Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że forma uczestnictwa w łańcuchu oszustw karuzelowych wyklucza zastosowanie zasady neutralności VAT i prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie odwzorowały rzeczywistych transakcji gospodarczych. Oddalono skargę kasacyjną potwierdzając prawidłowość decyzji organu podatkowego.

NSA potwierdził, że skarga kasacyjna skierowana przez M. N. i G. N. jest niezasadna, podtrzymując tym samym decyzję o solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe. Sąd nie znalazł podstaw do uchylenia decyzji organu podatkowego ani stwierdzenia niezasadności wyroku WSA.

Brak kompleksowej analizy materiału dowodowego i nieuwzględnienie wszystkich zarzutów skargi kasacyjnej przez WSA stanowiło podstawę do uchylenia wyroku i nakazu ponownego rozpoznania sprawy przez ten sąd.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że naruszenie wymogów formalnych oraz zaniżenie wartości transakcji ujętych w rejestrach VAT stanowiło podstawę do utrzymania w mocy decyzji organów podatkowych, co wykluczało rozliczenie sprzedaży w procedurze VAT marża.

Brak odpowiedniego uzasadnienia decyzji o zawieszeniu biegu przedawnienia, poprzez wszczęcie postępowania karnoskarbowego, uzasadnia jej uchylenie; decyzja musi wykazać brak instrumentalnego zastosowania art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji Podatkowej.

Podatkowi VAT z tytułu nabycia opodatkowanych usług obcych, refakturowanych na klientów z pełnym VAT, przysługuje bankowi pełne odliczenie podatku naliczonego, gdyż usługi te pozostają w bezpośrednim i ścisłym związku z czynnościami opodatkowanymi.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, należy jednoznacznie ustalić, czy skarżąca miała świadomość uczestniczenia w oszustwie podatkowym oraz zważyć okoliczności wynikające z wyroków karnych, wpływające na ocenę rzeczywistego charakteru transakcji.

Decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy organ podatkowy ustali brak majątku umożliwiającego zabezpieczenie spłaty zaległości, oraz uprawdopodobni niewykonanie zobowiązania.

Nabywca przedsiębiorstwa upadłego, jako wolny od obciążeń, nie może być uznany za następcę prawnego w zakresie zobowiązań podatkowych upadłego, co wyklucza możliwość wznowienia postępowania podatkowego przez tego nabywcę.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza nieważność postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym z uwagi na naruszenie prawa do obrony skarżącego poprzez rozpoznanie skargi w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym, mimo żądania rozprawy, co skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Nabywca przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym nie nabywa zobowiązań podatkowych upadłego i nie posiada legitymacji do wznowienia postępowania podatkowego dotyczącego tych zobowiązań. W przypadku braku podstaw prawnych skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

W postępowaniu podatkowym wznowieniowym nabywca przedsiębiorstwa upadłego, działając na podstawie art. 317 ust. 3 Prawa upadłościowego, nie posiada legitymacji do działania jako następca prawny upadłego w zakresie zobowiązań podatkowych, co wyklucza prawo do wznowienia postępowania.

Dopuszczalne jest stosowanie przez jednostkę samorządu terytorialnego własnej metody obliczania prewspółczynnika VAT, o ile metoda ta jest najbardziej reprezentatywna specyfice jej działalności, zgodnie z art. 86 ust. 2h u.p.t.u.

Decyzja organu podatkowego naruszająca art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej przez brak wyznaczenia Stronie terminu na wypowiedzenie się w sprawie materiału dowodowego i nieprzeprowadzenie dowodów może być uchylona, jeżeli naruszenie to miało istotny wpływ na wynik sprawy.