Reklama produktu leczniczego, sugerująca skuteczność wobec COVID-19, narusza art. 53 ust. 1 i art. 56 pkt 2 Prawa farmaceutycznego, gdyż jest niezgodna z zatwierdzoną Charakterystyką Produktu Leczniczego i wprowadza konsumentów w błąd.

Rzecznik Praw Pacjenta dopuścił się rażącej bezczynności w rozpatrywaniu wniosku pacjenta, co uzasadniało obowiązek podjęcia działań w określonym terminie i przyznanie rekompensaty pieniężnej stronie skarżącej.

NSA stwierdził, że ocena projektu przez Zarząd Województwa Zachodniopomorskiego naruszała prawo, co miało znaczący wpływ na wynik oceny wniosku o dofinansowanie; w rezultacie skarga kasacyjna została oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA oraz decyzje organów celnych z powodu błędnej wykładni pojęcia "łydka" w kontekście klasyfikacji taryfowej, podkreślając konieczność uwzględnienia znaczenia branżowego oraz wieloźródłowych definicji słownikowych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że okoliczność istnienia poważnych zarzutów karnych wobec wnioskodawcy, związanych z działalnością farmaceutyczną, uzasadnia odmowę wydania zezwolenia na prowadzenie apteki z uwagi na brak rękojmi należytego prowadzenia.

Opłaty licencyjne uiszczane pośrednio za sprzedawane towary muszą być doliczane do ich wartości celnej, jeśli są warunkiem sprzedaży, zgodnie z art. 71 ust. 1 lit. c UKC. Importer nie może pomijać tych opłat, chcąc zaniżyć wartość celną. NSA uznał, że takie działania stanowią obejście przepisów.

Opłaty licencyjne z tytułu sublicencji mogą stanowić integralną część wartości celnej towarów, jeśli sprzedaż importowanych towarów bezpośrednio lub pośrednio jest uzależniona od ich uiszczenia, co potwierdza ich włączenie zgodnie z art. 71 ust. 1 lit. c UKC.

Klasyfikacja taryfowa obuwia wymaga uwzględnienia specyfiki językowej oraz branżowej, a nie opiera się wyłącznie na potocznym rozumieniu terminologii związanej z cechami towarów.