Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że uzasadnienie wyroku WSA nie spełniało wymogów art. 141 § 4 p.p.s.a., co niesprawiedliwie pozbawia Skarżącego możliwości obrony, i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania z obowiązkiem uwzględnienia wszystkich okoliczności dotyczących domniemanej roli brokera w oszustwie podatkowym.

Koszty egzekucyjne naliczane są zgodnie z przepisami ustawy o postępowaniu egzekucyjnym i nie muszą uwzględniać indywidualnej sytuacji zobowiązanego; wszelkie naruszenia praw procesowych muszą być uzasadnione na gruncie faktycznym i prawnym skargi.

Interpretacja art. 6c ust. 1, 2 i 2b u.c.p.g. wymaga szczegółowego określenia pojęcia zamieszkiwania, z uwzględnieniem faktycznego użytkowania nieruchomości oraz jego konsekwencji dla opłat komunalnych. Częściowo uznaje się skargę kasacyjną w zakresie błędnego zakwalifikowania akademików jako nieruchomości mieszane.

Opłaty egzekucyjne wynikające z ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji powinny być naliczane zgodnie z zasadą proporcjonalności, uwzględniając wyrok TK sygn. SK 31/14, co wymaga od organów skarbowych interpretacji przepisów w zgodności z Konstytucją.

Nie ma przeszkód, aby po upływie terminu, o którym mowa w art. 68 O.p. wydać decyzję obniżającą wysokość podatku ukształtowanego decyzją konstytutywną w postępowaniu zwyczajnym. Decyzja obniżająca nie kreuje nowego zobowiązania, lecz jedynie koryguje wysokość zobowiązania już istniejącego.

Decyzja ostateczna, której wydanie zrodziło się z nieistnienia zobowiązania podatkowego, może być uchylona po wznowieniu postępowania, mimo upływu terminu przedawnienia, jeżeli od samego początku była bezprzedmiotowa.