Stwierdzenie nieważności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przez sąd administracyjny może stanowić podstawę do wzruszenia decyzji administracyjnej o rozbiórce, mimo iż art. 145a § 1 k.p.a. nie obejmuje takich wyroków, co skutkuje koniecznością ponownego rozpatrzenia sprawy przez organy nadzoru.
Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop przed 6 listopada 2018 r. winien być wyliczany z zastosowaniem mnożnika 1/21, według zmienionego art. 115a ustawy o Policji, z wyłączeniem niekonstytucyjnego mnożnika 1/30.
Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za niewłaściwe stosowanie niekonstytucyjnych przepisów ustawy o Policji dotyczących ekwiwalentu za niewykorzystany urlop i odrzuca skargę kasacyjną, podtrzymując wyrok WSA w Szczecinie. Organom poleca stosowanie nowych regulacji zgodnych z wyrokiem TK.
Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za zgodne z prawem, a zarzuty proceduralne i materialne podnoszone przez skarżącego za niezasadne (art. 184 P.p.s.a.).
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że projekt budowlany jest zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i dopuszczalna jest realizacja zabudowy pierzejowej, mimo braku takowej na sąsiednich działkach.
Oddalenie skargi kasacyjnej wobec braku wykazania naruszenia przepisów postępowania oraz potwierdzenie prawidłowości ustaleń o warunkach zabudowy i ich zgodności z wymogami prawnymi, w tym analiza urbanistyczna spełniająca wymogi planistyczne.
Obowiązek gminy zapewnienia bezpłatnego transportu dla dziecka niepełnosprawnego dotyczy najbliższej placówki zdolnej realizować potrzeby edukacyjne orzeczone w postaci quasi-opinii biegłych, bez uwzględnienia medycznych procedur jak rehabilitacja, co podlega ochronie zdrowia.
Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok sądu I instancji i decyzję administracyjną, uznając brak wykazania formalnych i materialnych przesłanek tajemnicy przedsiębiorcy w związku z wnioskowanymi informacjami.
Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość odmowy wszczęcia postępowania o zwrot nieruchomości z powodu uchybienia terminowi przewidzianemu w art. 136 ust. 7 u.g.n., uznając brak podstaw prawnych jako uzasadnioną przyczynę odmowy.
Zgodność projektu budowlanego z planem miejscowym i przepisami prawa budowlanego stanowi zasadniczą przesłankę do wydania pozwolenia na budowę; w przypadku sprzeczności projektowej, prawidłowa odmowa jest zgodna z zasadami planistycznymi i normatywnymi.