Umowa o przeprowadzenie autorskiego wykładu, co do której stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, kwalifikuje się jako umowa o świadczenie usług, a nie umowa o dzieło. Z tego tytułu wykonawca podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy zawarte na opracowanie i wygłoszenie wykładów mają charakter umów o świadczenie usług zgodnie z art. 734 § 1 w zw. z art. 750 kc, co wiąże się z obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego według art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Wykonując czynności wynikające z umowy o świadczenie usług o edukacyjnym charakterze, uczestnik podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, do czego stosują się przepisy o zleceniu, a nie o dziele, które wymaga określenia konkretnego rezultatu.

Umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów mają charakter umów o świadczenie usług, co implikuje podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego wykonawcy, jako że nie prowadzą do osiągnięcia zindywidualizowanego rezultatu, lecz stanowią staranne działanie zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) uśoz.

NSA uznał, że przewóz zestawem pojazdów nienormatywnych 12 kratownic o długości przekraczającej normatyw dla transportu standardowego spełnia wymogi ładunku niepodzielnego, co czyni nałożenie kary za nieprzestrzeganie wymagań pojazdu normatywnego niezasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie nie naruszył przepisów prawa materialnego ani procesowego, oddalając skargę na uchylenie decyzji o przyznaniu płatności w systemach wsparcia bezpośredniego, a skarga kasacyjna jest niezasadna.

Umowa zawarta pomiędzy stronami nie posiadała cech umowy o dzieło, a jej charakter kwalifikowany jest jako umowa o świadczenie usług, skutkująca obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego w myśl przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Uchwała dotycząca strefy płatnego parkowania stwierdzająca nieważność uchwały, z uwagi na niespójność między tekstem a mapą załącznika, istotnie narusza zasady prawidłowej legislacji, co uzasadniało jej unieważnienie w części. Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Miasta Otwock jako niezasadną.

Postępowanie administracyjne w sprawie nałożenia kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej powinno być umorzone, gdy wszczęto je po upływie terminu przedawnienia określonego w art. 13n u.d.p.

Umowa o prowadzenie zajęć dydaktycznych, obejmująca przygotowanie i prowadzenie wykładów, jest kwalifikowana jako umowa o świadczenie usług, nie zaś umowa o dzieło, co podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego według art. 66 ust. 1 pkt. 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowa zawarta pomiędzy skarżącym a uczestnikiem postępowania kwalifikowana jest jako umowa o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, będąca podstawą do podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Podstawą oddalenia skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny było stwierdzenie, że nie wykazano braku obowiązku uiszczania opłat abonamentowych, a WSA prawidłowo ocenił, że dowód wyrejestrowania odbiornika spoczywa na abonencie, zgodnie z regulacjami prawa.

Skarga kasacyjna oparta na naruszeniu przepisów postępowania, bez wykazania istotnego wpływu naruszeń na wynik sprawy, podlega oddaleniu (art. 184 p.p.s.a.). NSA uznaje prawidłowość rozstrzygnięć dotyczących płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej dokonanych przez organy i sądy pierwszej instancji.

Umowy zawierające elementy świadczenia usług, które nie wytwarzają samoistnego, weryfikowalnego rezultatu, podlegają przepisom o zleceniu, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego. Nazwa umowy nie determinuje jej charakteru ani skutków prawnych w zakresie ubezpieczeń.

Umowy zawarte przez stronę z uwzględnieniem ich rzeczywistego przedmiotu i sposobu wykonywania stanowią umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu, co uzasadnia podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Transpozycja dyrektywy 2016/681 w zakresie zastosowania jej do lotów wewnątrzunijnych bez rzeczywistego zagrożenia jest niezgodna z prawem UE, co skutkuje niedopuszczalnością nałożenia administracyjnych kar pieniężnych za niedopełnienie obowiązku przekazania danych PNR.

W sprawach dotyczących przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, skarżący ma obowiązek wykazać rzeczywiste i zgodne z założeniami prawno-materiałowymi posiadanie zwierząt, w przeciwnym wypadku przyznanie wsparcia stanowiłoby nadużycie prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nałożenie kary pieniężnej na skarżącą było przedwczesne z uwagi na niewyjaśnione kwestie dotyczące błędów pomiarowych urządzeń metrologicznych, które mogą wpływać na rzeczywiste wyniki pomiarów i zasadność nałożenia surowej kary.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym stwierdzeniem nieważności rozstrzygnięć indywidualnych wydanych na jego podstawie, lecz wymaga wzruszenia w określonym trybie postępowania administracyjnego.

Oddalenie skargi kasacyjnej; cofnięcie zezwolenia na aptekę uzasadnione utratą rękojmi; obowiązek farmaceuty rozszerzonego zastosowania kontroli zapotrzebowań leczniczych.

Niepodważenie stanu faktycznego oraz brak powiązania zarzutów skargi kasacyjnej z odpowiednimi przepisami proceduralnymi prowadzi do jej oddalenia. Naczelny Sąd Administracyjny w skardze kasacyjnej zobowiązany jest do oceny wyłącznie zarzutów materialnych zgodnie z art. 174 ppsa.