Zakażenie wirusem SARS-CoV-2 u pracownika służby zdrowia, zatrudnionego w warunkach bezpośredniego ryzyka narażenia na kontakt z wirusem, może być uznane za chorobę zawodową, nawet jeżeli wykaz chorób zawodowych nie wymienia COVID-19 bezpośrednio, o ile warunki pracy przyczyniły się do ryzyka zakażenia.

COVID-19, wywołane zakażeniem wirusem SARS-CoV-2, u pracownika medycznego, zatrudnionego w warunkach narażenia na kontakt z tym wirusem, może być uznane za chorobę zawodową w rozumieniu pozycji 26 wykazu chorób zawodowych, uwzględniając charakter pracy personelu medycznego i występowanie czynnika biologicznego w środowisku pracy.

Odpowiedzialność administracyjna za naruszenie przepisów o transporcie drogowym ma charakter obiektywny i nie jest uzależniona od winy przewoźnika; wystarczającą przesłanką do nałożenia kary pieniężnej jest stwierdzenie wystąpienia określonego naruszenia.

COVID-19, wywołane przez wirusa SARS-CoV-2, może być klasyfikowane jako choroba zawodowa zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, jeżeli na podstawie materiału dowodowego zostanie stwierdzone wysokie prawdopodobieństwo związku przyczynowego między narażeniem zawodowym a wystąpieniem choroby.

Jeżeli załadowca nie dokonuje ważenia pojazdu na odpowiedniej wadze, jednocześnie mając tego świadomość, i pozwala na wyjechanie tego pojazdu na drogę publiczną, to oznacza, że godzi się z ewentualnością jego nienormatywności, a w konsekwencji ma wpływ na wynikające z tego naruszenie zasad przewozu.