Zasięgnięcie opinii od organizacji zawodowych przy odwołaniu dyrektora instytucji kultury, choć wymagane, nie jest wiążące dla organu decyzyjnego. Decyzja o odwołaniu, jeśli uzasadniona i zgodna z wynikami audytu, powinna być uznawana za zgodną z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż raz zakończone postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji nie podlega ponownemu wszczęciu na innej podstawie faktycznej przy wcześniej domniemanej legalności decyzji, podkreślając konieczność umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego zamiast jego odmowy rozpoczęcia.

Decyzja administracyjna dotycząca ustalenia warunków zabudowy musi być jednoznaczna i klarowna, aby umożliwić przewidywalne i zgodne z prawem realizowanie inwestycji budowlanej oraz nie stwarzać dla inwestora sytuacji prawnej o niepewnej interpretacji przepisów.

W sprawie dotyczącej przywrócenia terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania decyzja doręczona w trybie specustawy drogowej jest prawnie skuteczna z dniem upływu terminu, w którym zawiadomienie pozostaje publicznie dostępne. Publiczne obwieszczenie o wydaniu decyzji oraz doręczenie zastępcze innemu domownikowi uznaje się za wystarczające dla uruchomienia biegu terminu do wniesienia wniosku

Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad może w ramach uznania administracyjnego określić odległość zabudowy większą niż minimalna przewidziana w art. 43 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, jeśli przemawiają za tym szczególne względy bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Odmowa uzgodnienia projektu lokalizacji wysokiej wieży stacji bazowej była uzasadniona.

Uchwała miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego tworzy trwałą przeszkodę kontynuacji postępowania o ustalenie warunków zabudowy, co uzasadnia jego umorzenie jako bezprzedmiotowego, niezależnie od wniosków o zawieszenie postępowania.

Działania gminy R. w zakresie kształtowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mieszczą się w ramach władztwa planistycznego, a ich ograniczenia prawa własności są proporcjonalne, spełniając wymogi Konstytucji RP oraz Konwencji o ochronie praw człowieka.

W postępowaniu z art. 154 § 1 p.p.s.a. ustalenie bezczynności organu po wydaniu wyroku zależy od formalnego wykonania tego wyroku poprzez wydanie decyzji, niezależnie od jej merytorycznej treści i zgodności z pierwotnym orzeczeniem sądu administracyjnego.

Uzasadnienie wyroku WSA musi być jasne i kompletne, zawierając logiczną operację prawną uzasadniającą orzeczenie, by umożliwić jego kontrolę instancyjną oraz zgodność z art. 141 § 4 p.p.s.a.