Decyzja Marszałka Województwa o wykreśleniu A. Sp. z o.o. z rejestru agencji zatrudnienia jest decyzją związaną, nieuznaniową, gdyż niewywiązanie się z obowiązków informacyjnych przez agencję w przewidzianym terminie skutkuje automatycznym wykreśleniem z rejestru, zgodnie z art. 18m ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 19e i 19f ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Opłata eksploatacyjna za wydobycie kopaliny powinna zostać ustalona zgodnie z operatami ewidencyjnymi zasobów i ilościami wydobytymi deklarowanymi przez przedsiębiorcę, nawet w przypadku jego późniejszych korekt, pod warunkiem braku skutecznego podważenia tych operatów.

Zatarcie skazania nie wyklucza organu z uwzględnienia wcześniejszych negatywnych zachowań przy ocenie rękojmi prawidłowego wykonywania zawodu notariusza, ponieważ ocena ta obejmuje kompleksowo zarówno cechy charakteru, jak i prognozę jego przyszłego działania w zawodzie zaufania publicznego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż decyzja o nałożeniu kar pieniężnych na przewoźnika za naruszenia przepisów transportowych, w tym stanu technicznego pojazdu i czasu pracy kierowcy, była zgodna z prawem oraz utrzymanie jej przez WSA było właściwe. Skarga kasacyjna została oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że decyzje administracyjne muszą uwzględniać wszystkie okoliczności faktyczne dotyczące lokalizacji obiektów w pasie drogowym i wykazać istnienie szczególnie uzasadnionego przypadku. Postępowanie dowodowe musi być prowadzone zgodnie z przepisami prawa administracyjnego, uwzględniając wszystkie istotne opinie oraz wymogi bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Skarga kasacyjna wniesiona przez stronę skarżącą została oddalona z uwagi na brak uzasadnionych podstaw prawnych, przy jednoczesnym potwierdzeniu prawidłowości decyzji administracyjnej o określeniu wysokości opłaty eksploatacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalając skargę kasacyjną J. K., uznał za prawidłowe ustalenia odnośnie wysokości opłaty eksploatacyjnej za wydobycie kopaliny i brak podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej.

Sankcja administracyjna nałożona zgodnie z art. 22 ustawy SENT, za nieprzekazywanie danych geolokalizacyjnych, jest zgodna z prawem. Odstąpienie od kary jest niezasadne, gdy brak jest wykazania ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, a obowiązki monitoringu stanowią narzędzie ochrony tego interesu.

Uchwała organu samorządowego dotycząca wysokości opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów, ustalona w oparciu o maksymalne stawki bez rzetelnej analizy kosztów, narusza art. 130a ust. 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym, co skutkuje jej nieważnością.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zaskarżenie przez A. Sp. z o.o. wyroku WSA było bezzasadne, a nałożenie kary pieniężnej przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, w tym skrócenie okresu odpoczynku, było prawidłowe, przy uwzględnieniu szczegółowych zasad obliczania wysokości tej kary.

NSA oddala skargę kasacyjną A. Sp. z o.o. potwierdzając legalność nałożonej kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia, uznając brak przesłanek do odstąpienia od kary zgodnie z art. 189f k.p.a.

Sąd oddala skargę kasacyjną, uznając za prawidłowe ustalenia, że P. Sp. z o.o. stworzyła sztuczne warunki dla uzyskania płatności ONW, co wyłącza ją z kręgu beneficjentów wsparcia. Poprzez logiczną i spójną ocenę dowodów potwierdzono brak naruszeń proceduralnych.