Nadmierny formalizm sądu przy uchylaniu decyzji podatkowych z powodu brakującego dowodu doręczenia postanowienia o wszczęciu postępowania nie jest uzasadniony, jeżeli nie sporządzono odpowiednich prób uzupełnienia dokumentacji przez organ podatkowy.

Osoba, która uiściła opłatę skarbową za inną osobę, nie jest uprawniona do żądania jej zwrotu, jeżeli nie jest podatnikiem ani nie posiada interesu prawnego uzasadniającego udział w postępowaniu podatkowym, ponieważ obowiązki podatkowe mają charakter osobisty.

Dla celów opodatkowania VAT, posiadanie przez podmiot zagraniczny stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce wymaga nie tylko istnienia zasobów personalnych i technicznych, lecz również ich funkcjonowania jako samodzielna struktura obsługująca usługi zgodnie z potrzebami tego podmiotu.

Skarżąca spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego i zastosowania zerowej stawki VAT, gdyż nie dochowała należytej staranności w ocenie gospodarczego charakteru transakcji, co umieściło ją w kręgu uczestników karuzeli podatkowej.

Praktyka organów podatkowych w zakresie stosowania stawek VAT powinna być jednolita i zgodna z zasadą zaufania do organów, a niedoskonałość wykładni nie może skutkować negatywnymi konsekwencjami dla podatników stosujących się do uznanych praktyk.

W przypadku braku dowodu doręczenia postanowienia o wszczęciu postępowania podatkowego, sąd administracyjny powinien umożliwić organowi uzupełnienie brakujących dokumentów, a nie uchylać decyzję z uwagi na nadmierny formalizm.

W przypadku bezskuteczności egzekucji z majątku spółki oraz pełnienia funkcji członka zarządu w czasie powstania zaległości, możliwe jest orzeczenie solidarnie odpowiedzialności członka zarządu za te zaległości podatkowe, przy braku udowodnienia przesłanek egzoneracyjnych.

Przelew środków pieniężnych darowizny bezpośrednio na rachunek wierzyciela obdarowanego, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 2 u.p.s.d., spełnia wymóg formalny dla zastosowania podatkowego zwolnienia z tytułu nabycia w drodze darowizny, jeśli jest dokonany na rzecz obdarowanego.

Decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy termin do przedawnienia zobowiązania jest krótszy niż trzy miesiące, jeśli organ podatkowy uprawdopodobni niewykonanie zobowiązania bez konieczności dokładnej analizy majątkowej podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż brak wystarczającej, odrębnej struktury personalnej i technicznej w Polsce wyklucza uznanie posiadania przez zagraniczną spółkę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, a tym samym wyłącza obowiązek opodatkowania takich usług polskim VAT.

Osoba trzecia, która dokonała zapłaty w imieniu podatnika, bez posiadania obowiązku prawnego, nie jest uprawniona do żądania zwrotu opłaty skarbowej, gdyż nie posiada przymiotu strony w postępowaniu podatkowym ani interesu prawnego wynikającego z przepisów prawa podatkowego.

Dyspozycja art. 15zzzzzn2 ustawy o COVID-19 obejmuje również materialne terminy prawa podatkowego, wymagając, by w przypadku uchybień terminu przeprowadzać postępowanie nawrotne z tytułu przywrócenia terminu, zgodnie z zasadą wykładni pro podatnik (in dubio pro tributario).

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla zaskarżony wyrok WSA we Wrocławiu i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na niedostateczne wyjaśnienie kwestii doręczenia postanowienia o wszczęciu postępowania podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając wyrok sądu I instancji, stwierdza: niewystarczająca ocena dowodów i zaniedbanie uzupełnienia akt sprawy wymagają ponownego rozpoznania przez WSA.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając wyrok WSA we Wrocławiu, orzeka, że sąd administracyjny, przed wydaniem decyzji o uchyleniu decyzji podatkowej, powinien umożliwić organowi administracyjnemu uzupełnienie brakujących dowodów, mając na względzie zasadę proporcjonalności postępowania.

NSA podtrzymał decyzję o odpowiedzialności podatkowej skarżącego jako członka zarządu spółki, uznając, iż zobowiązania podatkowe powstają z mocy prawa i potwierdzenia ich późniejszymi decyzjami nie zmieniają ich legalnego statusu.

Obowiązek podatkowy z tytułu VAT powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty na poczet krajowej dostawy towarów, niezależnie od późnienia się jej faktycznej realizacji. Właściwość dostawy i moment powstania obowiązku determinowane są zgodnie z treścią umowy oraz dokonanym faktem przekazania przedpłaty.

Podmiot nie może powoływać się na zasady neutralności VAT, jeśli nie dokonał weryfikacji swoich kontrahentów, a zadeklarowane transakcje wskazują na uchybienia mogące sugerować zaangażowanie w oszustwa karuzelowe. Faktury nienoszące znamion rzeczywistej dostawy towarów nie są podstawą do odliczenia podatku naliczonego.