Czynność egzekucyjna polegająca na zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego jest dopuszczalna, mimo braku rachunku w banku wskazanym przez organ, a jej nieskuteczność nie przesądza o wadliwości formalnej zastosowanego środka egzekucyjnego.

Organ podatkowy, wydając interpretacje indywidualne, obligowany jest do dokonania pełnej analizy przepisów prawa materialnego i wykazania ich zastosowania do opisanego stanu faktycznego. Niedokonanie takiej analizy skutkuje naruszeniem rygorów art. 14c Ordynacji podatkowej, co uzasadnia uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż skarga kasacyjna M. S. nie zasługuje na uwzględnienie. Stwierdza, że postępowanie karne nie było wykorzystywane instrumentalnie, a oszustwo karuzelowe wyklucza prawa skarżącego do odliczenia podatku naliczonego. Potwierdza zasadność decyzji organów podatkowych.

Skarga kasacyjna została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Dyrektor KIS prawidłowo oparł interpretację na przedstawionym stanie faktycznym. Nie ma podstaw do zarzutów o naruszenie zasady zaufania ani wykładni przepisów o zwolnieniu z VAT.

Przy powołaniu w tytule wykonawczym decyzji organu odwoławczego, utrzymującego w mocy decyzję pierwszej instancji, istotny jest obowiązek wynikający z decyzji ostatecznej. Oznaczenie podstawy prawnej egzekucji nie wpływa na byt postępowania egzekucyjnego.

Wiążące są prawomocne wyroki administracyjne ustalające brak skutków prawnych wniosku wspartego nieudowodnionym zarzutem nieprawidłowego doręczenia wcześniejszej decyzji podatkowej, w świetle art. 170 P.p.s.a.

Zastosowanie przez organ egzekucyjny środków egzekucji w postaci zajęcia innej wierzytelności pieniężnej Skarżącej jest dopuszczalne i zgodne z prawem, nawet przy wadliwości doręczeń, jeżeli uchybienia te nie wpływają istotnie na sytuację prawną zobowiązanego.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu zgodności czynności egzekucyjnej z ustawą o egzekucji administracyjnej; brak rachunku w banku nie wpływa na nieważność zajęcia.

Odpłatne ustanowienie służebności przesyłu, jako świadczenie usługi opodatkowane VAT, stanowi wynagrodzenie wzajemne, co uzasadnia opodatkowanie tej czynności zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług.

Statek badawczo-szkolny nie kwalifikuje się do zastosowania stawki 0% VAT, gdyż nie spełnia warunku przeznaczenia do żeglugi na pełnym morzu i używania głównie do celów handlowych, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Oddalenie skargi kasacyjnej, czynności egzekucyjne zgodne z prawem, formalnie poprawne zajęcie rachunku bankowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 maja 2025 r. oddalił skargę kasacyjną, podtrzymując uznanie odpowiedzialności likwidatora spółki z o.o. za powstałe podczas likwidacji zaległości podatkowe, niezależnie od kwestionowanej procedury dowodowej.

Uchylenie wyroku WSA w Szczecinie oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania z uwagi na pominięcie kluczowego zarzutu przedawnienia zobowiązań podatkowych oraz wytyczne ws. oceny nadużycia prawa podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że z przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości nie wynika możliwość miarkowania wynagrodzenia tymczasowego pełnomocnika szczególnego wyznaczonego z urzędu, co skutkuje koniecznością przyznania wynagrodzenia zgodnie z ustalonymi w rozporządzeniu stawkami minimalnymi, bez możliwości ich obniżenia.

Przyjęte przez organy podatkowe zastosowanie pięcioletniego terminu przedawnienia wobec rozliczeń podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, było prawidłowe, oraz prawidłowe było niedopuszczenie do jego przedłużenia, gdyż Skarżący nie wykazał przesłanek do przerwania biegu przedawnienia.

Kwestia skuteczności doręczenia danej decyzji ostatecznej, szczególnie gdy dotyczy wcześniejszych prawomocnych wyroków odrzucających możliwość przywrócenia terminu do jej zaskarżenia, nie może stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności tej decyzji mimo upływu terminu określonego w art. 249 § 1 pkt 1 O.p.