Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że odmowa udostępnienia informacji publicznej przez Rektora Uniwersytetu Rolniczego była nieuzasadniona z powodu niewystarczającego wykazania, iż wnioskowane informacje przetworzone są szczególnie istotne dla interesu publicznego, co wymagało ponownego rozpoznania sprawy.

NSA orzekł, że art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy zawiesza bieg terminów załatwiania spraw pobytowych cudzoziemców, wyłączając tym samym możliwość stwierdzenia bezczynności w takich przypadkach.

Wyznaczenie obszaru analizowanego trzykrotną szerokością frontu działki, obejmujące nieruchomości po obu stronach ulicy, pozostaje zgodne z art. 61 ust. 5a u.p.z.p, a decyzje dotyczące parametrów zabudowy są uzasadnione i zgodne z prawem.

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej wymaga wykazania rażącego naruszenia prawa. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że postanowienie pozytywnie opiniujące projekt podziału nieruchomości, zgodny z miejscowym planem, nie naruszało prawa rażąco.

Zastosowanie art. 2 ust. 2 ustawy z 11 sierpnia 2021 r., nakazującego umorzenie postępowania po trzydziestu latach od ogłoszenia lub doręczenia decyzji, jest zgodne z prawem, o ile decyzja nie została uchylona w postępowaniu administracyjnym przed tym terminem.

Podstawą prawną jest art. 100d ustawy o pomocy. NSA orzeka, że przepis ten ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, co wyklucza zarzut bezczynności organu w sytuacjach przewidzianych w omawianej ustawie.

Przepisy art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy z 2022 r. mają zastosowanie do każdego cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie na pobyt w Polsce, a nie jedynie do obywateli Ukrainy, co wyklucza przypisanie bezczynności organom działającym zgodnie z tą regulacją.

Art. 100d ustawy o pomocy dotyczy wszystkich cudzoziemców, co wyklucza zastosowanie zarzutu bezczynności wobec organów administracji państwowej, umożliwiając przedłużenie terminu załatwiania spraw w sytuacjach kryzysowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że regulacje art. 100d ustawy o pomocy dotyczą wszystkich cudzoziemców, co wyklucza stwierdzenie bezczynności Wojewody w sprawie rozpatrzenia wniosku o pobyt czasowy innego niż obywatel Ukrainy cudzoziemca.

Decyzja ustanawiająca użytkowanie wieczyste musi odnosić się do tożsamej nieruchomości wskazanej we wnioskach dekretowych i kierowana być do tożsamych wnioskodawców; brak tożsamości uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji.

Dopuszczalne jest wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej za przekroczenie warunków korzystania ze środowiska w pozwoleniu wodnoprawnym, niezależnie od realnego wpływu na środowisko. Nie jest dopuszczalne powoływanie się na przekroczenie parametrów rozporządzenia jako wyłączenie od pozwolenia wodnoprawnego.

Zastosowanie art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej i związane z nim zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop nie wykluczają stosowania reguł ogólnych wynikających z ustawy o Policji, nie kreując nowej wysokości przelicznika, co sprawia, że wyrok WSA odpowiada prawu.

Podstawą do uchylenia decyzji o opłacie podwyższonej był błędny dowód i ignorancja modyfikacji pozwolenia wodnoprawnego, co wymaga ponownego rozpatrzenia z uwzględnieniem pełnych warunków pozwolenia oraz analizy faktycznych wpływów odprowadzanych ścieków na środowisko.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, uznając za słuszne rozstrzygniecie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który nakazał organowi udostępnienie informacji o środowisku w wymaganym terminie, stwierdzając wcześniejszą bezczynność organu.