Sąd administracyjny utrzymuje, że decyzja odmowna wobec T. Sp. z o.o. była prawidłowa, gdyż spółka niewłaściwie wnioskowała o płatności w sztucznie stworzonych warunkach, co uzasadniałoby przyznanie płatności sprzecznie z prawem wspólnotowym.

Skarżąca G.D. jest zobowiązana do poniesienia kary pieniężnej za przejazd pojazdem ciężarowym po płatnym odcinku drogi krajowej bez uiszczenia wymaganej opłaty elektronicznej, a każdy brak zapłaty stanowi naruszenie wynikające z art. 13 ust. 1 pkt 3 u.d.p.

NSA uznaje, że nie dopuszcza się sumowania administracyjnych kar pieniężnych, jeżeli jedno naruszenie kwalifikuje się wyłącznie do jednej pozycji załącznika nr 3 do u.t.d. Graniczna wartość 25 000 zł dotycząca kar w przedsiębiorstwie oferującym usługi transportowe nie została przekroczona, mimo błędów matematycznych w ustaleniach organu niższej instancji.

Sprzedaż napojów alkoholowych osobie nieletniej skutkuje obligatoryjnym cofnięciem wszystkich zezwoleń na sprzedaż alkoholi udzielonych danemu przedsiębiorcy, niezależnie od incydentalności zdarzenia.

Skuteczne zawieszenie postępowania administracyjnego uzasadnione jest istnieniem zagadnienia wstępnego dotyczącego własności terenu; brak wpływu postawionych uchybień na wynik postępowania prowadzi do oddalenia skargi kasacyjnej.

Organ wykonujący egzekucję obowiązku nie uchybia procedurze administracyjnej, gdy obejmuje ona badanie lekarskie jako integralną część obowiązku szczepienia, oraz warunki prawne, które określają moment rozpoczęcia egzekucji.

Sztuczne tworzenie warunków, mające na celu uzyskanie korzyści finansowych w ramach wsparcia rolnego w sprzeczności z celami Unii Europejskiej, skutkuje prawidłową odmową płatności na podstawie regulacji zawartych w art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Brak formalnego uzasadnienia uchwał organów samorządowych nie zawsze skutkuje jej nieważnością; nieuprawnione przesłanki wpływające na treść uchwały mogą jednak uzasadniać stwierdzenie nieważności aktu, jeżeli nie ujawniono istotnych motywów lub przesłanek podjętej decyzji.

Nałożenie kary pieniężnej za naruszenia przepisów transportu drogowego ma charakter obiektywny. Zastosowanie art. 92c ust. 1 u.t.d. wymaga wykazania wyjątkowych okoliczności uniemożliwiających przewidzenie naruszenia, co Spółka nie udowodniła.

Uchwała Rady Miasta Katowice nr XXII/551/20 w przedmiocie strefy płatnego parkowania, spełnia wymogi ustawy o drogach publicznych oraz prawa miejscowego, a opłaty dodatkowe za parkowanie są zgodne z prawem i nie wymagają decyzji administracyjnej.

Sąd uznał, że wnioskodawca nie wykazał istnienia szczególnie uzasadnionego przypadku, który pozwalałby na odstępstwo od zakazu lokalizacji obiektu w pasie drogowym. Brak podstaw do wydania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego dla kiosku handlowego zgodnie z art. 39 ust. 3 u.d.p.

Naczelny Sąd Administracyjny, zważywszy brak interesu prawnego gminy, orzekł o oddaleniu jej skargi na postanowienie Ministra Środowiska oraz potwierdził brak legitymacji gminy uzdrowiskowej do wystąpienia o częściowe wygaszenie koncesji.

Gmina świadcząca zadania publiczne poprzez opiniowanie decyzji koncesyjnej nie może legitymować się interesem prawnym jako strona w tym samym postępowaniu, uniemożliwiając tym samym jej udział w postępowaniu koncesyjnym.

Przy niewykazaniu zaprzestania zajęcia pasa drogowego bez zezwolenia, ani nieuczestniczeniu przyczyn znikomej wagi naruszenia, nie znajdują zastosowania odstąpienia od administracyjnej kary pieniężnej zgodnie z art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a.

Mapa do celów prawnych nie jest wyłącznym ani koniecznym dowodem na zajęcie pasa drogowego, o ile inne dowody, takie jak mapa zasadnicza i dokumentacja fotograficzna, są wystarczające do ustalenia faktu zajęcia.

Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. od wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim w sprawie odmowy przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej jest niezasadna z uwagi na prawidłową ocenę przesłanek uzyskania płatności oraz brak podstaw do uwzględnienia zarzutów kasacyjnych.