Skarga kasacyjna wniesiona przez K.Z. podlega oddaleniu, gdyż sąd prawidłowo potwierdził brak rzeczywistości gospodarczej kwestionowanych transakcji oraz ich nieznaczenie dla obrotu podatkowego; zarzuty skargi nie znalazły potwierdzenia w stanie faktycznym.

W przypadku transakcji leasingu zwrotnego, gdy następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, występują dwie odrębne czynności podlegające opodatkowaniu VAT: dostawa towarów przez leasingobiorcę oraz świadczenie usług przez leasingodawcę, z wyłączeniem zastosowania zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Nie można wznowić postępowania podatkowego przeciwko osobie, która nie była stroną pierwotnego postępowania. Zgodnie z art. 240 § 1 pkt 5 O.p., nowe okoliczności faktyczne muszą dotyczyć stron pierwotnego postępowania.

Kwota zadośćuczynienia wypłacona przez pracodawcę w ramach ugody sądowej, jako konsekwencja wypadku przy pracy, może stanowić koszt uzyskania przychodu podatnika, o ile jest związana z zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zobowiązanie podatkowe nie ulega przedawnieniu, jeśli wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie miało instrumentalnego charakteru, nakierowanego na wyłączne zawieszenie biegu terminu przedawnienia bez intencji rzeczywistego postępowania sankcyjno-karnego.

Sąd uznał, że skarżący nie wykazał, iż pracował na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym, co uniemożliwiało zastosowanie ulgi abolicyjnej, zgodnie z art. 15 ust. 3 Konwencji, podtrzymując decyzje organów podatkowych.

Leasing zwrotny, w który zaangażowany jest podmiot polski jako korzystający, stanowi faktycznie dwie niezależne czynności prawne - dostawę towaru i świadczenie usługi leasingowej, które nie korzystają wspólnie ze zwolnienia od podatku VAT. Decydujące jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem, co wyklucza klasyfikację transakcji jako zwolnioną, kompleksową usługę finansową.

W przypadku stwierdzenia fikcyjności transakcji i braku rzeczywistej działalności gospodarczej kontrahentów, podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany na fakturach, gdyż nie dokumentują one rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

Podatnik nie wykazał przesłanek wymaganych do uznania pracy na statku za działalność w transporcie międzynarodowym, a decyzja administracyjna o rozliczeniu podatku dochodowego za 2019 r. była zgodna z prawem.

Nieprawidłowe było przyznanie prawa do odliczenia podatku VAT spółce X z faktur dokumentujących nabycie mieszanki cukrowej, gdyż rzeczywisty towar stanowił cukier. Organy podatkowe stosownie wypełniły zalecenia sądu, a sąd I instancji dokonał właściwej oceny ich działań zgodnie z prawem i stanem faktycznym.

Dochód uzyskany przez wspólnika spółki komandytowej z tytułu zmniejszenia jego udziału w zyskach spółki na rzecz innego wspólnika stanowi przychód z innych źródeł, a nie przychód z kapitałów pieniężnych, jako że nie doszło do odpłatnego zbycia całości praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej.

Wyrok TSUE z dnia 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18 nie stanowi wystarczającej przesłanki wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 O.p., jeżeli nie wpływa istotnie na rozstrzygnięcie decyzji ostatecznej w systemie polskim.

Zwrot podatku VAT przedłużony w art. 87 ust. 2 ustawy o VAT nie rozciąga się na postępowanie przed organem odwoławczym. Odsetki za zwłokę według art. 87 ust. 7 ustawy o VAT należą się za okres od zakończenia weryfikacji zasadności zwrotu przez organ I instancji.

Brak spełnienia przez Skarżącego przesłanek do zastosowania art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej uzasadniał oddalenie skargi kasacyjnej dotyczącej ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy, z uwagi na niewykazanie eksploatacji statku w transporcie międzynarodowym.

W razie nieuprawdopodobnienia przesłanki eksploatacji przez przedsiębiorstwo singapurskie statków w transporcie międzynarodowym, brak podstaw do ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy oraz do zastosowania ulgi abolicyjnej wobec marynarza będącego rezydentem Polski.

Decyzji nieostatecznej można nadać rygor natychmiastowej wykonalności, gdy uprawdopodobnione jest prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania, a termin przedawnienia jest krótszy niż 3 miesiące. Decyzja Sądu pierwszej instancji mimo częściowych błędów w uzasadnieniu pozostaje zgodna z prawem.