W sprawach dotyczących ustalenia prawa do wspólnego znaku towarowego (R.312), organ administracji publicznej, jakim jest Urząd Patentowy RP, nie ma kompetencji do rozstrzygania sporu cywilnoprawnego, co uzasadnia zawieszenie postępowania do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia przez sąd powszechny.

Umowy, choć nazwane umowami o dzieło, spełniają kryteria umów o świadczenie usług według kodeksu cywilnego i podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Zatwierdzenie przez organ administracyjny organizacji ruchu na drodze gminnej, które ogranicza dostęp do nieruchomości w sposób utrudniający prowadzenie działalności gospodarczej, wymaga wnikliwej analizy skutków, zgodności z polityką transportową i proporcjonalności wobec praw właścicielskich.

Nałożenie grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku poddania dziecka szczepieniom ochronnym jest zgodne z prawem, gdyż wynika bezpośrednio z przepisów ustawowych, a postanowienia w tym zakresie są prawidłowe i służą ochronie zdrowia publicznego.

Sprzedaż przez podmiot krajowy produktów leczniczych oddziałowi zagranicznego przedsiębiorstwa w Polsce traktuje się jako sprzedaż do podmiotu zagranicznego, wymuszając wcześniej obowiązek zgłoszenia takiego zamiaru Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznemu pod rygorem administracyjnej kary pieniężnej.

Umowa między stronami, mimo określenia jej jako "umowa o dzieło", jest w istocie umową o świadczenie usług. Wykonywanie na jej podstawie prac montażowych powoduje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z przepisami dotyczącymi zlecenia.

Umowy zawarte przez Skarżącą, będące podstawą do wygłoszenia wykładów, są umowami o świadczenie usług podlegającymi obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, a nie umowami o dzieło. Wykłady nie skutkowały powstaniem zindywidualizowanego dzieła, które mogłoby być ocenione pod kątem istnienia wad.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zgodnie z przepisami o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, jedynie umowy z przedsiębiorstwami cukrowniczymi są kwalifikowane do uzyskania płatności. Interes skarżącego nie uzasadnia zmiany wykładni przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o płatnościach.

Obowiązek poddania się szczepieniom ochronnym wynika z przepisów ustawy o zapobieganiu zakażeniom, a jego wymagalność nie jest uchylona przez kliniczne przeciwwskazania ani wyroki Trybunału Konstytucyjnego. Skarga kasacyjna na brak doręczenia uprzedniego upomnienia musi wykazać istotny wpływ na wynik sprawy.

Brak posiadania tytułu prawnego do gruntów Skarbu Państwa na dzień 31 maja uniemożliwia uzyskanie płatności w ramach systemów wsparcia. Skarżącym ciążą obowiązki do zapewnienia ciągłości umowy dzierżawy.

Skarga kasacyjna K.A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oddalona; postępowanie w przedmiocie zwolnienia ze składek umorzone jako bezprzedmiotowe z powodu braku należności na dzień decyzji ZUS.

Decyzja Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o nałożeniu kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia została uznana za wadliwą z uwagi na nieprawidłową interpretację relacji między przepisami ustawy o drogach publicznych a ustawą terminalową, która zwalnia inwestora z obowiązku uzyskania dodatkowych zezwoleń.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie została oddalona. Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych stosuje się przepisy względniejsze z daty wydawania decyzji administracyjnej, co odpowiada zasadom praworządności i pogłębiania zaufania do organów administracyjnych.

Umieszczenie reklamy w pasie drogowym bez wymaganego zezwolenia zarządcy drogi uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, bez względu na podnoszone wątpliwości dotyczące przebiegu granicy działki drogowej, o ile dowody urzędowe potwierdzają zaistnienie czynu.

Organ prawidłowo ocenił materiał dowodowy potwierdzając rzeczywiste używanie znaku towarowego w relewantnym okresie, co wyklucza możliwość stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego z powodu jego nieużywania przez co najmniej pięć lat, przy czym zmiany graficzne nie wpływały na charakter odróżniający znaku.

Prawo ochronne na znak towarowy nie wygasa z powodu jego rzeczywistego używania zgodnie z art. 169 p.w.p., nawet w przypadku drobnych modyfikacji tego znaku, o ile jego funkcja odróżniająca nie ulega zmianie.