Choroba COVID-19 może być uznana za chorobę zawodową pracownika ochrony zdrowia, jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo związku przyczynowo-skutkowego między wykonaniem pracy w środowisku zwiększonego ryzyka zakażenia wirusem SARS-CoV-2 a wystąpieniem choroby.

Stosowanie metody ważenia pojazdu wieloosiowego przy użyciu jednej pary wag w sposób polegający na ważeniu oś po osi i sumowaniu wyników jest prawidłową procedurą ważenia i nie stanowi podstaw do kwestionowania nałożonej kary pieniężnej za poruszanie się pojazdem nienormatywnym, jeśli zostało to przeprowadzone zgodnie z instrukcją obsługi tych wag oraz zaświadczeniem homologacyjnym.

COVID-19, wywołana wirusem SARS-CoV-2, może zostać uznana za chorobę zawodową pracowników ochrony zdrowia w sytuacji potwierdzenia narażenia zawodowego na ten wirus, zgodnie z przepisami prawa pracy i rozporządzeniem o szkodliwych czynnikach biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy.

COVID-19 może być uznane za chorobę zawodową pracownika służby zdrowia, jeżeli rozpoznanie lekarskie wykaże wysokie prawdopodobieństwo jego powiązania z warunkami pracy, nawet bez zmian w wykazie chorób zawodowych.

COVID-19 może być uznane za chorobę zawodową pracownika służby zdrowia, jeśli jego praca wiązała się z narażeniem na działanie czynników biologicznych, a rozpoznana choroba oraz jej związek przyczynowy z warunkami pracy może zostać uznana z wysokim prawdopodobieństwem w oparciu o lekarskie rozpoznanie i przeprowadzone postępowanie dowodowe.

Podstawowymi dokumentami mającymi zasadnicze znaczenie dla wyjaśnienia kwestii poprawności przeprowadzonych w toku kontroli pomiarów, jest przede wszystkim opracowana przez producenta instrukcja użytkowania wag użytych do pomiarów oraz świadectwa ich homologacji.

Prawidłowe rozpoznanie choroby COVID-19 jako choroby zawodowej może nastąpić, gdy ocena warunków pracy pozwala na stwierdzenie 'z wysokim prawdopodobieństwem', że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych na zdrowie występujących w środowisku pracy.

COVID-19 może być uznana za chorobę zawodową w rozumieniu art. 2351 k.p., nawet jeśli nie jest bezpośrednio wymieniona w wykazie chorób zawodowych, pod warunkiem stwierdzenia z wysokim prawdopodobieństwem związku przyczynowego między warunkami pracy a chorobą.

W przypadku choroby COVID-19 u pracowników ochrony zdrowia zakażenie SARS-CoV-2 może zostać uznane za chorobę zawodową, jeżeli istnieją przesłanki świadczące z wysokim prawdopodobieństwem o jej związku przyczynowym z warunkami wykonywania pracy, nie jest przy tym wymagane bezsporne wykazanie źródła zakażenia.

1. Przesłanka stwierdzenia z "wysokim prawdopodobieństwem" związku przyczynowego pomiędzy rozpoznanym schorzeniem a warunkami wykonywanej pracy zwalnia organy administracji z konieczności badania wszystkich możliwych pozazawodowych czynników, które mogą wywołać przedmiotowe schorzenia, tym bardziej, jeżeli warunki pracy wskazują na zawodową etiologię choroby. 2. Warunkiem koniecznym stwierdzenia przez

1. Przesłanka stwierdzenia z "wysokim prawdopodobieństwem" związku przyczynowego pomiędzy rozpoznanym schorzeniem a warunkami wykonywanej pracy zwalnia organy administracji z konieczności badania wszystkich możliwych pozazawodowych czynników, które mogą wywołać przedmiotowe schorzenia, tym bardziej, jeżeli warunki pracy wskazują na zawodową etiologię choroby. 2. Warunkiem koniecznym stwierdzenia przez

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w związku z pandemią COVID-19, wadliwe działanie (zaniechanie) organu administracyjnego, polegające na niepoinformowaniu podmiotu o niedopełnieniu przez niego obowiązku przesłania deklaracji rozliczeniowych, co miało negatywne konsekwencje w postaci upływu terminu do złożenia tych deklaracji

Dopiero prawomocna decyzja wydana na podstawie art. 115 § 1 Ordynacji podatkowej pozwala przypisać osobie fizycznej przymiot strony w rozumieniu art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach dotyczących zaległości składkowych spółki, dla której odpowiedzialność ta została przeniesiona.

Naruszenie przez organ administracyjny obowiązku informowania strony o braku kompletności wniosku i nieprawidłowościach proceduralnych prowadzi do negatywnych konsekwencji dla strony i narusza zasady pewności oraz bezpieczeństwa prawnego, a zgodnie z art. 153 p.p.s.a. sąd administracyjny związany jest oceną prawną i wskazaniami zawartymi w prawomocnym wyroku, które muszą być przez niego respektowane