W przypadku administracyjnej kary pieniężnej za przekroczenie warunków pozwolenia wodnoprawnego, bieg przedawnienia zobowiązania należy liczyć od końca roku, w którym mogło dojść do stwierdzenia naruszenia, a brak doręczenia decyzji w związanych z tym terminach skutkuje przedawnieniem części zobowiązania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przepisy art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy modyfikują kwestie dotyczące terminów w postępowaniach administracyjnych o wydanie zezwoleń pobytowych, co wyklucza obowiązek ich zachowania i stosowanie sankcji za bezczynność organu.

Sąd potwierdza zasadność kary pieniężnej w przypadku naruszenia warunków pozwolenia wodnoprawnego poprzez niewykonanie wymaganych pomiarów ścieków oraz przekroczenie dopuszczalnych wskaźników, niezależnie od rzeczywistego wpływu na środowisko.

W sprawie dotyczącej aktualizacji danych ewidencyjnych wykazano, iż wada dokumentacji geodezyjnej, objawiająca się niezgodnością z obowiązującymi przepisami, skutkuje uchyleniem decyzji w oparciu o art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a.

Przepisy art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy z dnia 12 marca 2022 r. mają zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, tym samym wykluczają stwierdzenie bezczynności organu, gdyż czas rozpatrywania wniosków cudzoziemców w warunkach szczególnych jest uzasadniony specyficznymi okolicznościami administracyjnymi.

Art. 100d ust. 1 pkt 1 i ust. 4 ustawy o pomocy zapewniają uchylenie się od standardowych terminów procesowych, nie prowadząc do bezczynności organu administracji w kontekście udzielania zezwoleń na pobyt, przy uwzględnieniu obciążeń wynikających z wojny na Ukrainie.

W razie sprzeczności przepisów ustawy z Konstytucją, obliczenie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop musi uwzględniać normy wywiedzione z orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, eliminujące niezgodności prawne.

W przypadku sporów o uzgodnienie warunków zabudowy na terenach objętych ochroną przyrody, sądy administracyjne ograniczają się do kontroli zgodności działań organów z przepisami prawa, a naruszenie stosunków wodnych stanowi samodzielną przesłankę do odmowy uzgodnienia zabudowy.

Sąd oddala skargę kasacyjną z uwagi na brak dowodowego wykazania statusu ubezpieczeniowego skarżącej, co jest warunkiem sine qua non do przyznania świadczenia w drodze wyjątku, oraz braku naruszenia procedury prawnej przez organy i sądy pierwszej instancji.

Przewidziana w art. 156 § 2 k.p.a. przesłanka upływu 10 lat uniemożliwiająca stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej jest zgodna z zasadami konstytucyjnymi, a decyzje wydane z rażącym naruszeniem prawa mogą nie zostać unieważnione po upływie określonego terminu.

Oddalenie skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Krakowa. Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne ustalenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczące niewłaściwego zastosowania przepisów prawa geodezyjnego i kartograficznego przez organ administracji w procedurze zasobu geodezyjnego.

Rozbudowa budynku gospodarczo-inwentarskiego o zewnętrzny element zmieniający kubaturę stanowiła samowolę budowlaną, co uzasadniało jej wstrzymanie. Powaga rzeczy osądzonej nie dotyczyła obecnego zakresu prac, a dowodowy materiał administracyjny pozwalał na jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego.