Naczelny Sąd Administracyjny warunkował, iż wyłączenie sędziego nie było zasadne, a kwestia odpowiedzialności spadkobierców została rozstrzygnięta w zgodzie z wytycznymi wyroku z 2021 roku, respektując zasady dwuinstancyjności.
Wyrok TSUE C-189/18 nie stanowi samodzielnej przesłanki do wznowienia postępowania podatkowego, jeżeli organ administracyjny zapewnił stronie prawo do czynnego udziału i dostęp do dowodów w zgodzie z obowiązującymi przepisami.
Nie wystąpiła przesłanka nieważności postępowania wskutek niewłaściwego udziału sędziów, a decyzje organów podatkowych, dotyczące odpowiedzialności spadkobierców i rozliczeń w podatku VAT, były prawidłowe i zgodne z wytycznymi NSA.
Rada Miasta, wprowadzając w uchwale dodatkowe wymogi formalne dotyczące zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami, przekroczyła delegację ustawową określoną w art. 6k ust. 4 u.c.p.g. Tym samym, uchwała w części naruszała przepisy prawa.
Uchwała Rady Miasta M., regulująca zwolnienie z części opłaty za gospodarowanie odpadami, nie spełniała wymogów ustawowych przewidzianych w art. 6k ust. 4a u.c.p.g., co skutkowało jej nieważnością z uwagi na brak rzetelnej kalkulacji kosztów proporcjonalnych do efektów kompostowania bioodpadów.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak jest podstaw do wznowienia postępowania podatkowego i uchylenia decyzji ostatecznych na podstawie wypowiedzi TSUE, gdyż powołane orzeczenia nie miały charakteru precedensowego i nie wpłynęły istotnie na rozstrzygnięcie.
Podłoga interaktywna, będąca zestawem komputerowym stacjonarnym, podlega opodatkowaniu stawką 0% VAT, gdy dostarczana jest do placówek oświatowych, zgodnie z definicją z załącznika nr 8 do ustawy o VAT.
Faktury, które nie potwierdzają rzeczywistych transakcji, nie mogą stanowić podstawy do odliczenia podatku VAT.
Członek zarządu spółki z o.o. ponosi odpowiedzialność za jej zaległości podatkowe, jeżeli nie wykaże, że we właściwym czasie złożył wniosek o ogłoszenie upadłości albo że zaniechanie to nastąpiło bez jego winy.
Z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług można skorzystać wyłącznie w odniesieniu do faktur dokumentujących rzeczywisty obrót gospodarczy, w którym między faktyczną transakcją a jej opisem na fakturze istnieje pełna zgodność podmiotowa i przedmiotowa.