ustalenia podstawy opodatkowania musi wynikać z ustawy statuującej sukcesję ogólną, bądź też z jednej i drugiej ustawy, nie może natomiast wynikać z umowy cywilnoprawnej.

Pismo Głównego Urzędu Statystycznego nie posiada waloru decyzji czy postanowienia. Opinia statystyczna zawarta w piśmie Głównego Urzędu Statystycznego stanowi dowód w postępowaniu w sprawie ewentualnego wymiaru podatku od towarów i usług i podobnie jak każdy inny dowód podlega ocenie organu podatkowego właściwego w sprawach wymiarowych, a w dalszej konsekwencji i sądu administracyjnego.

1. Niedokonanie przez określony podmiot obowiązku rejestracji podatkowej, o której mowa w art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie pozbawia tego podmiotu przymiotu podatnika w rozumieniu art. 5 tej ustawy. 2. Obowiązek uiszczenia podatku "importowego" /granicznego/, o którym mowa w art. 11 ust. 1 tej ustawy, istnieje

Zwolnienie przewidziane w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ dotyczy gruntów przejętych z Państwowego Funduszu Ziemi, a nie gruntów pochodzących ze zlikwidowanego Państwowego Gospodarstwa Rolnego.

1. W rozdziale trzecim ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, poświęconym władzom gminy, określono ich strukturę organizacyjną i kompetencyjną oraz tryb obsadzania stanowisk /funkcji/ w poszczególnych organach. Przepisy te mają charakter norm bezwzględnie wiążących i tylko na mocy wyraźnych upoważnień można wprowadzać rozwiązania uzupełniające lub modyfikujące

1. Pojęcie strony, jakim posługuje się art. 28 Kpa, może być wyprowadzone tylko z przepisów prawa materialnego, czyli normy prawnej, która stanowi podstawę ustalenia uprawnienia lub obowiązku. 2. Bank Gospodarki Żywnościowej, będący wierzycielem Państwowego Gospodarstwa Rolnego w likwidacji nie jest stroną postępowania komunalizacyjnego dotyczącego mienia tego gospodarstwa.

Grunty należące do Państwowego Funduszu Ziemi, przekazane przed 1990 r. w użytkowanie Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej są wyłączone spod komunalizacji z mocy prawa /art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych - Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./.

Nie można odmówić rządowi prawa do zmiany przepisów fiskalnych, w tym m.in. celnych, gdy wymagają tego określone względy gospodarcze.