Na podstawie art. 188 w zw. z art. 151 p.p.s.a., NSA uchylił zaskarżony wyrok WSA, uznając za zasadne niemal wszystkie zarzuty skargi kasacyjnej, oddalając skargę inwestora jako bezzasadną, podkreślając wiążący charakter negatywnych uzgodnień.

Nieruchomość będąca w posiadaniu PKP S.A., z braku formalnego zarządu ustanowionego na podstawie decyzji lub umowy, podlegała komunalizacji z mocy prawa na dzień 27 maja 1990 r.

Wniosek inwestora prywatnego o pozwolenie na budowę oraz dokumenty załączone do takiego wniosku, nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, dopóki nie zostaną zatwierdzone w formie decyzji administracyjnej. Informacją publiczną staje się dopiero decyzja administracyjna o pozwoleniu na budowę wraz z załącznikami.

Nie podlegają uwzględnieniu zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące ustalenia warunków zabudowy. Decyzja jest zgodna z prawem. Analiza urbanistyczna oraz związanie oceną prawną wcześniejszych wyroków zostały właściwie przeprowadzone. Skarga kasacyjna jest niezasadna i została oddalona.

Wniosek o świadczenie pielęgnacyjne nie wymaga wykazania obiektywnej niezdolności innych osób do opieki. NSA uznaje, że całodobowa opieka nad niepełnosprawnym może skutkować prawem do świadczenia, niezależnie od obowiązków innych krewnych.

Organ administracji, przesyłając stronie kopię decyzji administracyjnej, nie wypełnia obowiązku doręczenia decyzji zgodnie z art. 109 § 1 k.p.a., co stanowi bezczynność z rażącym naruszeniem prawa, uzasadniającą oddalenie skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna spółki G. dotycząca decyzji o pozwoleniu na budowę nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż organy administracyjne działały zgodnie z prawem, a podniesione zarzuty nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

Decyzja organu administracji nakazująca demontaż drzwi otwierających się na zewnątrz, ograniczających szerokość drogi ewakuacyjnej w budynku wielorodzinnym, nie narusza przepisów prawa budowlanego, ponieważ spełnia wymogi § 239 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych.

Skargi kasacyjne Ministra Rolnictwa i Skarbu Państwa są bezzasadne. Ocena Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, uznająca nieważność decyzji Ministra z powodu braku wykazania rażącego naruszenia prawa przez Wojewodę w 2011 r., jest prawidłowa.

Oświadczenie woli radnego o zrzeczeniu się mandatu dotknięte istotnym błędem może zostać cofnięte w sytuacjach wyjątkowych, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosowanymi odpowiednio w prawie publicznym.

Radny pełniący funkcję Wiceprzewodniczącego Rady Powiatu, którego dotyczy uchwała o odwołaniu, jest zobowiązany do wyłączenia z głosowania zgodnie z art. 21 ust. 7 u.s.p., gdyż dotyczy to jego osobistego interesu prawnego, związanego z pełnioną funkcją publicznoprawną.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że w sytuacji gdy uchwała Rady Powiatu dotyczy odwołania radnego z pełnionej funkcji, radny, którego odwołanie dotyczy, wyłączony jest z udziału w głosowaniu zgodnie z art. 21 ust. 7 ustawy o samorządzie powiatowym, co obejmuje interes prawny związany z funkcją publiczną.

Ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz przedsiębiorstwa państwowego kwalifikuje się jako ustanowienie na rzecz osoby trzeciej, co wyklucza zwrot wywłaszczonej nieruchomości poprzedniemu właścicielowi zgodnie z art. 229 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że komis samochodowy jako całość techniczno-użytkowa wymaga pozwolenia na budowę, a lokalizacja w strefie kontrolowanej uniemożliwia legalizację, co skutkuje obowiązkiem rozbiórki.

NSA uznaje, że decyzja o przywróceniu poprzedniego sposobu użytkowania obiektu na podstawie art. 71a ust. 4 Prawa budowlanego jest obligatoryjna w razie braku legalizacji zmiany. Interes społeczny nie jest wystarczającą podstawą do odstąpienia od tego nakazu.

Skarga kasacyjna jest nieuwzględniona, gdyż skarżący nie wykazał naruszenia interesu prawnego zaskarżoną uchwałą w sprawie regulaminu świetlicy, co uzasadnia odrzucenie skargi przez sąd I instancji.