W przypadku rozdziału środków z opłat abonamentowych na rzecz jednostek publicznej radiofonii i telewizji, terminy i wysokości wypłat muszą być określone przez KRRiT, a nie przez Przewodniczącego, co warunkuje możliwość przypisania mu bezczynności.

Osobie pełniącej funkcje kierownicze w spółce urządzającej gry hazardowe bez koncesji, zgodnie z art. 89 ust. 3 u.g.h., zasadnie wymierza się karę pieniężną, gdy gry mają charakter losowy, a postępowanie dowodowe nie wykazuje istotnych uchybień.

Decyzja administracyjna o ustaleniu zwrotu nienależnie pobranych płatności ONW nie ulega przedawnieniu, jeśli została wydana przed upływem ośmioletniego terminu, liczonego od ustania nieprawidłowości powtarzających się, z uwzględnieniem przerwania biegu terminu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nienależnie pobrane płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego podlegają zwrotowi, o ile beneficjent mógł wykryć nieprawidłowości w umowie kontraktacyjnej z wykreśloną z rejestru grupą producentów rolnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nie doszło do przedawnienia roszczenia o zwrot nienależnie pobranych płatności i potwierdził prawo organu do wydania decyzji określającej kwotę zwrotu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż termin zgłoszenia nabycia pojazdu uległ wydłużeniu na podstawie art. 31ia ustawy o COVID-19 i nie podlegał przywróceniu na podstawie art. 15zzzzzn2 tej ustawy; uchylając wyrok WSA, NSA przyjął wobec spółki sankcję za uchybienie terminowi bez obowiązku organu jego przywrócenia.

Przerwa w przekazywaniu danych geolokalizacyjnych w systemie SENT skutkująca niemożnością monitorowania przewozu towarów, nie stanowi uchybienia formalnego nieznacznej wagi i nie uzasadnia odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej, o ile nie zaistniały nadzwyczajne okoliczności uzasadniające odstąpienie z uwagi na interes publiczny.

Decyzja ustalająca kwotę nienależnie pobranych płatności nie wymaga wskazania wyliczeń DJP, jeśli przesłanki niespełnienia zostały prawomocnie określone wcześniej. Brak spełnienia warunków na rok 2021 nie wymaga ponownego badania dla decyzji dotyczącej lat 2019-2020.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną ARiMR za zasadną, uchylił wyrok WSA i oddalił skargę. Stwierdzono, że przedawnienie roszczenia dochodzenia nienależnie pobranych płatności nie nastąpiło, a przerwanie jego biegu było skuteczne na dzień doręczenia postanowień o wznowieniu postępowań.

Przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczeń o zwrot nienależnie pobranych płatności wspólnotowych może być skutecznie dokonane poprzez prawidłowo doręczone wezwanie kwalifikowane oraz podejmowanie szeregu działań administracyjnych odnoszących się do nieprawidłowości ciągłej.

Naczelny Sąd Administracyjny przyznał, że w sprawach o ustalenie nienależnie pobranych płatności termin przedawnienia może ulegać przerwaniu przez doręczenie wezwań wskazujących na nieprawidłowości, a charakter ciągły takich nieprawidłowości oznacza biegniecie terminu od ustania nieprawidłowości.

Uwzględnienie zarzutów kasacyjnych dotyczących błędów w obliczeniach kary przez organy administracji nie wpływa na zasadność decyzji o wymiarze kary, gdyż ostateczna jej wysokość pozostaje niezmienna względem ustawowych limitów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż w przypadku naruszenia przepisów transportowych, które nie spełniają przesłanek jednoczesnego naruszenia załączników 3 i 4 ustawy, zasadne jest nałożenie kar za każde naruszenie odrębnie, zgodnie z właściwymi regulacjami.

Przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy ponosi obiektywną odpowiedzialność za brak aktualnych badań technicznych pojazdów, niezależnie od pandemii COVID-19, a obowiązek znajomości stanu prawnego spoczywa na przedsiębiorcy.