Skoro spółka cywilna jest podmiotem gospodarczym w znaczeniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, to podmiotem tym są łącznie wszyscy wspólnicy, a nie każdy z osobna. W rezultacie należy stwierdzić, że w stosunkach prawnych spółka cywilna identyfikowana jest podwójnie - jako tworzące ją podmioty /osoby/ i jako podmiot gospodarczy

1. Działalność gospodarcza obejmuje różnego rodzaju sfery aktywności podmiotów gospodarczych. Aktywność podmiotów gospodarczych leży u podstaw każdej działalności o charakterze gospodarczym, stanowi jej istotę i sens. Czynności pozbawione tego aspektu nie są działalnością o charakterze gospodarczym. 2. Wynajmowanie kilku lokali mieszkalnych, stanowiące pobieranie pożytków cywilnych rzeczy /art. 53

1. Odpowiednie stosowanie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego nie może prowadzić do rozszerzenia uprawnień Ministra Finansów określonych w art. 25 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./. W tej bowiem kwestii cytowana ustawa stanowi inaczej /art. 18/. 2. Uniemożliwienie organowi egzekucyjnemu ściągnięcia należności

Artykuł 263 par. 2 Kpa reguluje wyłącznie sprawę obliczania kosztów przez organ administracji prowadzący postępowanie; nie stwarza stronie uprawnienia do ubiegania się o zwrot jakichkolwiek poniesionych przez nią kosztów.

Wybudowanie i przebudowanie to dwa pojęcia o różnej treści. Skoro ustawodawca powiązał ulgę podatkową tylko z pierwszym z nich /art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm., obecnie Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, to niedopuszczalne jest rozciągnięcie zakresu tej ulgi na inną sytuację faktyczną.

1. "Odpowiednie" stosowanie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego /art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161/ nie może prowadzić do rozszerzenia uprawnień ministra, określonych w art. 25 par. 1 tej ustawy. par. 1 tej kwestii ustawa "stanowi inaczej". 2. Uniemożliwienie organowi egzekucyjnemu ściągnięcia należności z majątku

Komunalizacja gruntu państwowego nie stoi na przeszkodzie w ubieganiu się o nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności budynków na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ z tym, że wniosek powinien być skierowany do zarządu gminy. W postępowaniu przed zarządem

Umorzenie zaległości podatkowej i odsetek jako czyniące wyłom zasadzie powszechności opodatkowania i równego traktowania podmiotów winno być stosowane w sytuacjach szczególnych.

Korzystanie z uznania administracyjnego oznacza, że organ ma prawo wyboru treści rozstrzygnięcia. Wybór taki nie może być jednak dowolny. Musi on wynikać z wszechstronnego i dogłębnego rozważenia wszystkich okoliczności faktycznych sprawy.

W postępowaniu administracyjnym o stwierdzenie nieważności orzeczenia o odmowie przyznania dotychczasowemu właścicielowi prawa własności czasowej gruntu, objętego działaniem dekretu z dnia 28 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, najemca lokalu w budynku znajdującym się na tym gruncie nie ma legitymacji procesowej, a więc i przymiotu

Postanowienia wydane w trybie art. 106 Kpa mogą być zaskarżane do sądu administracyjnego dopiero po wejściu w życie ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368: zm. Dz.U. nr 104 poz. 515/ nie przysługuje skarga na postanowienie o wznowieniu postępowania /art. 149 par. 1 Kpa/.

1. Niedopuszczalne jest rozpoznawanie przez organ administracji wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidzianego w art. 127 par. 3 Kpa, jeśli sprawa została zakończona decyzją ostateczną, poddaną już ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Oczekiwanie na przewidywaną zmianę stanu prawnego w zakresie dotyczącym rozpoznawanej sprawy nie jest zagadnieniem wstępnym, które mogłoby uzasadniać zawieszenie

Organ II instancji, rozpatrujący po dniu 12 listopada 1994 r. sprawę w wyniku odwołania od decyzji wydanej przed tą datą z powołaniem się na art. 5 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 21 poz. 124/, ma obowiązek zastosować art. 63 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i o dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, mimo że w przepisie

Decyzja określająca, na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, zobowiązanie w podatku od towarów i usług już po zapłaceniu podatku jako wydana bez podstawy prawnej jest dotknięta wadą nieważności - z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Dla wykreślenia podatnika z ewidencji nie jest konieczne dokonanie przez niego zgłoszenia zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu na urzędowym druku. Wykreślenie to jest oddzielną - od unieważnienia NIP-u - czynnością urzędu skarbowego.

Art. 15 ust. 1 ani żaden inny przepis ustawy z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 28 poz. 127/ nie zawierał sankcji podatkowych wobec osoby, która nie dopełniła obowiązku zawiadomienia urzędu skarbowego o zawarciu umowy leasingowej przed dniem 16 kwietnia 1993 r.

W postępowaniu administracyjnym w sprawie przebudowy w budynku mieszkalnym spółdzielni strychu przeznaczonego dotychczas do wspólnego użytku członków spółdzielni, posiadających w takim budynku przydzielone im lokale mieszkalne na warunkach własnościowego prawa do lokalu, członkowie spółdzielni nie mają przymiotu strony w sprawie o udzielenie spółdzielni pozwolenia na taką przebudowę. Członek spółdzielni

Spółdzielnia mieszkaniowa miała prawo rejestrować także po 1 stycznia 1983 r. kandydatów do spółdzielni. Rejestracja ta wywołała skutki prawne określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowywania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 103 poz. 446/.

Uchwały rad gmin w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz zasad usytuowania tych punktów winny być podporządkowane realizacji celu ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, to jest m.in. ograniczania dostępności alkoholu i tworzenia warunków motywujących powstrzymywanie się od spożywania

1. Powołanie się przez organ administracji na art. 64 par. 2 Kpa powinno służyć wyłącznie usunięciu braków formalnych wynikających ze ściśle określonych przepisów i nie może zmierzać do merytorycznej oceny przedstawionego wniosku oraz jego załączników. 2. "Pozostawienie wniosku bez rozpoznania" nie następuje w formie decyzji ani postanowienia.

Odmowa udzielenia koncesji może nastąpić, gdy wnioskodawca nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności gospodarczej.

1. Obowiązek świadczeń na cele publiczne, wprowadzony w trybie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, dotyczy wyłącznie osób będących mieszkańcami gminy, w której przeprowadzono referendum. 2. Zwolnienie podatkowe, ustanowione w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych /Dz.U. nr 12 poz. 58 ze zm.

Treść art. 146 par. 2 Kpa, który ma zastosowanie jedynie w przypadkach gdy postępowanie zostało wznowione - por. art. 149 par. 1 Kpa i art. 151 par. 2 Kpa, a nie w przypadkach gdy nastąpiła odmowa wznowienia postępowania w trybie art. 149 par. 3 Kpa.