Umowa cywilnoprawna o przeprowadzenie wykładów nie spełnia przesłanek umowy o dzieło, a zatem uczestnik podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy zawarte przez skarżącego z uczestnikiem postępowania, mające na celu świadczenie usług dydaktycznych, są umowami o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu. Nie podlegają one klasyfikacji jako umowy o dzieło, co skutkuje podleganiem obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego według art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

Oznaczenie słowne nie spełnia przesłanek do uzyskania prawa ochronnego jako znak towarowy, z uwagi na jego opisowość i brak cech dystynktywnych, co powoduje niemożność jego identyfikacji jako pochodzącego od konkretnego przedsiębiorcy.

Obowiązek poddania się szczepieniu ochronnemu wynika z mocy przepisów ustawowych i może być egzekwowany nawet w przypadku kwestionowania przez zobowiązanego zasadności obowiązku. W postępowaniu kasacyjnym brak istotnych przesłanek naruszenia procedury egzekucji obowiązku szczepień.

Obowiązek poddania dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym jest wymagalny zgodnie z przepisami ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych, a jego realizacja egzekwowana może być w trybie administracyjnym, niezależnie od subiektywnych sprzeciwów przedstawicieli ustawowych dziecka.

Odmawiając wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia odsetek od nadpłaty, organy ARiMR oraz sądy obu instancji błędnie zastosowały art. 61a §1 k.p.a. Zobowiązuje się organy do merytorycznej analizy przepisów intertemporalnych, których brak nie powinien ograniczać ochrony prawnej strony.

Umowa zawarta między skarżącym a uczestnikiem postępowania, mimo nazwania jej "umową o dzieło", jest w rzeczywistości umową o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, uzasadniając obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Zbieg egzekucji administracyjnej i sądowej nie wyklucza dalszego prowadzenia egzekucji przez organ administracyjny, lecz ją ogranicza wyłącznie do składników majątkowych nieobjętych zbiegiem.

Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawo ochronne na znak towarowy, o ile ten pozostaje w związku z jej działalnością związaną z zarządzaniem nieruchomością wspólną. Brak działania w charakterze przedsiębiorcy nie wyklucza skutecznego przyznania takiej ochrony.

Skarga kasacyjna, zarzucająca naruszenie przepisów prawa materialnego oraz procedury w zakresie zwrotu dofinansowania unijnego, nie ma usprawiedliwionych podstaw. Naczelny Sąd Administracyjny oddala ją, uznając za zgodne z prawem decyzje o zwrocie przyznanych środków.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymuje w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uchylający decyzję o unieważnieniu patentu, uznając brak podstaw prawnych do stwierdzenia braku przemysłowej stosowalności wynalazku i niedostateczną analizę przez Urząd zastrzeżeń patentowych.

Umowy zawarte jako "umowy o dzieło" na montaż elementów złączy meblowych stanowią w istocie umowy o świadczenie usług, które podlegają przepisom o zleceniu, co implikuje obowiązek ubezpieczeniowy w zakresie zdrowotnym dla wykonawców.

Umowy o montaż elementów złączy meblowych zawarte przez płatnika składek nie posiadały cech indywidualnego dzieła, lecz były umowami o świadczenie usług, co skutkowało obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego zainteresowanego.

Przepisy krajowe ustawy PNR, nakładające obowiązek przekazywania danych lotów wewnątrzunijnych, są niezgodne z dyrektywą UE 2016/681, w sytuacji braku rzeczywistego zagrożenia terrorystycznego. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł uchylenie kary na przewoźnika za nieprzekazanie danych.

Odmowa nieodpłatnego wydania próbek suplementów diety w ramach urzędowej kontroli żywności stanowi naruszenie obowiązków przedsiębiorcy, uzasadniając nałożenie kary za utrudnianie kontroli. Organizacja kontroli była zgodna z obowiązującymi przepisami.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że skarga kasacyjna "A." Sp. z o.o. jest bezzasadna, gdyż zarzuty naruszenia krajowych przepisów procedury administracyjnej przez WSA nie zostały dostatecznie wykazane, a decyzja ARiMR uzyskała właściwe umocowanie prawne.

Naruszenie zasady konkurencyjności w procesie wyboru wykonawców usług w projekcie dofinansowanym z funduszy unijnych oraz nieprawidłowa kwalifikowalność uczestników projektu uzasadniają nałożenie korekty finansowej i obowiązku zwrotu niewłaściwie wydatkowanego dofinansowania.

Umowa o świadczenie usług polega na starannym działaniu, a nie na osiągnięciu konkretnego rezultatu dzieła. Zawarte umowy związane z wykonywaniem wykładów były umowami o świadczenie usług.