Postępowanie wznowieniowe na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. jest niedopuszczalne, gdy okoliczności uzasadniające wznowienie były znane przed wydaniem decyzji pierwotnej. Organ błędnie przeprowadził wznowienie postępowania, co skutkuje uchyleniem wydanych na tej podstawie decyzji.

Ponowne rozpoznanie sprawy przez WSA w Krakowie jest konieczne z uwagi na niedostateczne ustalenie przez organy administracyjne prawidłowości działania aplikacji eWniosekPlus dnia 14 czerwca 2018 r., co mogło wpłynąć na przyznanie płatności rolno-środowiskowych.

NSA orzekł, iż wznowienie postępowania administracyjnego nie jest zasadne, gdy rzekomo nowe okoliczności były znane organowi przed wydaniem pierwotnej decyzji, co uzasadniało uchylenie decyzji administracyjnych przez WSA.

NSA uchyla wcześniejsze wyroki sądowe i umarza postępowanie w sprawie o wznowienie na podstawie niezgodności przepisów rozporządzenia podatkowego z Konstytucją, uwzględniając wyrok Trybunału Konstytucyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że kontrola sądu administracyjnego nie obejmuje kwestii przedawnienia w decyzjach o odpowiedzialności spadkobiercy za długi z tytułu składek. Prawidłowo organ odmówił umorzenia długu, gdyż przesłanki kontynuacji żądania nie były spełnione.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. jest niemożliwe, gdy istotne okoliczności faktyczne były znane organowi przed wydaniem decyzji pierwotnej.

Wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie okoliczności znanych organowi przed wydaniem decyzji ostatecznej jest niedopuszczalne w świetle art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. Brak nowych dowodów niweczy zasadność wznowienia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że termin przedawnienia obowiązku zwrotu nienależnie pobranych płatności rolnośrodowiskowych ulegał przerwaniu przez akty postępowania administracyjnego w latach 2013-2014, co powoduje, że decyzje organów zostały wydane przed upływem przedawnienia.

Zgłoszenie celne skutkuje odpowiedzialnością zgłaszającego za jego prawidłowość. Brak dowodów potwierdzających odmienne cechy i właściwości towaru niż zadeklarowane uniemożliwia zmianę klasyfikacji taryfowej zgłoszonego towaru. Skarga kasacyjna nie wykazała naruszeń uzasadniających zmianę decyzji organu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenia prawa materialnego i proceduralnego nie zasługiwały na uwzględnienie. Podtrzymano decyzję o ustaleniu nienależnie pobranych kwot z tytułu zalesienia na gruncie zgodnych z prawem przepisów administracyjnych.

Sprostowanie decyzji może dotyczyć jedynie oczywistych omyłek formalnych, które nie zmieniają istoty rozstrzygnięcia. Nieprecyzyjne wskazanie błędnych elementów i ich korekty narusza zasady sprostowania wynikające z art. 113 k.p.a.

Postępowanie w przedmiocie zatwierdzenia dokumentacji hydrogeologicznej nie wpływa na prawa innych podmiotów poza wnioskodawcą, co wyklucza nadanie przymiotu strony podmiotom innym niż ten, który dokumentację składa, uniemożliwiając wznowienie postępowania.

Zatwierdzenie dokumentacji hydrogeologicznej nie kreuje przymiotu strony w postępowaniu administracyjnym dla podmiotów trzecich, gdy brak jest prawnego interesu wynikającego z przepisów prawa wodnego oraz geologicznego.

Interpretacja indywidualna nie przysługuje w zakresie opłat skarbowych związanych z obowiązkiem wpisu do rejestru działalności regulowanej w obszarze walut wirtualnych, gdyż nie stanowi daniny publicznej wymienionej w ustawie Prawo Przedsiębiorców.

Ograniczenie prawa wglądu do materiału dowodowego w postaci tajnych umów telekomunikacyjnych, uznanych za tajemnicę przedsiębiorstwa, jest zgodne z prawem, gdy ich ujawnienie godziłoby w interes publiczny i zasadę zaufania do organów administracji publicznej.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na stwierdzoną nieważność postępowania, wynikającą z braku zawiadomienia stron o posiedzeniu niejawnym, co naruszyło ich prawo do rzetelnego procesu.

Opłata skarbowa od wpisu do rejestru działalności w zakresie walut wirtualnych nie jest daniną publiczną w rozumieniu art. 34 Prawa przedsiębiorców, a zatem Minister Finansów nie jest właściwy do wydania interpretacji indywidualnej dotyczącej takiej opłaty.

NSA stwierdza nieważność postępowania przed WSA z uwagi na pozbawienie skarżących prawa do obrony, uchyla zaskarżony wyrok oraz przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, podkreślając konieczność przestrzegania zasady jawności i rzetelnego postępowania sądowego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że odmowa wpisu na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, oparta na niestawiennictwie wnioskującego na badania odwoławcze, bez jednoznacznych regulacji prawnych i dowodów dotyczących przewinienia wnioskującego, narusza jego prawo do obrony.

Stwierdzenie choroby zawodowej raka płuca i oskrzeli u pracownika R.K. jest oparte na wysokim prawdopodobieństwie związku przyczynowego z czynnikami rakotwórczymi obecnymi w środowisku pracy, co potwierdzają orzeczenia medyczne jednostek specjalistycznych, winne być respektowane w postępowaniu administracyjnym i sądowym.

Nałożenie kary pieniężnej za nieuzupełnienie zgłoszenia SENT o wymagane dane pozostaje w zgodzie z przepisami ustawy o SENT, gdyż brak wystąpienia przesłanek interesu publicznego oraz osobistego uzasadniających odstąpienie od jej nałożenia.

Zaniechanie sprecyzowania podstawy prawnej żądania przez stronę, reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika, uzasadniało odmowę wszczęcia postępowania, co jest prawidłowe w świetle art. 64 § 2 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej została prawidłowo utrzymana, wobec niewykazania naruszeń prawa materialnego i procesowego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Skarga kasacyjna w sprawie choroby zawodowej okazała się niezasadna.