Artykuł 272 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 190 ust. 4 i art. 8 ust. 2 Konstytucji RP może stanowić podstawę wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego, nawet gdy Trybunał Konstytucyjny uzna za niezgodny z Konstytucją przepis będący podstawą orzeczenia niekończącego postępowania.

NSA uchyla wcześniejsze decyzje, uznając, że dowody nie potwierdzają fikcyjności transakcji. Uznaje brak prawidłowej oceny i nieuwzględnienie dostępnych dowodów za naruszenie zasad postępowania, co skutkuje przyznaniem podatniczce prawa do odliczenia podatku VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawidłowo organy podatkowe przyjęły datę 24 sierpnia 2020 r. jako datę zapoznania się strony z treścią decyzji. Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie z uwagi na niedochowanie ustawowych terminów przez stronę.

Dofinansowanie z Unii Europejskiej otrzymywane przez gminę na realizację projektu fotowoltaicznego nie wchodzi w skład podstawy opodatkowania VAT, jeśli projekt nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej gminy, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Wyrok TSUE nie ma istotnego wpływu na decyzje w postępowaniach podatkowych opartych o Ordynację Podatkową. Przepisy krajowe nie determinują automatycznego zastosowania ustaleń z innych spraw, co chroni autonomię decyzji administracyjnych i stabilność systemu podatkowego.

Obowiązek podatkowy z tytułu VAT nie powstaje, gdy faktury nie dokumentują rzeczywistych dostaw towarów, a podatnik świadomie uczestniczy w oszustwie podatkowym. Organ podatkowy ma prawo odmówić prawa do odliczenia podatku naliczonego z takich faktur.

Zobowiązania podatkowe G.Z. nie uległy przedawnieniu, a odmowa prawa do odliczenia podatku VAT z nierzetelnych faktur jest zgodna z prawem. Procedury karne miały charakter procesowy, a zobowiązanie podatkowe jest skutecznie egzekwowane.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie miało miejsca, gdyż było efektem zebranych dowodów uzasadniających podejrzenie oszustwa podatkowego. Skarżącej nie przysługuje prawo do odliczenia VAT w związku z fikcyjnymi transakcjami.

Postanowienie o wszczęciu dochodzenia karnego skarbowego ws. przestępstw podatkowych nie miało instrumentalnego charakteru, a decyzja o odmowie prawa do odliczenia VAT z fikcyjnych faktur I. Sp. z o.o. pozostaje zgodna z prawem.

Skarga kasacyjna dotycząca przedawnienia zobowiązań podatkowych za II kwartał 2013 r. w podatku VAT nie zasługiwała na uwzględnienie, z uwagi na brak instrumentalnego charakteru wszczęcia postępowania karnego skarbowego.

Dysponowanie fakturą VAT samo w sobie nie uprawnia do odliczenia podatku, jeśli nie towarzyszy mu rzeczywista dostawa. Faktury niezwiązane z prawdziwymi transakcjami gospodarczej nie dają podstaw do obniżenia podatku należnego.

Odliczenie podatku VAT nie przysługuje w sytuacji, gdy faktury zakupowe mają charakter fikcyjny i są częścią oszustwa podatkowego typu karuzela VAT. Świadomość uczestnika o nielegalnym charakterze transakcji wyklucza jego dobrą wiarę.

Dysponowanie fakturą VAT bez rzeczywistego wykonania transakcji nie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego. Faktury dokumentujące pozorowane czynności nie są podstawą do obniżenia podatku należnego. Skarga kasacyjna J.L. została oddalona, utrzymując prawidłowość rozstrzygnięcia organów podatkowych i sądu pierwszej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja organu podatkowego, kwestionująca prawo do odliczenia VAT, opierała się na niespójnej analizie dowodów i konieczne jest ponowne przeprowadzenie postępowania z uwzględnieniem pełnej oceny materiału dowodowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna jest bezzasadna, utrzymując w mocy decyzje organów podatkowych i sądu pierwszej instancji, odmawiające uznania prawa do odliczenia VAT w związku z brakiem rzeczywistego charakteru transakcji dokumentowanych przez skarżącą.