Przeniesienie siedziby firmy do innej gminy uzasadnia wykreślenie dotychczasowego wpisu z ewidencji działalności gospodarczej /art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ a nie jego zmianę na podstawie art. 18 tejże ustawy.

Na decyzję wydaną przez naczelny organ administracji państwowej w instancyjnym postępowaniu odwoławczym, kończącą ostatecznie postępowanie administracyjne, przysługuje bezpośrednio skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, bez uprzedniego wyczerpania jakichkolwiek środków, w szczególności wymienionych w art. 34 ust. 3 ustawy z 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz.

Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ jest działalność podmiotu gospodarczego, posiadającego prawną i ekonomiczną samodzielność. Nie podlega zatem wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej działalność polegająca na świadczeniu usług w imieniu i na rachunek innego podmiotu.

1. Uzgodnienie wskazań lokalizacyjnych autostrady mające charakter wiążący dla przyszłej decyzji lokalizacyjnej powinno mieć formę postanowienia wydanego w trybie art. 106 par. 1 i 5 Kpa, na które przysługuje stronie zażalenie, a na postanowienie ostateczne - skarga do sądu administracyjnego. 2. Jeżeli wnioskodawca przedstawił ocenę oddziaływania na środowisko uwzględniającą tylko niektóre możliwe

Wszelkie przebudowy nie są nieodwracalnym skutkiem prawnym. Nie jest nim również uwłaszczenie przedsiębiorstwa, gdyż po unieważnieniu protokołu o przekazaniu willi na własność państwa taki akt można zmienić.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.

Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu odwoławczego o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia odwołania nie jest uzależnione od wcześniejszego wezwania do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Dopiero w ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej /Dz.U. nr 137 poz. 640/ znalazł się przepis /art. 1 pkt 18 lit. "b"/, którym dodano w art. 27 w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nowy ustęp /ust. 7/, w którym zostało

Brak upoważnienia do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej powoduje, że podatnik, który świadczy tę usługę, nie jest objęty zwolnieniem przedmiotowym określonym na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Stosowanie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie może się obyć bez dokonania zabiegu indywidualizacji, tj. zrekonstruowania treści ujętych w nim przesłanek na tle konkretnego stanu faktycznego.

W postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym art. 171 Kodeksu postępowania cywilnego nie ma zastosowania.

Skoro przepis wyraźnie określał komu i kiedy powinno być złożone oświadczenie o sfinansowaniu zakupu towaru z określonych środków, to późniejsze złożenie takiego oświadczenia w innym postępowaniu nie może być uznane za skuteczne.

Budynki i budowle wymienione w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jako towary tylko wtedy mogą być przedmiotem obrotu w rozumieniu przepisów tej ustawy, gdy stanowią odrębne nieruchomości.

Po śmierci podatnika nie jest dopuszczalne wszczęcie postępowania w sprawie określenia wysokości nie wykonanego przez niego zobowiązania podatkowego; nie oznacza to jednak, że zobowiązanie podatkowe, powstałe ex lege, wygasło na skutek śmierci podatnika.

Organ administracyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym, co nie oznacza jednak, by był on zwolniony od badania dopuszczalności egzekucji administracyjnej w ogóle.

W sprawach zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego przepisów prawa miejscowego, ustanowionych przez powołany do tego organ rządowej administracji ogólnej, wezwanie organu, który wydał akt prawa miejscowego, do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia następuje na zasadach art. 25a ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21

Zastosowanie sankcji z art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wyłącza stosowania sankcji karnych opartych na konstrukcji winy wynikających z ustawy karnej skarbowej.

Dla uznania samochodu, którym podatnik świadczy usługi w zakresie przewozu, za środek trwały, bez znaczenia jest okoliczność, że samochód był wspólną własnością podatnika i jego małżonki.

1. Czerpanie dochodów z tytułu użytkowania, użytkowania wieczystego oraz obrót nabytymi nieruchomościami nie należy do zadań gminy o jakich stanowi art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./. 2. Przy rozpatrywaniu wniosku w trybie art. 5 ust. 4 powyższej ustawy należy również

W sytuacji gdy z treści pisma wynika jedynie wola osiągnięcia skutku w postaci wzruszenia ostatecznej decyzji pozbawiającej uprawnień, bez określenia trybu postępowania, w którym miałoby to nastąpić, rzeczą organu orzekającego winno być dokonanie oceny żądania strony w trybie art. 235 Kpa, który nakazuje aby skargę w sprawie, w której w toku postępowania administracyjnego wydana została decyzja ostateczna

Nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ sporadyczne dokonywanie czynności wynajmu lokalu albo wydzierżawienie urządzeń.

W dotychczasowym orzecznictwie sądowym oraz w doktrynie przyjmuje się, że rażące naruszenie prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/ następuje wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, te owa decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. W orzecznictwie sądowym wyrażone były

1. Odliczenie podatku naliczonego od zakupionych samochodów osobowych wbrew postanowieniom art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi naruszenie obowiązków wynikających z art. 27 ust. 4 tej ustawy, w wyniku czego nastąpiło zawyżenie tego podatku. W tej sytuacji, zgodnie z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy