Ewidencja gruntów i budynków nie podlega samodzielnym modyfikacjom bez odpowiednich decyzji administracyjnych. Sformułowanie skargi kasacyjnej musi odpowiadać wymogom formalnym, wskazując konkretne podstawy i akty prawne.
Jednostka samorządu terytorialnego, której organ decyzją w pierwszej instancji przejętą nieruchomość na drogi publiczne, nie posiada legitymacji procesowej do zaskarżenia swojej decyzji. NSA uznał, iż ochrona praw jednostki nie wymaga przyznania jej statusu strony w postępowaniach administracyjnych.
NSA uznał, że brak podstaw kasacyjnych uniemożliwił uchylenie odmowy aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków, a zarzuty procesowe dotyczące zaniechania przez WSA naruszenia prawa okazały się nieuzasadnione.
Naczelny Sąd Administracyjny, stosując art. 61a § 1 k.p.a., zasadnie odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie wywłaszczenia, uznając brak interesu prawnego skarżącego, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.
Jednostka samorządu terytorialnego, której własny organ wydał decyzję administracyjną w innej funkcji, nie posiada legitymacji procesowej do zaskarżenia tej decyzji, działając jednocześnie w obu rolach. Oddalono skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość umorzenia postępowania przez Wojewodę.
Dopuszczalne jest dokonanie nieistotnych odstępstw od zatwierdzonego projektu budowlanego, jeśli działania te mieszczą się w ramach sanacyjnych działań nadzoru budowlanego i nie naruszają praw materialnych inwestora ani właścicieli sąsiednich nieruchomości.
Uchwała MPZP dla obszaru, na którym toczy się postępowanie o ustalenie warunków zabudowy, czyni postępowanie bezprzedmiotowym, wymagającym umorzenia zgodnie z art. 105 § 1 K.p.a.
NSA potwierdził zgodność z prawem decyzji ustalającej opłatę planistyczną, przyjmując, że zmiana przeznaczenia nieruchomości na terenie objętym nowym planem miejscowym skutkuje wzrostem jej wartości.
Władztwo planistyczne gminy przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest zgodne z prawem, o ile uwzględnia ustalenia Studium i przeszłe przeznaczenie terenów, nawet jeśli prowadzi to do zmian w ich wykorzystaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak spełnienia przesłanek z art. 61 ust. 4 oraz art. 61 ust. 1 upzp uzasadnia odmowę ustalenia warunków zabudowy; postępowanie dowodowe było kompletne i zgodne z wytycznymi Sądu I instancji.
Postępowanie administracyjne w przedmiocie ustalenia opłaty planistycznej nie dotyczy masy układowej dłużnika, a więc nadzorca sądowy nie posiada statusu strony w takim postępowaniu (art. 277 PrRest). Skarga kasacyjna w tej materii jest niezasadna.
Decyzja administracyjna o warunkach zabudowy terenu, podtrzymana przez sądy administracyjne, jest zgodna z prawem, jeżeli spełnia wymagania ustawowe dotyczące harmonii przestrzennych i formalnych przesłanek postępowania administracyjnego.
Zasięgnięcie opinii od organizacji zawodowych przy odwołaniu dyrektora instytucji kultury, choć wymagane, nie jest wiążące dla organu decyzyjnego. Decyzja o odwołaniu, jeśli uzasadniona i zgodna z wynikami audytu, powinna być uznawana za zgodną z prawem.