Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną, podtrzymuje decyzje organów niższej instancji, oddala skargę jako nieuzasadnioną w związku z prawidłowym uznaniem przez SKO łącznego zobowiązania podatkowego jako ustalającego, co czyni postępowanie bezprzedmiotowym i nie wymaga dodatkowego postępowania dowodowego.

Kontenerowe obiekty techniczne, niewymienione wprost w definicji budowli, mogą być uznane za budowle, jeśli spełniają funkcję wspierającą użytkowanie obiektów budowlanych, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. oraz art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego.

Kontenery mobilne, jako tymczasowe obiekty budowlane bez trwałego związania z gruntem, podlegają opodatkowaniu jako budowle na podstawie art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, co potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny poprzez oddalenie skargi kasacyjnej spółki.

Nadanie decyzji podatkowej rygoru natychmiastowej wykonalności wymaga nie tylko spełnienia przesłanek z art. 239b § 1 Ordynacji podatkowej, lecz również uprawdopodobnienia niewykonania zobowiązania, co nie może polegać jedynie na stwierdzeniu wniesienia odwołania. Brak tej przesłanki uzasadnia uchylenie decyzji organu administracji.

Odpłatna dostawa budynku magazynowego, niezdatnego do użytkowania i niebędącego środkiem trwałym, podlega zwolnieniu z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., gdyż nie dokonano "ulepszenia" w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b u.p.t.u., a pierwsze zasiedlenie nastąpiło wcześniej.

Obiekty kontenerowe, mimo braku trwałego związania z gruntem, podlegają opodatkowaniu jako budowle na podstawie art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., gdy stanowią całość z instalacjami.

Warunkiem zastosowania procedury VAT marża w obrocie towarami używanymi jest wykazanie, że dostawa nastąpiła od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT; w razie niewykazania tej przesłanki transakcje podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Mobilne obiekty kontenerowe, jako urządzenia techniczne związane z budowlą - węzłem betoniarskim, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budowle. Kwalifikacja oparta na wykładni obowiązującego prawa podatkowego zachowuje zgodność z dotychczasowym orzecznictwem NSA.

Sąd administracyjny nie ma podstaw do uchylania decyzji za okresy, w których nie stwierdzono naruszenia prawa. W przypadku wyczerpania możliwości dowodowych sąd winien umorzyć postępowanie za dany okres rozliczeniowy (art. 145 § 3 p.p.s.a.).

Podatnik nie może zastosować procedury VAT-marża, jeśli nie udokumentuje rzetelnego źródła nabycia towaru używanego, a organy mogą zakwestionować dokumenty nabycia, jeśli pozyskane informacje międzynarodowe wskazują na ich nierzetelność.

Tymczasowe obiekty kontenerowe, jako urządzenia techniczne związane z instalacją przemysłową, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budowle w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Skarga kasacyjna wniesiona przez C. Z. podlega oddaleniu z powodu braku wykazania wpływu zarzucanego uchybienia na wynik sprawy oraz niewłaściwego sformułowania zarzutów kasacyjnych.

Obiekty kontenerowe, które pełnią funkcje techniczne jako integralne elementy infrastruktury przemysłowej, mogą być kwalifikowane jako budowle w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż organ podatkowy nie jest zobowiązany przesyłać kserokopii akt sprawy na żądanie strony, bazując na art. 178 § 3 Ordynacji podatkowej, co nie narusza praw strony do wglądu do akt.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA, z powodu niekompletnej oceny materiału dowodowego i niewłaściwej interpretacji przepisów o zwolnieniach z podatku od nieruchomości, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania.