Umowy przewidujące wykonywanie powtarzalnych czynności technicznych, bez wskazania szczególnych cech i parametrów określonych rezultatów, nie mogą być uznane za umowy o dzieło w rozumieniu art. 627 k.c., lecz za umowy o świadczenie usług zgodnie z art. 750 k.c., co implikuje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego dla wykonawców tych czynności.

Umowy, których przedmiotem jest wykonywanie powtarzalnych czynności bez osiągania zindywidualizowanego rezultatu, są kwalifikowane jako umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło.

Umowy, które obejmują powtarzalne, jednorodzajowe czynności, wymagające starannego działania, nawet jeśli nazwały je umowami o dzieło, w rzeczywistości są umowami o świadczenie usług i podlegają przepisom dotyczącym umów zlecenia, co wpływa na obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Przepis art. 29 ust. 2 ustawy o drogach publicznych znajduje zastosowanie, gdy niemożność korzystania ze zjazdu publicznego wynika z przebudowy drogi dokonanej przez organ drogowy, a sytuacja ta nie jest zawiniona przez właściciela zjazdu.

Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przed nowelizacją przepisów w 2014 roku, które nie zawiera symboli wskazujących na spełnianie nowych przesłanek, nie jest wystarczające do wydania karty parkingowej zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami.

Jedynym dowodem uprawniającym jednostkę samorządu terytorialnego do uzyskania subwencji na uczniów niepełnosprawnych są aktualne orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. Brak takich orzeczeń wyklucza możliwość uzyskania subwencji.

Dofinansowanie wynagrodzeń pracowniczych na podstawie art. 15g Tarczy Antykryzysowej nie przysługuje podmiotom, które nie prowadzą kwalifikowanej działalności gospodarczej, a jedynie działalność oświatową.