W stanie prawnym obowiązującym do dnia wejścia w życie przepisu par. 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym/Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm./ kluczowym elementem rozstrzygającym o tym, czy dany samochód należy zaklasyfikować jako osobowy /ze skutkiem w postaci braku możliwości

W przypadku gdy umowa zawarta pomiędzy radiem a firmą, której nazwa czy towary mają być prezentowane w audycji, jest odpłatna, to w grę wchodzi reklama i należy ją opodatkować 22 procent stawką VAT.

Zgodnie przepisem art. 24 par. 1 pkt 5 Kpa podlega wyłączeniu pracownik organu administracji publicznej, który rozpatrywał sprawę w niższej instancji. Przepis ten ma zastosowanie do pracownika naczelnego organu administracji publicznej, który wydał decyzję w sprawie i w związku z tym nie może otrzymać upoważnienia do ponownego jej rozstrzygnięcia, na skutek wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy

Możliwość podważenia decyzji ostatecznej narusza ład systemu prawnego, gdyż stanowi odstępstwo od zasady dwuinstancyjności postępowania oraz stabilności decyzji ostatecznych /art. 127 i art. 128 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Z powyższego założenia ogólnego, odnoszącego się do rodzaju decyzji poddanej sądowej kontroli legalności, oraz z treści

Brak jest podstawy do naliczania odsetek za zwłokę od nienależnie dokonanego zwrotu podatku VAT pod rządami ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Obowiązek uzyskania zezwolenia wymaganego art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /Dz.U. 1999 nr 98 poz. 1150/ należy odnieść do wszystkich czynności, robót oraz dokonywania innych zmian mogących naruszać ustawowe cele ochrony dóbr kultury. W czynnościach tych mieści się także podział nieruchomości, jako działanie, które może naruszyć ustawowe cele ochrony dóbr kultury.

"Wartość firmy", czyli tzw. "goodwill", podlegała opłacie skarbowej. Skarżąca Spółka kupiła od zakładów farmaceutycznych jeden z zakładów wraz z prawem do posługiwania się firmą. Strony same określiły wartość tego składnika /firmy/ przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55[1] Kc oraz zapłaciły podatek. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr

Orzeczenie o braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego przy nabyciu towarów i usług w świetle zasady potrącalności w podatku od towarów i usług, o której stanowi art. 19 i następne ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym { Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, uzależnione jest od charakteru prawnego czynności, w wyniku których doszło do

Nie jest dopuszczalne, aby organ współdziałający zastępował organ właściwy do wydania decyzji w rozpatrywaniu oraz w rozstrzyganiu sprawy, a może tylko przyczynić się do rozszerzenia stanu faktycznego lub prawnego konkretnej sprawy o pewne dodatkowe okoliczności. Nie jest też dopuszczalne, aby organ upoważniony do wydania określonej decyzji zastępował organ współdziałający. Niezależnie od tego czy

Przepis art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego nakłada na organ administracji publicznej nie tylko obowiązek prawidłowego rozważenia stanu faktycznego i prawnego rozstrzyganej sprawy lecz także obowiązek rozważenia skutków prawnych, które wywołują wszelkie inne ostateczne akty administracyjne, które funkcjonują w obrocie prawnym i pozostają w związku z podejmowanym rozstrzygnięciem w indywidualnej

1. Ratio legis art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, polega na doprowadzeniu wykonanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, ale w aspekcie przepisów prawa administracyjnego, a nie cywilnego. 2. Wymiana okien w obiekcie stanowiącym współwłasność może być zgodna z prawem z punktu widzenia prawa administracyjnego, co nie oznacza,

W warunkach demokratycznego państwa prawnego niedopuszczalna jest sytuacja, aby organ w ramach prowadzonego postępowania zamiast stosować wprost wiążące go definicje legalne wprowadzał do nich w sposób dowolny nowe przesłanki, kryteria, które prawodawca /i to w sposób wyraźny/ pominął, a następnie aby na tej podstawie czynił stronie zarzut działania niezgodnego z prawem.

Przepis art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ nie uprawnia radnego gminy do zaskarżenia uchwały podjętej przez radę gminy, jeżeli nie legitymuje się on własnym interesem prawnym jako osoby fizycznej, a jedynym uzasadnieniem skargi jest działanie w interesie mieszkańców gminy. Skarga wniesiona bezpośrednio po skierowaniu do rady gminy

Napiwek dla kelnera czy boya nie jest obrotem hotelu i nie musi być obciążony podatkiem VAT. Inaczej sprawa wygląda, gdy wysoki napiwek trafia do pracodawcy, a ten potem rozdziela go uznaniowo między pracowników.

W postępowaniu o przeniesienie decyzji udzielającej pozwolenia na rozbudowę budynku w trybie art. 40 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie jest dopuszczalne rozstrzyganie jakichkolwiek innych kwestii. Z przepisu tego wprost wynika, że warunkiem przeniesienia takiej decyzji jest zgoda strony, na rzecz której została wydana i przyjęcie przez osobę

Zagospodarowanie terenu przylegającego do budynku nie jest objęte zwolnieniem przedmiotowym przewidzianym przez art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./.

Prawo do przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności przysługuje tylko osobom fizycznym legitymującym się tytułem nabycia użytkowania wieczystego przed dniem 31 października 1998 r., a także osobom fizycznym, które wprawdzie nabyły to prawo po tej dacie, ale nabycie tego prawa nastąpiło od osoby fizycznej /art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania

Nie jest dopuszczalne stwierdzenia nieważności decyzji w oparciu o przesłanki mogące stanowić podstawę do ewentualnego wznowienia postępowania.

1. Przepis art. 156 par. 2 Kpa odnosi nieodwracalność skutków do zdarzeń prawnych, a nie do stanu faktycznego. Nieodwracalności skutków prawnych w rozumieniu wymienionego przepisu nie można utożsamiać z niemożnością przywrócenia stanu faktycznego. 2. Wykonanie robot budowlanych na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę należy zaliczyć do zdarzeń faktycznych, a nie do skutków prawnych choć fakt, iż

W przypadku postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczętego na żądanie strony lub z urzędu /art. 157 par. 2 Kpa/ nie ma zastosowania ogólna reguła wyrażona w art. 61 par. 3 Kpa. Zgodnie z art. 157 par. 3 Kpa wszczęcie postępowania wymaga uprzedniej kontroli ze strony organu administracji, czy zachodzą przesłanki formalnoprawne warunkujące jego dopuszczalność.

W postępowaniu o wznowienie organ administracji nawet jeśli wzruszyłby dotychczasową decyzję, bądź odmawiając jej uchylenia stwierdził, że została ona wydana z naruszeniem prawa /art. 151 par. 2 Kpa/, z uwagi na treść art. 153 Kpa nie może rozstrzygać o roszczeniach odszkodowawczych.

Zgłoszenie wniosku o usunięcie drzew na nieruchomości /art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska - Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ przysługuje nie tylko właścicielowi, współwłaścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości, lecz także osobom, które wykażą się prawem do dysponowania nieruchomością i/lub prawem do usunięcia drzew, jeżeli prawa takie

Ani decyzja organu pierwszej instancji, ani też decyzja zaskarżona, wydana przez organ odwoławczy, nie zawierają uzasadnienia prawnego, z którego można byłoby uzyskać informację o tym, jaki przepis prawa materialnego upoważniał do nałożenia określonych obowiązków decyzją administracyjną, a które nie wynikają z samego prawa /ustawy lub rozporządzenia/, jak też z jakiego przepisu prawa wynika właściwość