Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję, uznając, iż decyzja organu została wydana bez wyczerpującego rozważenia sytuacji majątkowej i rodzinnej skarżącego, co naruszyło przepisy o umorzeniu należności składkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza granice instancyjne kontroli sądowej skarg kasacyjnych i podkreśla obowiązek skarżącego do precyzyjnego uzasadnienia zarzutów, wskazując na niewystarczająco uzasadnione zarzuty formułowane w skardze przez Województwo Lubelskie.

Skarga kasacyjna X. Sp. z o.o. nie została uwzględniona, gdyż przedsiębiorca powinien był znać i stosować się do przepisów krajowych dotyczących okresowych badań technicznych pojazdów, a informacje o niestosowaniu unijnych przepisów były dostępne publicznie.

Nieprzedłożenie ważnego certyfikatu pojazdu w trakcie kontroli drogowej równoznaczne jest z jego brakiem; odpowiedzialność za to ciąży na przewoźniku, niezależnie od barier językowych kierowcy w trakcie kontroli.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że ocena projektu przez PARP odbyła się zgodnie z prawem i kryteriami projektowymi, a brak niezbędnych danych we wniosku uniemożliwił jego pozytywną ocenę. Organ nie dopuścił się uchybień proceduralnych, które mogłyby wpływać na wynik oceny.

W przypadku nienależnych płatności wynikających z błędu organu, zwolnienie z obowiązku ich zwrotu wymaga niemożności wykrycia błędu przez beneficjenta w typowych warunkach; nie zasługuje na zwolnienie z obowiązku beneficjent będący wiceprezesem spółki, gdy błąd mógł zostać wykryty.

Przepisy art. 15zzzzzn2 ustawy o COVID nie mają zastosowania do terminów administracyjnych zakończonych przed 16 grudnia 2020 r. Organy administracji były upoważnione do nałożenia kary za niezawiadomienie o zbyciu pojazdu w wymaganym terminie, mimo przedłużenia stanu epidemii.

NSA uznaje za niezasadną skargę kasacyjną Samorządowego Kolegium Odwoławczego i podtrzymuje wyrok WSA nakazujący przeprowadzenie bardziej szczegółowego postępowania w celu weryfikacji zasadności opłaty za usunięcie pojazdu.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z uwagi na niepełne uzasadnienie dotyczące błędnej wykładni warunków udziału w postępowaniu ofertowym, zobowiązując WSA do ponownego rozpoznania sprawy z uwzględnieniem zarzutów skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, co skutkowało uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem szczegółowej analizy warunków zamówienia oraz ich interpretacji w świetle powiązań uczestników postępowania ofertowego.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy decyzję o nałożeniu kary pieniężnej za brak ważnego badania technicznego, uznając, że przesłanki dla umorzenia postępowania nie zostały spełnione, ponieważ skarżąca miała możliwość spełnienia wymogów przepisów transportowych.

Brak prawidłowości w ocenie poprawności analizy finansowej oraz niespełnienie innych kluczowych kryteriów kwalifikacyjnych przez wnioskodawcę uzasadnia odmowę przyznania dofinansowania, zaś zarzuty proceduralne nie były wystarczająco wykazane.

Zobowiązanie inwestorskie podlega ocenie na podstawie prawa obowiązującego w chwili jego złożenia; art. 25n ust. 5a u.p.b. nie znajduje zastosowania retroaktywnie do naruszeń powstałych przed jego wprowadzeniem.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalając skargę kasacyjną KNF, potwierdził zasadę nieretroaktywności przepisów prawa karnego administracyjnego w kontekście zobowiązań inwestorskich, wskazując na niemożność zastosowania sankcji względem działań dokonanych przed wejściem w życie odpowiednich regulacji prawnych.

Świadczenia powierzone wspólnikowi w trybie art. 176 KSH, cechujące się ciągłością, a nie powtarzalnością, mogą być traktowane jako umowa o świadczenie usług, prowadząc do podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Odmawiając wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia odsetek od nadpłaty, organy ARiMR oraz sądy obu instancji błędnie zastosowały art. 61a §1 k.p.a. Zobowiązuje się organy do merytorycznej analizy przepisów intertemporalnych, których brak nie powinien ograniczać ochrony prawnej strony.

Umowa zawarta między skarżącym a uczestnikiem postępowania, mimo nazwania jej "umową o dzieło", jest w rzeczywistości umową o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, uzasadniając obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Umowy o przygotowanie i przeprowadzenie zajęć dydaktycznych, pozbawione zdefiniowanego rezultatu charakteryzującego umowy o dzieło, stanowią umowy o świadczenie usług, co stanowi podstawę do objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) uśoz.